Επιχειρηματική δραστηριότητα vs γραφειοκρατική δομή

Μεταξύ του 2003 και του 2008 οι άμεσες ξένες επενδύσεις αντιπροσώπευαν μόνο το 1% του ΑΕΠ. Ο μέσος όρος στις 30 χώρες του ΟΟΣΑ ήταν 4,1%, και η Ελλάδα κατατάσσεται στην τέταρτη θέση από το τέλος. Ήταν η περίοδος κατά την οποία διεθνείς παίκτες έψαχναν νέες αγορές για ίδρυση παραρτημάτων των εταιρειών τους ή και για μεταφορά των μονάδων τους. Ζητούσαν ένα ελκυστικό πλαίσιο ώστε να προβούν σε επενδύσεις σε μια αναπτυσσόμενη οικονομία όπως η δική μας. Όμως μείναμε πίσω.
|
Open Image Modal
Bram Janssens via Getty Images

Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ η είσοδος νέων επιχειρήσεων στην αγορά μπορεί να ενισχύσει τον ανταγωνισμό σε επίπεδο τιμών, να τονώσει την καινοτομία και να αποφέρει κέρδη όσον αφορά την αποδοτικότητα της αγοράς, οδηγώντας σε μεγαλύτερη ποικιλία των προσφερόμενων αγαθών και υπηρεσιών, καθώς και σε βελτιωμένη ποιότητα προϊόντων. Στις περιπτώσεις όπου η είσοδος των νέων επιχειρήσεων στην αγορά είναι σχετικά εύκολη, τότε μειώνεται η πιθανότητα για τις κατεστημένες επιχειρήσεις να ασκήσουν ισχύ στην αγορά. Η πολυπλοκότητα των χιλιάδων νομοθετικών ρυθμίσεων και η ασάφεια που προκύπτει έχουν καθημερινό αντίκτυπο τόσο στους πολίτες της χώρας όσο και στις επιχειρήσεις και στην οικονομία συνολικά. Οι σημαντικοί διοικητικοί και γραφειοκρατικοί φραγμοί μπορούν να επιβραδύνουν ή να αποτρέψουν την είσοδο στην αγορά των επιχειρήσεων λόγω των χρονοβόρων και δαπανηρών γραφειοκρατικών διαδικασιών που απαιτούνται ιδίως για την έναρξη νέων επιχειρήσεων.

Τα στοιχεία όμως είναι αποκαλυπτικά και συνάμα αποκαρδιωτικά. Μεταξύ του 2003 και του 2008 οι άμεσες ξένες επενδύσεις αντιπροσώπευαν μόνο το 1% του ΑΕΠ. Ο μέσος όρος στις 30 χώρες του ΟΟΣΑ ήταν 4,1%, και η Ελλάδα κατατάσσεται στην τέταρτη θέση από το τέλος. Ήταν η περίοδος κατά την οποία διεθνείς παίκτες έψαχναν νέες αγορές για ίδρυση παραρτημάτων των εταιρειών τους ή και για μεταφορά των μονάδων τους. Ζητούσαν ένα ελκυστικό πλαίσιο ώστε να προβούν σε επενδύσεις σε μια αναπτυσσόμενη οικονομία όπως η δική μας. Όμως μείναμε πίσω. Δε δημιουργήσαμε καν τις δυνατότητες για ένα υγιές ιδιωτικό επιχειρείν πάντοτε με την τήρηση του νομοθετικού πλαισίου και λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες, εθνικές και τοπικές, της χώρας μας.

Αλλά υπάρχουν κι άλλα. Ο λαβύρινθος της σύστασης μίας ιδιωτικής επιχείρησης στην Ελλάδα, κριτήριο καθοριστικής σημασίας για την προσέλκυση επενδύσεων και την τόνωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, αποτελεί κλασική περίπτωση του διοικητικού ανορθολογισμού ως προς την κατανομή αρμοδιοτήτων. Η υστέρηση της Ελλάδας σε βασικούς διαρθρωτικούς δείκτες και η χαμηλή ανταγωνιστικότητα των προϊόντων της, όπως αυτή αποτυπώνεται από το ισοζύγιο των τρεχουσών συναλλαγών και τη διαρκή επιδείνωση του εμπορικού ισοζυγίου, περιλαμβάνονται σε πολλές μελέτες και έρευνες που έχουν εκπονηθεί από ανεξάρτητους φορείς και οργανισμούς. Το World Economic Forum, ένας ανεξάρτητος διεθνής οργανισμός, κατά τη μελέτη του για την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών κρατών, κατά τα έτη 2010-2011, αποτύπωσε τη βαθιά ύφεση της ελληνικής επιχειρηματικότητας, κατατάσσοντάς την στην τελευταία θέση.

Θέλουμε όλα αυτά να αλλάξουν; Να αποδεσμευθεί η δημόσια διοίκηση από αδρανείς γραφειοκρατικές δομές; Οι διαδικασίες πώς θα διευκολύνουν την ίδρυση και δραστηριότητα των επιχειρήσεων; Δεν είναι απαραίτητο ένα συμπαγές θεσμικό πλαίσιο; Η επιχειρηματική δραστηριότητα και η διασφάλισή της με μέριμνα της πολιτείας δεν έχει ιδεολογικό πρόσημο και χαρακτήρα. Είναι μοχλός ανάπτυξης και προόδου για την οικονομία και την κοινωνία της.