Κανείς δε μπορεί να αρνηθεί ότι το μεγαλύτερο ζητούμενο σήμερα σε όλες τις δυτικές οικονομίες, σε κάθε Επιχείρηση, αλλά και στην Πολιτική και την Κοινωνία, είναι το ανθρώπινο Ταλέντο. Ωστόσο μια μεγάλη Διαρροή Ταλέντων, ένα "Talent Drain", εντός της ίδιας της Ευρώπης και γενικότερα εντός των χωρών του Δυτικού κόσμου καταγράφεται μέσα από την προσεκτική ανάγνωση στοιχείων και στατιστικών. Ένα Talent Drain το οποίο, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται ακόμα αποτελεσματικά, αλλά, πολύ χειρότερα, δεν αναγνωρίζεται ακόμα επαρκώς. Και αναφέρομαι στο Talent Drain των σύγχρονων, ικανών και μορφωμένων Γυναικών του Δυτικού κόσμου.
Γιατί πόσοι από εμάς έχουμε συνειδητοποιήσει ότι τα τελευταία χρόνια, μεταξύ των αποφοίτων των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων -και των ελληνικών- το 60% είναι γυναίκες και το 40% άνδρες; 50% περισσότερες γυναίκες, απόφοιτοι ανώτατης πανεπιστημιακής μόρφωσης, έτοιμες να ενταχθούν στην οικονομία και να της δώσουν μια νέα ώθηση. Παρόμοια και το ίδιο εντυπωσιακά και τα στοιχεία που αφορούν στο ψηλότερο σκαλοπάτι της ακαδημαϊκής μόρφωσης: από τους κατόχους διδακτορικών τίτλων (PhD) στην ΕΕ, το 61% είναι γυναίκες! Εξαιρετικά ελπιδοφόρα στοιχεία για το μισό πληθυσμό των χωρών, που κάποιες δεκαετίες πριν, είτε δε μπορούσε είτε δεν τολμούσε να επιδιώξει τις ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση.
Τι γίνεται όμως στη συνέχεια, όταν όλο αυτό το γυναικείο ανθρώπινο δυναμικό με τους πλούσιες ακαδημαϊκές περγαμηνές στις αποσκευές του, κάνει το επόμενο για την επαγγελματική καριέρα; Εκεί, τα φώτα χαμηλώνουν, η αισιοδοξία και το χαμόγελο της επιτυχίας χάνονται και οι δυσκολίες αρχίζουν. Καλώς ήρθατε στον κόσμο της αληθινής ζωής, στο κόσμο της καριέρας και του επαγγέλματος, εκεί όπου όσο πιο ψηλά προχωρά κανείς τόσο πιο λίγες γυναίκες συναντά. Η κορυφή είναι γένους αρσενικού...Στα ψηλά διευθυντικά κλιμάκια, στις υψηλόβαθμες θέσεις ευθύνης, στα κέντρα λήψης αποφάσεων οι γυναίκες δεν έχουν ακόμα θέση. Κι αυτό δεν συνιστά τίποτα άλλο παρά ένα τεράστιο Talent Drain για την οικονομία του Δυτικού κόσμου.
