Μπορεί η γη να μας προσφέρει εκπληκτικά «ζωντανά» τοπία, με γαλαζοπράσινα νερά και ανθισμένα λιβάδια, όμως δεν λείπουν και τα σκηνικά που θυμίζουν εξωγήινους πλανήτες.
Νοερά μόνο μια επίσκεψη στα 15 σημεία που ακολουθούν θα σας θυμίσει το λιγότερο ότι πατήσατε κάτι από Κόκκινο Πλανήτη ή βρεθήκατε με επανδρωμένη αποστολή στον Άρη.
1. Fly Geyser, Νεβάδα
Το Fly Geyser, γνωστό και ως Fly Ranch Geyser είναι ένα μικρό γεωθερμικό θερμοπίδακα που βρίσκεται σε ιδιωτική γη στην κομητεία Washoe της Νεβάδα, περίπου 32 χιλιόμετρα βόρεια του Gerlach.
Δημιουργήθηκε με τεχνητό τρόπο, όταν το 1916 ο ιδιοκτήτης της έκτασης στην οποία βρίσκεται, έκανε μια γεώτρηση για νερό έτσι ώστε να δημιουργήσει καλλιεργήσιμες εκτάσεις.
Η γεώτρηση έφτασε πολύ κοντά σε μια κοιλότητα γεωθερμικής ενέργειας με αποτέλεσμα το νερό να είναι απίστευτα ζεστό, γεγονός που καθιστούσε απαγορευτική τη χρήση του για το πότισμα των καλλιεργειών, καθώς η θερμοκρασία του νερού άγγιζε τους 93 βαθμούς Κελσίου.
Το 1964 μια εταιρεία γεωθερμικής ενέργειας έκανε μια δεύτερη γεώτρηση. Το νερό όμως δεν ήταν αρκετά ζεστό για ενεργειακούς σκοπούς και η ιδέα εγκαταλείφθηκε. Φεύγοντας από το σημείο, η εταιρεία δεν σφράγισε όπως έπρεπε την τρύπα που άνοιξε. Αυτό, λίγα χρόνια μετά, είχε ως αποτέλεσμα, η τρομερή πίεση και οι υψηλές θερμοκρασίες να εκτοξεύσουν στην επιφάνεια αέρια, νερό, μέταλλα και άλλες ουσίες δημιουργώντας ένα πολύχρωμο βουνό που συνεχίζει να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα.
Το νερό εκλύεται συνεχώς από τον θερμοπίδακα και φτάνει πάνω από 1,5 μέτρο ύψος. Τα λαμπερά του χρώματα του οφείλονται σε θερμόφιλα φύκια και αποτελείται από μία σειρά διαφορετικών ορυκτών. Στην περιοχή δημιουργήθηκαν ακόμη δύο θερμοπίδακες με παρόμοιο τρόπο και συνεχίζουν να αυξάνονται.
Ο πρώτος θερμοπίδακας είναι περίπου ένα μέτρο και μοιάζει με ένα μικροσκοπικό ηφαίστειο και ο δεύτερος είναι κωνικού σχήματος και είναι περίπου ενάμιση μέτρου. Έχουν δημιουργηθεί μάλιστα εκεί 30-40 μικρές φυσικές πισίνες σε μια έκταση 74 στρεμμάτων. Ο θερμοπίδακας είναι αρκετά μεγάλος για να τον δει κάποιος από το δρόμο.
Για αρκετά χρόνια η περιοχή δεν ήταν προσβάσιμη, διότι είναι ιδιωτική, αλλά πλέον γίνονται περιορισμένες ιδιωτικές ξεναγήσεις έτσι ώστε να μπορέσει κάποιος να θαυμάσει αυτό το εντυπωσιακό και παράξενο τοπίο.
2. Grand Prismatic Spring, Γιέλοουστοουν
Το Εθνικό Πάρκο Γιέλοουστοουν εκτείνεται σε έκταση 8.980 τετραγωνικών χιλιομέτρων, περιλαμβάνοντας λίμνες, φαράγγια, ποτάμια και οροσειρές. Η λίμνη Γιέλοουστοουν είναι μία από τις μεγαλύτερες λίμνες σε υψηλό υψόμετρο στη Βόρεια Αμερική και βρίσκεται πάνω από τη καλδέρα Γιέλοουστοουν, το μεγαλύτερο υπερηφαίστειο της ηπείρου.
