Περισσότερα από 180 χρόνια ιστορίας μετρά το καρναβάλι της Πάτρας και παραμένει ζωντανό και κορυφαίο χάρις στους χιλιάδες νέους και νέες της Πάτρας που συμμετέχουν ενεργά κάθε χρόνο στις εκδηλώσεις, με αποκορύφωμα την μεγάλη παρέλαση της τελευταίας Κυριακής της Αποκριάς.
Σύμφωνα με τον ιστορικό ερευνητή Νίκο Πολίτη, οι πρώτες αποκριάτικες εκδηλώσεις προσδιορίζονται στα μέσα του 19ου αιώνα και ήσαν κυρίως χοροί σε σπίτια.
Ο πρώτος αποκριάτικος χορός έχει καταγραφεί αυτός που έγινε το 1829 στο σπίτι του Πατρινού εμπόρου Μωρέτη.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1864, όταν δηλαδή έγινε η ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα εγκαταστάθηκαν στην Πάτρα πολλοί Επτανήσιοι, οι οποίοι επηρέασαν την εξέλιξη του καρναβαλιού. Παράλληλα, οι επαφές που ανέπτυξαν οι Πατρινοί με την γειτονική Ιταλία, μέσω του λιμανιού, συνέβαλαν και αυτές στην ανάπτυξη του καρναβαλιού.
Την δεκαετία του 1870 εμφανίζονται τα πρώτα καρναβαλικά άρματα, ενώ το ολοκαίνουργο τότε δημοτικό θέατρο «Απόλλων» παραχωρείται για την πραγματοποίηση των πρώτων δημόσιων αποκριάτικων χορών.
Την πρώτη δεκαετία του 1900 μετέχουν στο καρναβάλι άτομα απ’ όλες τις κοινωνικές τάξεις και καθιερώνεται ο αυγοπόλεμος με κέρινα αυγά γεμάτα κομφετί, που θεωρείται ο πρόδρομος του σημερινού σοκολατοπόλεμου.
Όμως κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής και του εμφυλίου σταματούν οι εκδηλώσεις του καρναβαλιού και ξεκινούν πάλι το 1951 με τους μουσικούς ομίλους του «Ορφέα» και της «Πατραϊκής Μαντολινάτας» να πρωτοστατούν στη διοργάνωσή του. Από το 1952 την διοργάνωση του καρναβαλιού αναλαμβάνει ο δήμος Πατρών, ενώ το 1966 εμφανίζεται ένα νέο ομαδικό παιχνίδι, ο «Κρυμμένος Θησαυρός».
Το 1980 το παιχνίδι του «Κρυμμένου Θησαυρού» με τα πληρώματα και τ΄ άρματά του εντάσσεται για πρώτη φορά στη μεγάλη παρέλαση της Κυριακής επιδρώντας καταλυτικά μέχρι σήμερα στη διαμόρφωσή της, όπου κυριαρχούν η μεγάλη συμμετοχή, η ποικιλομορφία, η ζωντάνια, το κέφι και η χαρά.