Τα περισσότερα αγόρια θέλουν να περνούν χρόνο με φίλους. Αλλά δεν έχουν όλα τα μικρά αγόρια τις απαραίτητες δεξιότητες για να ενταχθούν σε μια αγοροπαρέα. Κάποια αισθάνονται πίεση και τείνουν να αποφεύγουν κοινωνικούς κινδύνους που θα μπορούσαν να τα εκθέσουν στην απόρριψη ή την αμηχανία.
«Αυτή η κατηγορία αγοριών τείνει να έχει μικρότερο κοινωνικό κύκλο και λιγότερες ποιοτικές, αμοιβαίες φιλίες από τα κορίτσια. Έτσι, αυτά τα άτομα, είναι πιο πιθανό να βιώσουν μοναξιά σε σχέση με συνομήλικα άτομα του αντίθετου φύλου», εξηγεί ο Ιωακείμ Μπουτακίδης, καθηγητής παιδικών και εφηβικών σπουδών στο California State University, Fullerton.
Και αυτό είναι σοβαρό πλήγμα, καθώς οι δυνατές φιλίες βελτιώνουν την αυτοεκτίμηση και την ευημερία των αγοριών ηλικίας από 11 έως 17 ετών, όπως ανέφεραν Ολλανδοί ερευνητές στο Journal of Adolescence, τον Ιούλιο που μας πέρασε.
Ωστόσο, τα νέα είναι ευχάριστα. Υπάρχουν πέντε τρόποι με τους οποίους μπορούμε να βοηθήσουμε τα αγόρια να δημιουργήσουν γερές φιλίες για να καταπολεμήσουν τη μοναξιά και τις καταστροφικές επιπτώσεις της.
1. Προσπαθούμε να καταλάβουμε αν τα αγόρια μας έχουν μεμονωμένους φίλους ή παρέες συνομηλίκων
Δεν χρειάζεται να κάνουμε ερωτήσεις που θα θέσουν τα παιδιά σε κατάσταση άμυνας, όπως «Δεν έχεις κανονίσει τίποτα με κανέναν φίλο;»
Αντίθετα, οι γονείς μπορούμε να ξεκινήσουμε μια γενική συζήτηση για τον κοινωνικό τους κύκλο.
Η Τζάνις ΜακΚέιμπ, αναπληρώτρια καθηγήτρια κοινωνιολογίας στο Dartmouth College, έχει εντοπίσει τρεις τύπους αγοριών με βάση τον τρόπο που κάνουν φιλίες.
1. Κάποιους που ανήκουν σε μια δεμένη παρέα φίλων και σχεδόν όλοι συνδέονται μεταξύ τους.
2. Κάποιους που έχουν δυο τρεις παρέες, όπου μερικοί φίλοι συνδέονται χαλαρά μεταξύ τους και κάποιοι καθόλου.
3. Και κάποια αγόρια που έχουν έναν φίλο και καλό.
«Όποια και αν είναι η προτίμηση του παιδιού μας, του υπενθυμίζουμε με κάθε ευκαιρία πόσο σημαντικό είναι να έχει στενούς φίλους, με τους οποίους να μπορεί να μιλήσει και να απολαύσει κοινές δραστηριότητες», σημειώνει η ΜακΚέιμπ.
Επίσης, είναι σημαντικό να εστιάσουμε στην ποιότητα των σχέσεων και όχι στον αριθμό των φίλων του παιδιού, προσθέτει ο Μιτς Πρίνστιν, υπεύθυνος επιστημονικού προγράμματος στην Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία.
2. Ενθαρρύνουμε τα αγόρια να εκφράζουν τα συναισθήματά τους
Αν δούμε ότι ένα αγόρι είναι μοναχικό άθελά του, του προτείνουμε να ξεκινήσει από μια μικρή παραδοχή του πώς νιώθει. Τα αγόρια μπορεί να μην το παραδέχονται, αλλά οι ενήλικες μπορούμε να τα ρωτήσουμε αν αισθάνονται ποτέ μοναξιά στο σχολείο.
Είναι σημαντικό να αξιολογούμε την ευημερία των αγοριών. Κι αυτό γιατί τα συναισθήματα απομόνωσης συνδέονται με αυξημένες αυτοκτονικές σκέψεις και κατάθλιψη.
3. Βοηθάμε τα αγόρια να βρουν την ισορροπία ανάμεσα στην τεχνολογία και την προσωπική διασκέδαση
Σχεδόν το 50% των εφήβων ηλικίας 13 έως 17 ετών δηλώνουν ότι σερφάρουν στο ίντερνετ «σχεδόν συνεχώς», σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Ερευνητικού Κέντρου Pew.
