Με μεγάλη δυσκολία στην Ελλάδα πείθεις έναν πολιτικό για τη δύναμη και τη σημασία των social media ως εργαλείο επικοινωνίας, ως μέσο ροής πληροφορίας, ως κανάλι ειδήσεων ακόμα και σήμερα. Γιατί πλέον τα social media έτσι αντιμετωπίζονται, ως ένα δίκτυο ειδήσεων και μάλιστα λόγω και της αύξησης των smartphone κινητών τηλεφώνων, όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τα twitter και facebook κυρίως, για την καθημερινή του ενημέρωση και πληροφόρηση. Κάθε tweet λοιπόν ή κάθε ανάρτηση στο facebook, είναι σα να αποστέλλεται ένα δελτίο Τύπου στα ΜΜΕ ή σαν μία "on camera" δήλωση του πολιτικού. Ευτυχώς την άρνηση κάποιων να δεχτούν την εξέλιξη της δημοσιογραφίας και της επικοινωνίας σήμερα μέσα από τα social media, την ξεπερνά η πραγματικότητα και οι ρυθμοί που ο υπόλοιπος πλανήτης δρα. Δεν είναι μόλις λίγες μέρες πριν που στη δημοσιότητα δόθηκε η ομάδα του Προέδρου της Αμερικής, Barack Obama, που χειρίζεται τους λογαριασμούς του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και την διαδικτυακή του παρουσία. Η ομάδα αυτή αποτελείται από 20 άτομα κάτι που δείχνει τη σημασία που δίνει το επιτελείο του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε επίπεδο στρατηγικής και επικοινωνίας .
Και όταν αφορά έναν πολιτικό δεν είναι απλά επικοινωνία αλλά πολιτική επικοινωνία. Και επιτρέψτε μου λίγη ειρωνεία εδώ, αλλά ναι είναι μια επιστήμη με εξειδικευμένη γνώση στο πώς χειριζόμαστε θέματα επικοινωνίας και δημόσιας πληροφόρησης κατάλληλα στο χώρο της πολιτικής! Και έρχομαι εδώ στην «γκάφα» του Πρωθυπουργού στο twitter χθες το βράδυ, που αποτέλεσε και αφορμή για να γράψω και το συγκεκριμένο άρθρο.
Η ενεργή παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στα social media είναι κάτι που με χαρά αντιμετωπίζεται είναι η αλήθεια από τους επαγγελματίες του χώρου μας, επικοινωνίας και πολιτικής. Για έναν αρχηγό κράτους σήμερα δεν είναι θέμα επιλογής το αν θα έχει twitter, είναι υποχρέωση. Είναι ο διαδικτυακός χώρος του twitter εκεί που πολιτικοί διεθνώς δημιουργούς ειδήσεις, είναι ο χώρος όπου δημοσιογράφοι αντλούν ειδήσεις, είναι εκεί όπου η είδηση πρώτα «σκάει» και είναι εκεί όπου ο κόσμος, πολίτες και ψηφοφόροι, βρίσκονται για να πληροφορηθούν σήμερα. Άρα πρέπει να είναι εκεί. Και σίγουρα δεν είναι κάτι εύκολο. Είναι μάλιστα ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος και το μεγαλύτερο άγχος 24 ώρες την μέρα 7 μέρες την εβδομάδα για έναν επικοινωνιολόγο, γιατί στο διαδίκτυο δεν υπάρχει η διάσταση του χρόνου, μέρα ή νύχτα, δεν υπάρχει αργία, δεν υπάρχει Σάββατο βράδυ ή Κυριακή, υπάρχει μόνο η αδιάκοπτη ροή της πληροφορίας και η εξέλιξη των γεγονότων σε παγκόσμια ώρα. Η εγρήγορση είναι επιτακτική και τα λάθη που μπορούν να γίνουν σε 140 χαρακτήρες πολλά. Κάθε tweet που βγαίνει από έναν πολιτικό στον πιο σύντομο δυνατόν χρόνο δεν εξετάζεται μόνο από θέμα σύνταξης και ορθογραφίας - ίσως αυτό να είναι το λιγότερο - αλλά από θέμα μηνύματος.
Δεν κάνεις πλάκα με τον φίλο σου, δεν μπορείς να γράφεις tweet στον Πρωθυπουργό της Τουρκίας, στον Αχμέτ Νταβούτογλου, ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας και να κομπάζεις σα να είπες κάποια εξυπνάδα στην παρέα σου.