Η καλδέρα θεωρείται ενεργό ηφαίστειο, καθώς έχει εκραγεί αρκετές φορές με τεράστια δύναμη τα τελευταία δύο εκατομμύρια χρόνια. Περίπου οι μισοί θερμοπίδακες του πλανήτη βρίσκονται στο Γιέλοουστοουν, τροφοδοτούμενοι από αυτή την ηφαιστειακή δραστηριότητα.
Οι εκροές της λάβας και βράχοι από τις εκρήξεις καλύπτουν το μεγαλύτερο τμήμα της περιοχής του Γιέλοουστοουν. Το πάρκο είναι το κέντρο του ευρύτερου οικοσυστήματος του Γιέλοουστοουν, του μεγαλύτερου σχεδόν ανέπαφου οικοσυστήματος στη βόρεια εύκρατη ζώνη της Γης.
3. Rainbow Mountain, Περού
Το μαγευτικό αυτό βουνό βρίσκεται στις Περουβιανές Άνδεις και απέχει μόλις δύο ώρες από τη μεγαλούπολη Cusco. Οι ιδιαίτεροι χρωματισμοί του οφείλονται στα μεταλλικά στοιχεία που υπάρχουν στο έδαφος.
4. Danakil Depression, Αιθιοπία
Η Danakil Depression στην Αιθιοπία είναι ένα από τα πιο καυτά, ξηρά και χαμηλότερα μέρη του πλανήτη. Βρίσκεται στην περιοχή Αφάρ της βορειοανατολικής Αιθιοπίας κοντά στα σύνορα με την Ερυθραία. Αν στοιχηματίζατε πως άνθρωποι δεν ζουν εδώ, θα χάνατε, μιας και ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, οι άνθρωποι του Αφάρ αποκαλούν το μέρος σπίτι τους.
Η μέση θερμοκρασία στη Danakil Depression αγγίζει τους 34,4 βαθμούς Κελσίου όλο τον χρόνο (η μέση θερμοκρασία της Γης είναι στους 15 βαθμούς Κελσίου), με τις εξάρσεις υπερβολικής ζέστης να είναι σύνηθες φαινόμενο. Η μέγιστη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί στην περιοχή είναι 63 βαθμοί Κελσίου.
Η βροχή εδώ φτάνει μόλις τα 100 με 200 χιλιοστά ετησίως, την ώρα που το συγκεκριμένο σημείο είναι ένα από τα χαμηλότερα της Γης, 125 μέτρα κάτω από το επίπεδο της θάλασσας.
Ολοι αυτοί οι παράγοντες κάνουν τη Danakil Depression ένα από τα πιο αφιλόξενα μέρη του πλανήτη.
5. Λίμνη Hillier, Αυστραλία
Με χρώμα ροζ σαν την τσιχλόφουσκα η λίμνη Hillier στη δυτική Αυστραλία εντυπωσιάζει με την ιδιαιτερότητά της. Βρίσκεται στο Middle Island, το μεγαλύτερο από τα νησιά και τις νησίδες που συνθέτουν το αρχιπέλαγος Recherche.
Το μήκος της λίμνης είναι περίπου εξακόσια μέτρα και το πλάτος της 250 μέτρα. Στο σύνολο της περιβάλλεται από μια μικρή λωρίδα άμμου και ένα πυκνό δάσος από ευκαλύπτους. Ένα στενό κομμάτι αμμοθινών, που καλύπτονται από βλάστηση, τη χωρίζει προς το βορρά από το Νότιο Ωκεανό.
Το νερό της είναι αλμυρό, ενώ δεν έχει ιδιαίτερο βάθος. Ακόμα και όταν το νερό είναι τοποθετημένο σε ένα δοχείο, το υγρό διατηρεί το ροζ χρώμα του.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το ροζ χρώμα προκύπτει από μια χρωστική ουσία που δημιουργήθηκε από τους οργανισμούς Dunaliella salina και halobacteria. Παρά το ασυνήθιστο χρώμα της, η λίμνη δεν παρουσιάζει αρνητικές επιπτώσεις στους ανθρώπους.
Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι το αλάτι, που υπάρχει στο νερό της λίμνης περιέχει στο εσωτερικό του φλοιού του αλόφιλα βακτήρια κόκκινου χρώματος, τα οποία και δίνουν τη ροζ απόχρωση στο νερό.
6. Σπήλαιο των Κρυστάλλων, Naica, Μεξικό
Στην περιοχή Chihuahua του Μεξικό βρίσκεται μια υπόγεια σπηλιά με τεράστιους κρυστάλλους. Καθώς είναι πανέμορφοι και ζεστοί, οι ντόπιοι αποκαλούν το μέρος «παραμυθένια κόλαση».
Πρόκειται για το ορυχείο Naica. Οι κρύσταλλοι είναι ηλικίας μεγαλύτερης των 50.000 χρόνων. Το βάρος τους ξεπερνά τους 55 τόνους και το μήκος τους είναι τουλάχιστον τέσσερα μέτρα.
Το ορυχείο Naica εντοπίστηκε τον 18ο αιώνα όταν γίνονταν ανασκαφές για ασήμι. Η μεγάλη ανακάλυψη, πάντως, έγινε το 2000 από δύο ερευνητές, οι οποίοι βρήκαν το σπήλαιο με τους κρυστάλλους, σε βάθος 270 μέτρων από την επιφάνεια της γης.
7. Πολικός ερευνητικός σταθμός πριγκίπισσας Ελισάβετ, Ανταρκτική
Η Princess Elisabeth, ένας πολικός ερευνητικός σταθμός στην περιοχή Queen Maud Land, αντιμετωπίζει ταχύτητες ανέμου έως και 249 χλμ./ώρα και θερμοκρασίες έως και -50°C.
Η Princess Elisabeth είναι αγκυροβολημένη στην κορυφογραμμή δίπλα στο Utsteinen Nunatak, ένα βουνό γνωστό ως «η εξωτερική πέτρα», στην οροσειρά Sør Rondane.
Έξω από το παράθυρο του γραφείου του Duconseille βρίσκονται παγωμένα γρανιτένια βουνά και φωτεινά λευκά πεδινά εδάφη διάσπαρτα με μονάδες διαμονής στο πεδίο, κοντέινερ εργαστηρίων και ανεμογεννήτριες που ξεφυτρώνουν από το χιόνι.
Το Princess Elisabeth, το οποίο διαχειρίζεται το Διεθνές Πολικό Ίδρυμα με έδρα τις Βρυξέλλες, λειτουργεί από τις αρχές του 2009, κάτι που το καθιστά έναν από τους νεότερους πολικούς ερευνητικούς σταθμούς.
8. Habitat 67, Μόντρεαλ, Καναδάς
Ένα από τα διάσημα συγκροτήματα κατοικιών στον κόσμο είναι αναμφίβολα το Habitat 67, που είναι χτισμένο στο Marc-Drouin Quay, στις όχθες του ποταμού Saint Lawrence στο Μόντρεαλ.
Το αρχικό του σχέδιο βασίστηκε σε μια διατριβή του Πανεπιστημίου McGill και αργότερα παρουσιάστηκε στην παγκόσμια έκθεση Expo 67, σε ένα θεματικό περίπτερο, το οποίο κέρδισε το ενδιαφέρον χιλιάδων επισκεπτών.
Το Habitat 67, έργο του αρχιτέκτονα Moshe Safdie, σχεδιάστηκε για να ενσωματώσει την ποικιλία και την πολυμορφία των ιδιωτικών κατοικιών σε μια σύγχρονη πολυκατοικία, η οποία εκτός των άλλων, θα προσέφερε και προσιτή στέγαση.
Η διάρθρωση των 354 διαμερισμάτων αναπτύσσεται με τη μορφή επαναλαμβανόμενων κυβικών μονάδων, ενώ υπάρχουν ημιυπαίθριοι χώροι, αλλά και υπαίθριοι χώροι συνάντησης,
Οι ίδιοι οι κάτοικοι των διαμερισμάτων, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει μια ιδιότυπη κοινότητα, έχουν αναλάβει τη διατήρηση, τη συντήρηση και τον καλλωπισμό του χώρου, μετά την ολοκλήρωση του το 1967.