«Μερικά αγόρια έλκονται τρομερά από την τεχνολογία… γιατί δεν απαιτεί και πολλά από αυτά», εξηγεί ο Σαμίρ Χιντούγια, συνδιευθυντής του Ερευνητικού Κέντρου Κυβερνοεκφοβισμού και καθηγητής εγκληματολογίας στο Florida Atlantic University.
«Το πρόβλημα είναι ότι οι ανθρώπινες σχέσεις που θα χρειαστεί να αναπτύξουν καθώς μεγαλώνουν, θα απαιτούν και τη δική τους ενεργή συμμετοχή. Και όταν έχουν συνηθίσει στην ”αναίμακτη” και απρόσωπη επικοινωνία μέσα από μια οθόνη, η διαπροσωπική αλληλεπίδραση θα τους φανεί βουνό», προειδοποιεί ο ειδικός.
Η τεχνολογία βέβαια, έχει ένα φαινομενικά μεγάλο πλεονέκτημα: Ορισμένες περιθωριοποιημένες ομάδες, ειδικά τα παιδιά και οι έφηβοι της LGBTQIA κοινότητας, χτίζουν δυνατές σχέσεις εμπιστοσύνης στο διαδίκτυο. Και για τα αγόρια που δεν βρίσκουν φίλους στο σχολείο, οι φιλίες που κάνουν στα κοινωνικά δίκτυα για παράδειγμα, μοιάζουν σαν μάννα εξ ουρανού.
Εμείς από την πλευρά μας θα πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους να γεφυρώσουμε τις δυο ζωές του παιδιού: Αυτήν που ζει στο διαδίκτυο και αυτήν που τρέχει εκτός σύνδεσης.
Οι ειδικοί προτείνουν αν το παιδί αλληλογραφεί ή παίζει βιντεοπαιχνίδια με έναν/μια συνομήλικο/η να του προτείνουμε να τον/την καλέσει στο σπίτι ή ή ίσως σε ένα καφέ της γειτονιάς.
4. Μαθαίνουμε τα αγόρια να έχουν περιέργεια
Προσπαθούμε για παράδειγμα να ενθαρρύνουμε τα αγόρια να ψάξουν τρία ολοκαίνουργια πράγματα για έναν στενό τους φίλο ή σκεφτόμαστε πέντε ερωτήσεις που θα μπορούσαν να κάνουν σε έναν νέο συμμαθητή, προτείνει ο παιδοψυχολόγος Ντάρελ Χάουαρντ.
Το να γνωρίζουν ποιον έχουν απέναντί τους, ιδίως αν είναι συνεσταλμένα, θα βοηθήσει τα αγόρια να ανοιχτούν και εκείνα και να δομήσουν υγιείς σχέσεις ασφάλειας και εμπιστοσύνης.
5. Διδάσκουμε στα αγόρια πώς να διαβάζουν τα κοινωνικά σημάδια και να αποκρούουν τις κοινωνικές διακρίσεις
Εάν ακούσουμε το αγόρι μας να κάνει προσβλητικές διατυπώσεις και σχόλια «για πλάκα», θα πρέπει να το ρωτήσουμε γιατί πιστεύει ότι κάτι τέτοιο είναι αστείο και που το έχει ακούσει. Μερικές φορές τα αγόρια - και τα παιδιά γενικότερα - δεν καταλαβαίνουν ότι γίνονται προσβλητικά και σκληρά.
Επίσης, ενδέχεται να το καταλαβαίνουν και απλώς επειδή το υφίστανται και τα ίδια τα παιδιά σε προσωπικό επίπεδο, να θέλουν να το κάνουν και εκείνα στους άλλους, σαν μια μορφή αντίδρασης.
Εμάς, στόχος μας είναι να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι αν ένα αστείο κάνει τους φίλους τους να σταματήσουν να μιλάνε ακαριαία ή τους κόψει το γέλιο στη μέση, τότε μπορεί και να έχουν ξεπεράσει τα όρια. Και ως ενήλικες, πρέπει φυσικά να τους διδάξουμε την αξία της ειλικρινούς συγνώμης.
Ένα άτομο που ξέρει πότε έχει ξεπεράσει τα όρια και πότε πρέπει να κάνει ένα βήμα πίσω, δύσκολα θα βρεθεί απομονωμένο.
(Με πληροφορίες από CNN).