Στα άδυτα του Πολεμικού Μουσείου: 25 από τα σημαντικότερα εκθέματα για την Ελληνική Επανάσταση του 1821

«Ο όρκος των Φιλικών». Η ξυλογραφία του Βάσου Φαληρέα είναι η πιο χαρακτηριστική απεικόνιση της Φιλικής Εταιρείας. Ο Εμμανουήλ Ξάνθος από την Πάτμο, ο Νικόλαος Σκουφάς από την Άρτα, ο Αθανάσιος Τσακάλωφ από τα Γιάννενα ίδρυσαν το 1814 στην Οδησσό τη Φιλική Εταιρεία και άναψαν τη φλόγα της Επανάστασης.
Στα επόμενα επτά χρόνια η φλόγα των κεριών από τα μικρά, «μυστικά» δωμάτια όπου όρκιζαν τα νέα μέλη ακολουθώντας αυστηρούς συνωμοτικούς κανόνες, θέριεψε σε εστίες φωτιάς, διάσπαρτες στο ευρωπαϊκό τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Στην προεπαναστατική Ελλάδα οι Σουλιώτες διεκδίκησαν την αυτονομία τους και αμφισβήτησαν την οθωμανική εξουσία με διαρκείς αγώνες εναντίον του Αλή Πασά (Τεπελενλή) των Ιωαννίνων.
Πάνω:σουλιώτικο καριοφίλι.
Kάτω: σκήπτρο και κεφαλοθραύστης του Αλή Πασά.

Τμήμα αυθεντικής «Χάρτας της Ελλάδος» που εκτίθεται ολόκληρη. Η «Χάρτα», διαστάσεων 2,07 x 2,07 μ., ένας εκδοτικός άθλος για την εποχή του, είναι το μεγάλο και κύριο έργο του Ρήγα Φεραίου (1757, Βελεστίνο Μαγνησίας- 1798, Βελιγράδι). Τυπώθηκε στην Βιέννη «χάριν των Ελλήνων και Φιλελλήνων» τμηματικά από τα τέλη του 1796 μέχρι τον Απρίλη του 1797. Στα περιθώρια του χάρτη, στις θάλασσες, σε κάθε γωνιά, έχουν χαραχθεί ιστορικές παραστάσεις, σχεδιαγράμματα, αρχαία νομίσματα, χρονολογίες μαχών για να ανακαλέσουν στη μνήμη των ραγιάδων την πατρογονική τους ιστορία και δόξα.

Το νεκρικό προσωπείο του «Γέρου του Μοριά», Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.

«Η σφαγή της Χίου». Αντίγραφο του ομώνυμου έργου του Delacroix, φιλοτεχνήθηκε στο εργαστήριο του από τον μαθητή του Pierre Andrieu.

Σειρά λιθογραφιών του Reinagle με τίτλο «Battle of Navarin», έκδοση Λονδίνου, 1828. Ο ίδιος ο Reinagle βρισκόταν στο πολεμικό «Sirin», μαζί με τον Ρώσο ναύαρχο Χέϋδεν. Οι λιθογραφίες του συνιστούν ένα σπάνιο είδος πολεμικού «φωτορεπορτάζ» της εποχής, είναι αριθμημένες και απεικονίζουν τις φάσεις της ναυμαχίας με ιδιαίτερες υποσημειώσεις για κάθε εικονιζόμενο πλοίο.

Η λιθογραφία απεικονίζει τις φάσεις της ναυμαχίας με ιδιαίτερες υποσημειώσεις για κάθε εικονιζόμενο πλοίο.

Παλάσκα (θήκη φυσιγγίων).

Οι διαστάσεις του είναι μισές από τα υπόλοιπα σπαθιά. Είναι πραγματικό, αλλά παιδικό σπαθί της εποχής.

Εντυπωσιακές, σαν «κεντημένες» πιστόλες της εποχής.

Παλάσκα (θήκη φυσιγγίων).

Παλάσκα (θήκη φυσιγγίων).

Παλάσκα (θήκη φυσιγγίων).

Παλάσκα (θήκη φυσιγγίων).

Παλάσκες. Ειδικά τα εργαστήρια των Ιωαννίνων και της Ηπείρου φημίζονταν για αυτές. Σκαλιστές, επιχρυσωμένες, αργυρές και κάποιες χρυσές αποτελούν πραγματικά κομψοτεχνήματα. Για την κατασκευή τους χρησιμοποιούνταν ειδικά επιχρίσματα, μίγματα χαλκού, ασημιού και θείου. Σε κάποιες απεικονίζεται η Αθηνά Παλλάδα, οι περισσότερες διακοσμούνται όμως από παραστάσεις που αντλούν τα θέματά τους από το φυτικό και ζωικό βασίλειο.

Εντυπωσιακές, σαν «κεντημένες» πιστόλες της εποχής.

Καριοφίλια και νταλιάνια που χρησιμοποιήθηκαν κατά την Επανάσταση. Τα καριοφίλια είναι τα πιο μακρύκανα.

Τρομπόνια, κατεξοχήν όπλα των ναυτών στα πολεμικά πλοία της εποχής, μπορούν να συγκριθούν με τις σύγχρονες κοντόκαννες καραμπίνες.

Για την προέλευση του ονόματος «καριοφίλι» υπάρχουν τρεις εκδοχές. Η επικρατέστερη είναι ότι προήλθε από την ελληνική παραφθορά του ονόματος του ιταλικού εργαστηρίου κατασκευής τους (Carlo e figli, «Κάρλο και Υιοί»). Κάποιοι όμως υποστηρίζουν ότι πήραν το όνομά τους από το σκαλισμένο γαρύφαλλο (καρυόφυλλο) που διακοσμούσε πολλά από αυτά, ενώ ορισμένοι υποστηρίζουν ότι ονομάστηκαν έτσι από τον Ιωάννη Καριοφύλη, φημισμένο κατασκευαστή τους.

Καριοφίλια και νταλιάνια που χρησιμοποιήθηκαν κατά την Επανάσταση, με τα καριοφίλια να είναι τα πιο μακρύκανα.

Ένα προσωπικό αντικείμενο του θρυλικού Κατσαντώνη (προεπαναστατική περίοδος).

Όπλα του θρυλικού Κατσαντώνη (προεπαναστατική περίοδος). Περιήλθαν στην κατοχή του Μουσείου από δωρεά απογόνων του. Η μεταλλική ράβδος που φαίνεται κάτω από την πιστόλα του κανονικά χρησιμοποιείται για το γέμισμα της πιστόλας. Βρέθηκε σε στάβλο όπου χρησιμοποιούνταν σαν σύρτης για το κλείδωμα της πόρτας.

Αυθεντική επιστολή του αρχιστράτηγου της Πελοποννήσου Κολοκοτρώνη στον Πλαπούτα.

Εδώ βλέπουμε την υπογραφή του Κολοκοτρώνη.

Εδώ φαίνεται η ημερομηνία 10 Σεπτέμβρη 1822 και το ότι γράφτηκε στην Τριπολιτσά.