9. The Eden Project, Κορνουάλη, Αγγλία, Ηνωμένο Βασίλειο
Το Eden Project αποτελεί έναν πόλο έλξης των επισκεπτών της Κορνουάλης στο Ηνωμένο Βασίλειο. Πρόκειται στην ουσία για εντυπωσιακά θερμοκήπια, που περιβάλλουν σπάνια φυτά από όλο τον κόσμο.
Το συγκρότημα αποτελείται από δύο τεράστια περιβλήματα, που χωρίζονται σε όμορους θόλους, που φιλοξενούν χιλιάδες είδη φυτών. Οι θόλοι αποτελούνται από εκατοντάδες εξαγωνικά και πεντάγωνα, φουσκωμένα, πλαστικά κύτταρα, που υποστηρίζονται από πλαίσια χάλυβα.
Ο πρώτος θόλος προσομοιώνει ένα τροπικό περιβάλλον και ο δεύτερος ένα μεσογειακό περιβάλλον.
Το σχέδιο επινοήθηκε από τον Tim Smit και σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Nicholas Grimshaw και τη μηχανολογική εταιρεία Anthony Hunt and Associates.
Ο περιβάλλοντας χώρος είναι ειδικά διαμορφωμένος, ώστε να ταιριάζει με το εσωτερικό των θόλων και αποτελείται από πολλούς κήπους και ελικοειδή μονοπάτια, που οδηγούν από το ένα κτήριο στο άλλο.
Η τροπική σφαίρα καλύπτει 3,9 στρέμματα και περιέχει τροπικά φυτά, όπως δέντρα μπανάνας και καφέ, καθώς και γιγαντιαία μπαμπού, ενώ η θερμοκρασία και το επίπεδο υγρασίας διατηρούνται σε κατάλληλα επίπεδα.
Από την άλλη, η μεσογειακή σφαίρα καλύπτει 1.6 στρέμματα και στεγάζει ελιές, αμπέλια και πολλά ακόμα μεσογειακά φυτά.
10. Υποβρύχιος καταρράκτης, νησί του Μαυρίκιου
Περίπου 1.200 μίλια στα ανοικτά της νοτιοανατολικής ακτής της Αφρικής βρίσκεται ένα νησιωτικό έθνος που διακρίνεται για τα γαλαζοπράσινα νερά και τις τεράστιες αμμώδεις παραλίες του.
Ο Μαυρίκιος αποτελεί έναν από τους πλέον δημοφιλείς καλοκαιρινούς προορισμούς για όσους θέλουν να απολαύσουν το ατελείωτο γαλάζιο. Μια εναέρια φωτογραφία από το νοτιοδυτικό άκρο του νησιού κάνει το γύρω του Διαδικτύου, παρουσιάζοντας έναν… θαλάσσιο καταρράκτη, ή τουλάχιστον μια εικόνα από ψηλά που δίνει την ψευδαίσθηση ορμητικών νερών που πέφτουν μέσα στον ωκεανό!
Η οπτική αυτή εξαπάτηση και η εντύπωση που δημιουργείται στο θεατη από το νερό οφείλεται στην απότομη απορροή της άμμου και στις εναποθέσεις λάσπης που δημιουργούνται στο συγκεκριμένο σημείο.
Από μια διαφορετική οπτική γωνία, ο ωκεανός μοιάζει φυσιολογικός χωρίς καταρράκτες, απλώς με ένα απέραντο μπλε να κυριαρχεί στις εικόνες, το οποίο παραλλάζει σε χρωματισμούς.
11. Gardens by the Bay, Σιγκαπούρη
Το 2013 χρόνο άνοιξαν οι πύλες ενός μοναδικά όμορφου και απόλυτα φιλικού προς το περιβάλλον πάρκου στη Σιγκαπούρη, με το όνομα Gardens by the Bay, το οποίο έχει έκταση 3.352.800 μέτρων.
Η δημιουργία αυτού του ξεχωριστού πάρκου στοχεύει σαφέστατα στην μείωση του διοξειδίου του άνθρακα και της ρύπανσης, αλλά και στην παρότρυνση των κατοίκων να ασχοληθούν με την βοτανολογία.