Φυσικά και όλοι μπορούμε να σκεφτούμε σπουδαίες γυναίκες που έχουν καταφέρει το «ακατόρθωτο», που έχουν φτάσει στην κορυφή, στο τιμόνι εταιρειών πολυεθνικών κολοσσών, Διεθνών οργανισμών και τραπεζών, γυναίκες σε υψηλά δημόσια αξιώματα, γυναίκες πρωθυπουργοί, γυναίκες σε κάθε τομέα, ακόμα και στους πιο ανδροκρατούμενους. IBM, Hewlett Packard, Pepsi, General Motors, Procter&Gamble, Dupont, Google, Facebook, Yahoo, είναι μερικοί από τους κολοσσούς που επέλεξαν Γυναίκες για το τιμόνι τους. Πόσες είναι όμως αυτές οι γυναίκες της κορυφής σε αριθμό;
Δυστυχώς δεν αποτελούν παρά μια ελάχιστη μειοψηφία, τη μονοψήφια στατιστική εξαίρεση στον κανόνα. Αρκεί να δει κανείς τα στοιχεία που αφορούν σε εταιρείες της ΕΕ:
-Πρόεδροι και Διευθύνοντες Σύμβουλοι: 97.6% Άνδρες και μόλις 2.4% Γυναίκες,
-Μέλη Διοικητικών Συμβουλίων: 91.1% Άνδρες και μόλις 8.9% Γυναίκες (2012)
Σε μια Ευρώπη που θέλει να διακρίνεται για την δημοκρατία της, τον πολιτισμό, τις ίσες ευκαιρίες, τα ανθρώπινα ταλέντα, την ανταγωνιστικότητα, τα παραπάνω νούμερα μπορεί να είναι τα πιο εντυπωσιακά, τα πιο ενδεικτικά, αλλά δυστυχώς δεν είναι τα μόνα. Δεν αποτελούν την εξαίρεση, αλλά τον κανόνα. Λιγότερες γυναίκες στις ανώτερες βαθμίδες της Πολιτικής, του ακαδημαϊκού τομέα, της Δημόσιας Διοίκησης. Είναι επειδή δε μπορούν ή επειδή δε θέλουν; Τα παραδείγματα επιτυχίας που αναφέραμε πιο πάνω, αποδεικνύουν ότι οι Γυναίκες μπορούν να τα καταφέρουν σε όλους τους τομείς, ακόμα και τους πιο παραδοσιακά ανδροκρατούμενους, ότι είναι αφοσιωμένες, συστηματικές, αποτελεσματικές. Αλλά δυστυχώς αποτελούν ακόμα τη μονοψήφια στατιστική της εξαίρεσης.
Πέρα όμως από το ότι αυτή η διαφορά ευκαιριών συνιστά έλλειψη δημοκρατίας, ισότητας, πολιτισμού, όπως διαπιστώνει η ΕΕ στα κείμενά της, τελικά, ίσως το πιο σημαντικό από όλα, σήμερα, σε μια περίοδο γενικευμένης οικονομικής κρίσης, να είναι η οικονομική αιμορραγία την οποία συνεπάγεται αυτό το Talent Drain. Η ΕΕ υπολογίζει ότι η αύξηση της συμμετοχής των γυναικών στην οικονομία, σε όλα τα κλιμάκια, μπορεί να βοηθήσει την οικονομική μηχανή της Ευρώπης να ξαναπάρει μπρος, και μόνο με τις δράσεις της Στρατηγικής 2010-2015 για τις Ίσες Ευκαιρίες, υπολόγιζε ότι το ΑΕΠ της ΕΕ θα μπορούσε να αυξηθεί κατά 13%.
Δυστυχώς όμως, ακόμα σήμερα, μεσούσης της οικονομικής κρίσης, οι παραπάνω διαπιστώσεις παραμένουν νούμερα στα χαρτιά των τεχνοκρατών σε μια κοινωνία που δυσκολεύεται να αντιληφθεί τις ραγδαίες αλλαγές και τις διαρκώς μεταβαλλόμενες ανάγκες και απαιτήσεις. Και όσο παραμένει το χάσμα ανάμεσα στο 60% των γυναικών αποφοίτων των πανεπιστημίων και στις μονοψήφιες στατιστικές στην κορυφή των επιχειρήσεων, της οικονομίας και της πολιτικής, τόσο η επένδυση σε χρόνο και χρήμα για τις υψηλού επιπέδου σπουδές των γυναικών θα συνιστά μια αιμορραγία ταλέντων της δυτικής οικονομίας, σε μια κοινωνία που αργεί ακόμα να αντιληφθεί τις νέες δυνατότητες, τα νέα δεδομένα και βεβαίως αδυνατεί ακόμα να προσαρμοσθεί.