Από τα μικρά παιδιά μπορούμε να μάθουμε απλά, αλλά ουσιαστικά, σημαντικά ουσιαστικά πράγματα για την ουσία της ζωής, την ευτυχία! Βέβαια νομίζουμε ότι εμείς τους μαθαίνουμε τα πάντα: Να μιλάνε, να περπατάνε, να τρώνε, να εξυπηρετούνται, να είναι ευγενικά, ανεξάρτητα, δημιουργικά, να έχουν αυτοπεποίθηση, θάρρος, σεβασμό κτλ...
Έχουμε όμως αναρωτηθεί τι μπορούν να μας διδάξουν αυτά;
Τα παιδιά μπορούν να μας διδάξουν με το παράδειγμα ζωής και πράξης τους, μεγάλους και ουσιαστικούς θησαυρούς, μυστικά ευτυχίας! Με το μοναδικό τους τρόπο μπορούν να μας διδάξουν την ουσία και χαρά της ζωής, αν τα παρατηρήσουμε με προσοχή, ανοιχτούμε στα μαθήματα που μπορουν να μας δώσουν!
Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί τα μικρά παιδιά μπορεί να είναι ευτυχισμένα, με μικρά πράγματα, καθημερινά και πολύτιμα, όπως:
1. Ζουν στο Εδώ και Τώρα. Δε σπαταλούν την ενέργεια τους αναλύοντας το παρελθόν, ούτε ανησυχούν για το μέλλον. Ζουν με πάθος και χαρά το παρόν. Αυτό είναι ένα μοναδικό κλειδί ευτυχίας που θα μπορούσαμε και εμείς οι μεγάλοι να υιοθετήσουμε.
2. Ακολουθούν τη φωνή της καρδιάς και το ένστικτό τους. Δε χάνουν πολύτιμο χρόνο ανησυχώντας αν επέλεξαν το σωστό. Χρησιμοποιούν τον αυθορμητισμό τους για να κάνουν τις επιλογές τους και εκφράζονται γεναιόδωρα.
3. Εκφράζονται πηγαία και ενθουσιάζονται με μικρά, καθημερινά γεγονότα. Δεν έχουν απόλυτη έννοια του χρόνου, οπότε οποιοδήποτε μικρό γεγονός της καθημερινότητας τους, τους δίνει ενθουσιασμό και χαρά!
4. Πιστεύουν με πάθος ακόμα και στα μικρά, καθημερινά «Θαύματα». Τα μικρά παιδιά έχουν πίστη, κέφι για τη ζωή, η οποία τους δίνει υπέρμετρη δύναμη για να δημιουργήσουν την πραγματικότητά τους. Π.χ. πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη σαν πηγή γενναιοδωρίας, αγάπης, προσφοράς. Πιστεύουν ακόμα στους καλούς ήρωες, όπως ο Superman, που θα σώσει την ανθρωπότητα. Επίσης πιστεύουν στην καλή νεράιδα που θα πραγματοποιήσει τις επιθυμίες τους. Και βέβαια στο φιλί της μαμάς τους που έχει τη δύναμη να γιατρέψει σχεδον τα πάντα! Έχουμε αναρωτηθεί εμείς σαν ενήλικες πώς θα άλλαζε η ζωή μας εάν είχαμε αναλογικά και εμείς μια εσωτερική πίστη σε μικρά ή / μεγαλύτερα «καθημερινά θαύματα» που θα ενεργοποιούσε την εσωτερική μας πίστη και αισιοδοξία για να πραγματοποιήσουμε τις βαθύτερες επιθυμίες μας;
5. Τα παιδιά χαίρονται αυθόρμητα και γελούν πηγαία, με πάθος. Ζουν τη ζωή στο «Εδώ και Τώρα» και την απολαμβάνουν όπως έρχεται. Αυτό είναι ένα σπουδαίο μάθημα για εμάς τους ενήλικες εάν το υιοθετήσουμε, σε συνδυασμό πάντα με τη κατάλληλη διάκριση και ωριμότητα.