Το εν λόγω πάρκο κοσμεί μια γυάλινη κατασκευή, στην οποία στεγάζονται περίπου 220.000 είδη βλάστησης ή αλλιώς το 80% των φυτικών ειδών στον κόσμο, σύμφωνα με το Εθνικό Συμβούλιο Πάρκων της Σιγκαπούρης.
Έξω από το χώρο τον φυτών, βρίσκονται ένα μαγευτικό άλσος με κάθετους κήπους που φτάνουν τα 50 μέτρα και δεσμεύουν το βρόχινο νερό, φίλτρα καυσαερίων αλλά και ηλιακοί συλλέκτες, οι οποίοι παρέχουν αρκετή ενέργεια ώστε να φωτίζονται τα δέντρα τη νύχτα.
Σύμφωνα με το περιοδικό Environmental Science & Technology η χλόη, ο κισσός και άλλες αστικές φυτεύσεις, εκτός από τα δένδρα, μειώνουν τα επίπεδα του διοξειδίου του αζώτου και των αιωρούμενων σωματιδίων σε ποσοστά 40% και 60% αντίστοιχα, πράγματα πολύ σημαντικό για την ανθρώπινη υγεία.
12. Salar de Uyuni, Βολιβία
Στην περιοχή Salar de Uyuni της Βολιβίας στην Νότιο Αμερική βρίσκονται οι μεγαλύτερες αλυκές του κόσμου καλύπτοντας μια επιφάνεια πάνω από 10.000 τετραγωνικά χιλίομετρα.
Το αλάτι εκεί έχει συσσωρευτεί από τους αρχαίους χρόνους όταν αποξηράνθηκαν λίμνες με θαλασσινό νερό και η περιοχή είναι τόσο επίπεδη που εκεί πραγματοποιείται η βαθμονόμηση (calibration) των υψομετρητών των δορυφόρων παρατήρησης της γης.
Το Salar de Uyuni δεν φιλοξενεί μόνο τα πανέμορφα πουλιά Φλαμίνγκο, κάτω από το παχύ στρώμα αλατιού και σε βάθος 2 με 20 μέτρα βρίσκονται οι μεγαλύτερες ποσότητες Λιθίου 5,4 εκατομμύρια τόνοι ή το 50% των γνωστών αποθεμάτων της γης! Το Λίθιο χρησιμοποιείται για την κατασκευή σχεδόν όλων των επαναφορτιζόμενων μπαταριών που χρησιμοποιούμε στις ηλεκτρονικές μας συσκευές και φυσικά έχει ξεκινήσει να έχει μεγάλη ζήτηση και από την αυτοκινητοβιομηχανία για τα υβριδικά και ηλεκτρικά μοντέλα.
13. Socotra, Υεμένη
Σήμα κατατεθέν της χλωρίδας της Σοκότρα, το δέντρο «Αίμα του δράκου» χρησιμοποιεί τα υπερυψωμένα κλαδιά του για να αιχμαλωτίσει την υγρασία του αέρα.
Η έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα της αρχαιότητας σχημάτισε τα βουνά Hajhir, όπου άγριες κορυφές από γρανίτη υψώνονται κοντά στα 5.000 πόδια. Η νυχτερινή συννεφιά παρέχει την απαραίτητη υγρασία για την επιβίωση της χλωρίδας της περιοχής, η οποία είναι μία από τις πιο πλούσιες σε όλη την Ασία.
Λαμπεροί, άσπροι αμμόλοφοι καλύπτουν για μίλια τη νότια ακτογραμμή της Σοκότρα, ενώ τουλάχιστον δέκα ήδη θαλασσοπουλιών βρίσκουν καταφύγιο στη Σοκότρα ή στα μικρά νησιά που βρίσκονται γύρω της.