Και η μεγάλη γκάφα του Πρωθυπουργού χθες το βράδυ ήταν στο ύφος γραφής. Η μεγάλη γκάφα του Πρωθυπουργού χθες ήταν βαθιά πολιτική και διπλωματική και σε κάθε περίπτωση ανεπίτρεπτη. Δεν ήταν ερασιτεχνισμός χρήσης του μέσου, ήταν ερασιτεχνισμός στην πολιτική επικοινωνία. Γιατί κάθε σωστός επικοινωνιολόγος εκείνη τη στιγμή όφειλε να του πει ότι το ύφος γραφής των tweets δεν ήταν το κατάλληλο. Όταν θέλεις να παίξεις στα αγγλικά, σε ένα παγκόσμιο διεθνές κοινό, με τη δύναμη που σου δίνει το εργαλείο του twitter και να ασκήσεις πολιτική στο επίπεδο αυτό με τον βασικό σου αντίπαλο στην εξωτερική πολιτική της χώρας σου, τότε έχεις τσεκάρει το μήνυμα, το ύφος, το περιεχόμενο χίλιες φορές τι μπορεί να σημαίνει. Έχεις ξεψαχνίσει κάθε λέξη, κάθε γράμμα της λέξης ένα ένα για το νόημα που μπορεί να βγάζει μέσα σε αυτούς τους 140 χαρακτήρες για το πού και πώς είναι τοποθετημένα μέσα σε αυτό το tweet. Και σίγουρα έχεις εξετάσει πριν και αποτελεί βαθιά σου γνώση το ύφος και η προσωπικότητα του παραλήπτη που το στέλνεις. Δεν κάνεις πλάκα με τον φίλο σου, δεν μπορείς να γράφεις tweet στον Πρωθυπουργό της Τουρκίας, στον Αχμέτ Νταβούτογλου, ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας και να κομπάζεις σα να είπες κάποια εξυπνάδα στην παρέα σου. Και να το κάνεις αυτό ειδικά την ημέρα που στο διεθνές στερέωμα ο ίδιος έχει ως τακτική τη ημέρα εκείνη να περάσει ως ηγέτης την μεγάλη επιτυχία της συνάντησης Ευρωπαϊκής Ένωσης - Τουρκίας και την επιτυχία που είχε για την χώρα του. Ειδικά στον Αχμέτ Νταβούτογλου που είναι γνωστός πολιτικός για τον εγωισμό και την περηφάνια του δεν το κάνεις καμιά μέρα, το να κομπάζεις, όσο δίκιο και αν έχεις. Αυτό δεν σε δείχνει αδύναμο ή λιγότερο έξυπνο, κάθε άλλο. Στην διπλωματία και στην πολιτική ποτέ μα ποτέ δεν προσπαθείς να δείξεις ότι εσύ είσαι πιο έξυπνος ή πιο καλός μειώνοντας ή αφαιρώντας λάμψη από τον συνομιλητή σου. Ποτέ.
Δυστυχώς αυτή η γκάφα του κυρίου Τσίπρα ακολουθεί μία σειρά λαθών το τελευταίο διάστημα στην εξωτερική πολιτική, όπως στο πρόσφατο ταξίδι του στο Ισραήλ και πλήττει τη διεθνή εικόνα της χώρας μας για άλλη μια φορά. Δεν οφείλει ο ίδιος να τα γνωρίζει όλα αυτά που τελευταία ζει και καταστάσεις στις οποίες βρίσκεται. Οφείλει όμως να αντιλαμβάνεται ως Πρωθυπουργός ότι δίπλα του πρέπει να έχει τους καλύτερους συμβούλους επαγγελματίες και όχι ρουσφέτια που ξέμειναν από την προεκλογική του εκστρατεία ή από κομματικές χάρες. Κάθε τι που κάνει και λέει ως Πρωθυπουργός έχει επίπτωση στην χώρα και στον κάθε πολίτη χωριστά.
Το εκάστοτε Πρωθυπουργικό γραφείο οφείλει να έχει το πιο δυνατό επιστημονικά στελεχιακό δυναμικό της χώρας. Και αυτό ισχύει για τον κάθε πρωθυπουργό και εν δυνάμει πρωθυπουργό στην χώρα μας. Το παλαιοκομματικό είναι ώρα να τελειώσει - και δεν έχει τελειώσει ακόμα και από ό,τι καινούριο λέει ότι έρχεται στην πολιτική στην χώρα μας διακομματικά. Αν ο χώρος της πολιτικής δεν αρχίσει να επανδρώνεται από επαγγελματίες του χώρου σε όλα τα επίπεδα και θέσεις, αλλά από κομματικούς μηχανισμούς και ρουσφέτια, η εικόνα η σημερινή δεν θα αλλάξει με ό,τι νέο και αν έρθει.