6. Τα παιδιά λένε τις περισσότερες φορές αυτό που εννοούν, αυθόρμητα. Όταν έχουν ανάγκη να εκφρασθούν, βγάλουν απο μέσα τους συναισθήματα, απορίες και εντυπώσεις που τους έχουν δημιουργηθεί αυθόρμητα. Πολλές φορές αυτό μοιάζει άκομψο, αλλά είναι αυθεντικό. Έχουμε αναρωτηθεί πόσο πιο ξαλαφρωμένοι θα είμασταν και εμείς οι ενήλικες αν εκφράζαμε, με κάποια επεξεργασία και διάκριση βέβαια, αυτό που αισθανόμασταν!
7. Τα παιδιά ενθουσιάζονται με τα καθημερινά γεγονότα και μικρές και μεγάλες ομορφιές της ζωής και το εκδηλώνουν. Αυτό συμβαίνει γιατί έχουν τη χαρά της ζωής μέσα τους. Ίσως και εμείς θα ήταν καλό να υιοθετήσουμε έστω και λίγο από τον ενθουσιασμό τους και να απολαμβάνουμε τα μικρά και τα μεγάλα με περισσοτερο αυθορμητισμό.
8. Τα παιδιά δημιουργούν συνέχεια και εκφράζονται. Είτε μέσω της ζωγραφικής, των αυτοσχέδιων παιχνιδιών, του τραγουδιού, του χορού κτλ. Μας δίνουν μαθήματα δημιουργίας, έκφρασης και εκτόνωσης. Δεν τους απασχολεί αν το αποτέλεσμα της έκφρασης είναι απόλυτα αρμονικό, απλά έχουν την ανάγκη να εκφραστούν. Χορεύουν, τραγουδούν, ζωγραφίζουν για να εκφρασθούν και να βγάλουν τα συναισθήματά τους. Έχουμε σκεφθεί εμείς πόσο θα εκφράζαμε τα δικά μας συναισθήματα αυθόρμητα, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα; Το παράδειγμα των παιδιών έχει πολλά να μας διδάξει και εδώ!
9. Δεν τους ενδιαφέρει μόνο το καινούργιο. Αντίθετα μπορούν να ξαναδούν, ή να ξανακάνουν, ή να ξαναδιαβάσουν κάτι πολλές φορές αν τους αρέσει. Π.χ., το παιδί μπορεί να δει την αγαπημένη του ταινία και να ξαναδιαβάσει το αγαπημένο του βιβλίο δέκα και είκοσι φορές. Ή το κοριτσάκι να φορέσει κάθε μέρα το αγαπημένο της φόρεμα. Οι μεγάλοι έχουμε εμμονή με το καινούργιο γιατί κουραζόμαστε και βαριόμαστε εύκολα με την επανάληψη. Όμως τα παιδιά δεν ειναι έτσι, αν κάτι αγαπούν πολύ, θέλουν να το επαναλαμβάνουν πολλές φορές γιατί δίνουν αξία στα συναισθήματα που συνδέονται με αυτό!
10. Δε βιάζονται και σταματάνε για να απολαύσουν τις ομορφιές της ζωής. Κινούνται με το δικό τους ρυθμό. Π.χ., σταματάνε για να θαυμάσουν ένα λουλούδι ή να επεξεργασθούνε μιά πέτρα ή κάτι άλλο που τους κάνει εντύπωση, όπως τα χρώματα του ουρανού, τον ήλιο, τη φύση... Πόσες φορές άραγε οι ενήλικοι το κάνουμε αυτό και πόση ομορφιά και ευτυχία χάνουμε! Τα παιδιά απολαμβάνουν ό,τι κάνουν, παίρνουν το χρόνο τους, παρατηρούν τα πάντα, σε σημείο που πολλές φορές οι υπερασχολημένοι γονείς να νευριάζουν και να τους λενε «Μη χαζεύεις! Περπάτα γρήγορα!» Όμως έχουμε σκεφτεί άραγε αν σε αυτή τη «αργή παρατήρηση» μπορούν να διδάξουν στους γονείς τους μαθήματα εκτίμησης και απόλαυσης καθημερινών όμορφων στιγμών της ζωής;
11. Δε διστάζουν να παραδεχθούν ότι φοβούνται και το εκφράζουν! Tα παιδιά εκφράζουν ελεύθερα το φόβο, την αγωνία τους, το άγχος τους και ζητάνε από εμάς να τα καθησυχάσουμε, είτε αυτό είναι για το σκοτάδι, είτε είναι για το γιατρό, είτε για κάποια αλλη δοκιμασία... Έτσι μας θυμίζουν και σε εμάς, τους μεγάλους, ότι δεν είναι κακό μερικές φορες και οι μεγάλοι να ζητούμε υποστήριξη, ακόμα και αν οι φόβοι μας είναι πιο σοβαροί!