Οι περίπου 40.000 κάτοικοι του νησιού δεν έχουν στενή επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο, πράγμα που εντείνει το μυστήριο γύρω από αυτό το παράξενο νησί της Υεμένης
14. Το κύμα, Coyote Buttes, Αριζόνα
Το «Κύμα» είναι ένας εκπληκτικός σχηματισμός βράχων στα σύνορα των πολιτειών Αριζόνα και Γιούτα των ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα μνημείο της φύσης με απαράμιλλη ομορφιά πολύ γνωστό σε πεζοπόρους και φωτογράφους για τα χρώματα και τις κυματιστές μορφές του, αλλά και για την δύσκολη διαδρομή μέχρι να φτάσει κανείς εκεί.
Το λεγόμενο «Κύμα» (Wave) το οποίο λέγεται έτσι λόγω της μορφής του, όπως θα δείτε στις φωτογραφίες είναι φτιαγμένο από ψαμμίτη, δηλαδή έναν ιζηματώδη βράχο αποτελούμενο κυρίως από άμμο και χρονολογείται περίπου στα 190 εκατομμύρια έτη.
Οι δύο κύριες κοιλότητες από τις οποίες αποτελείται το πέτρωμα έχουν 19 μέτρα πλάτος με 36 μέτρα μήκος και 2 μέτρα πλάτος με 16 μέτρα μήκος. Οι ειδικοί που έχουν μελετήσει το σημείο θεωρούν ότι παλιοί αμμόλοφοι έχουν μετατραπεί κατά τη διάρκεια των αιώνων σε έναν βράχο από τη συμπίεση.
15. Παγκόσμια τράπεζα σπόρων Σβάλμπαρντ, Νορβηγία
Βρίσκεται στο απομακρυσμένο νησί της Αρκτικής, Spitsbergen στη Νορβηγία, και στην ουσία πρόκειται για ένα καταφύγιο, σε περίπτωση κάποιας καταστροφής, για χιλιάδες δείγματα σπόρων.
Το Seed Vault παρέχει μακροχρόνια αποθήκευση αντιγράφων σπόρων που διατηρούνται σε γενεαλογικές τράπεζες σε όλο τον κόσμο, κάτι που σημαίνει ότι παρέχει ασφάλεια στον παγκόσμιο εφοδιασμό με τρόφιμα από την απώλεια σπόρων σε τράπεζες γενεών λόγω κακοδιαχείρισης, ατυχήματος, αστοχιών εξοπλισμού, περικοπών χρηματοδότησης και φυσικών καταστροφών.
Ο χώρος των 1.000 τετραγωνικών μέτρων φιλοξενεί περισσότερα από 1 εκατομμύριο δείγματα σπόρων που προέρχονται από διάφορα μέρη σε όλο τον κόσμο και στην ουσία είναι ένα θησαυροφυλάκιο που λειτουργεί ως ένα είδος εφεδρείας των παγκόσμιων καλλιεργειών, διατηρώντας τα δείγματα σε ένα ασφαλές μέρος σε περίπτωση που κάποια καταστροφή τα αφανίσει από το φυσικό τους περιβάλλον.
Η εγκατάσταση έχει σχεδιαστεί για να προστατεύει το περιεχόμενό της από ανεπιθύμητους επισκέπτες, ενώ είναι υπόγεια, αρκετά βαθιά και ταυτόχρονα αρκετά ψηλά πάνω από τη στάθμη της θάλασσας, ώστε να αντέξει σεισμούς, άνοδο της στάθμης των ωκεανών, καθώς και πυρηνικές επιθέσεις.
Το κόστος κατασκευής του Seed Vault το 2008 άγγιξε περίπου τα 8,8 εκατομμύρια δολάρια, ενώ χρηματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρου από την νορβηγική κυβέρνηση. Η Νορβηγία και το Crop Trust πληρώνουν για τα λειτουργικά έξοδα της μονάδας, ενώ η αποθήκευση σπόρων στο θησαυροφυλάκιο παρέχεται δωρεάν στους καταθέτες.
Η επίσημη λειτουργία του Seed Vault τοποθετείται στις 26 Φεβρουαρίου του 2008, αν και οι πρώτοι σπόροι έφτασαν στο θησαυροφυλάκιο τον Ιανουάριο του 2008. Στο πλαίσιο της πρώτης επετείου του Seed Vault, αποθηκεύτηκαν περισσότερα από 90.000 δείγματα σπόρων, αυξάνοντας τον συνολικό αριθμό δειγμάτων σπόρων σε 400.000.