12. Αποδέχονται καλές κουβέντες και φιλοφρονήσεις απλά και αυθόρμητα. Στα παιδιά άμα πεις μια καλή κουβέντα, μια καλή κριτική όπως: «Eίσαι πολύ καλό παιδί», ή «Τι όμορφο φόρεμα φοράς!», θα το δεχτεί με χαρά, θα φωτιστεί το πρόσωπο του και αμέσως να καταλάβεις ότι θα γίνεται χαρούμενο και θα στο δείξει, μπορει να σου πει και «Ευχαριστώ» ή ακόμα «Το ξέρω». Τι όμορφα θα ήταν αν εμείς οι μεγάλοι δεχόμασταν έτσι απλά και θετικά τις φιλοφρονήσεις και θετικές κουβέντες χωρίς διάθεση κριτικής!
13. Δε νοιάζονται να γίνουν σαχλά ή αστεία. Με τον ίδιο τον αυθορμητισμό που τα χαρακτηρίζει εκφράζονται πάντα με χιούμορ και αστεία και δεν τα νοιάζει να γίνουν γελοία! Χωρίς να φοβόμαστε και εμείς να γίνουμε γελοίοι, θα ήταν καλό να εκφραζόμαστε πιο ελεύθερα και αυθόρμητα μερικές φορές.
14. Δεν κάνουν διακρίσεις και συμπεριφέρονται ίδια σε όλους. Τα παιδιά, μεχρι να διδαχτούν διαφορετικά απο τους μεγάλους, συμπεριφέρονται το ίδιο σε όλους ανάλογα αν ειναι ευγενικός και συμπαθητικός μαζί τους, ανεξάρτητα απο το χρώμα του, τη γλώσσα που μιλάει ή την καταγωγή του! «Διαβάζουν και αποδέχονται» τους άλλους με το ένστικτο και την καρδιά τους. Μας διδάσκουν και εμάς τους μεγάλους να αποδεχόμαστε τις ουσιαστικές αξίες των ανθρώπων, όχι τους τύπους και τη διαφορετικότητα!
15. Οταν απασχολούνται με κάτι αφοσιώνονται με πάθος και απόλυτα! Τα παιδιά όταν αγαπούν κάτι, τους αρέσει, το απολαμβάνουν με πάθος, με όλη τους την καρδιά, το σώμα και μυαλό! Ζούνε τη στιγμή, απολαμβάνουν το εδώ και τώρα, που όπως λεει και ο Eckward Tolle και άλλοι ψυχολόγοι της Θετικής Ψυχολογίας, με αυτό το τροπο διδάσκουν την ουσία της ευτυχίας που βασιζεται στην εστίαση στο «Εδώ και Τώρα» και σε μία ασχολία τη φορά.
Πόσο σημαντικό και πολύτιμο μάθημα για μας τους μεγάλους, που ξοδεύουμε πολύτιμη ενέργεια κάνοντας πολλά ταυτόχρονα πράγματα, χωρίς να μπορούμε να εστιάσουμε στα ουσιαστικά, χάνοντας έτσι πολλές φορές την ευτυχία και την ουσία!