Γιατί δυσκολευόμαστε να κάνουμε σχέσεις; Γιατί δυσκολευόμαστε να κρατήσουμε μια σχέση; Γιατί μας απογοητεύει η αγάπη;
Για να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα θα χρειαστεί να διαλύσουμε κάποιους μύθους γύρω από τη φύση μας και την αγάπη και να δούμε την αλήθεια των πραγμάτων. Οι μύθοι για την αγάπη έχουν χτιστεί από την κοινωνία μας. Μας έχουν πείσει να πιστεύουμε στη ρομαντική αγάπη και στον τέλειο έρωτα. Οι ταινίες, οι ποιητές, τα βιβλία, τα περιοδικά μιλούν και εξιδανικεύουν την αγάπη και ενώ αυτό μας δημιουργεί ελπίδες και όμορφες εικόνες, ταυτόχρονα ίσως είναι η μεγαλύτερη υπονόμευση της πραγματικής αγάπης.
Μύθος #1
Θα γνωρίσουμε το άλλο μας μισό. Τον άνθρωπο που θα μας κάνει νιώσουμε πλήρης και όλα θα κυλάνε αβίαστα.
Αλήθεια #1
Όλοι οι άνθρωποι, ανεξαιρέτως, έχουμε κάποια χαρακτηριστικά που μας δυσκολεύουν. Κάποιες παραξενιές. Οι μόνοι που δεν έχουν παραξενιές είναι οι άνθρωποι που μόλις γνωρίσαμε! Μόνο αυτοί μας φαίνονται κανονικοί. Με το που τους γνωρίσουμε λίγο παραπάνω όμως, καταλαβαίνουμε ότι και αυτοί έχουν τα θέματά τους…
Άρα και εμείς και ο άνθρωπος που θα σχετιστούμε θα έχουμε παραξενιές και ελαττώματα. Και οι δυο έχουμε τα θέματά μας στο να σχετιζόμαστε.
Δυστυχώς όμως, τις δυσκολίες μας ή το πώς κάνουμε το βίο αβίωτο για τους συντρόφους μας, συνήθως δε το γνωρίζουμε. Αν όμως δε γνωρίζουμε τον εαυτό μας (και είναι μια αρκετά επίπονη διαδικασία η αυτογνωσία) τότε γίνεται εξαιρετικά πολύπλοκο το να σχετιστούμε επιτυχώς με κάποιον άλλον.
Εμείς, για παράδειγμα, περιμένουμε ο άλλος να μας καταλαβαίνει. Εδώ εμείς οι ίδιοι δεν καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας. Πώς να ξέρει ο σύντροφός μας τι μας γίνεται;
Μύθος#2
Ο ιδανικός σύντροφος θα είναι συναισθηματικά ώριμος και θα μας προσφέρει την ασφάλεια που χρειαζόμαστε.
Αλήθεια #2
Ο σύντροφός μας όπως κι εμείς μοιάζουμε εξωτερικά με ενήλικο άνθρωπο. Έχουμε το σωστό ύψος και ντυνόμαστε ανάλογα. Όμως στην πραγματικότητα είμαστε και οι δυο μικρά παιδιά, κρυμμένα μέσα στο εμφανές ενήλικο σώμα μας. Αυτό το μικρό ανώριμο παιδί πολλές φορές δεν ξέρει τι του γίνεται. Θέλουμε να μας αγαπήσουν όπως τα μικρά παιδιά. Αυτό έχουμε ανάγκη. Όμως δεν τολμάμε να το παραδεχτούμε στον άλλον ότι είμαστε μικροί και ανώριμοι. Ούτε στον εαυτό μας. Αντίστοιχα ούτε και ο άλλος στον δικό του και σε εμάς.
Αγάπη είναι να μπορούμε να είμαστε γενναιόδωροι με την ερμηνεία των συμπεριφορών του άλλου, όπως κάνουμε και με τα μικρά παιδιά. Δεν τα μαλώνουμε επειδή κάνουν σκανταλιές ή κλαίνε. Καταλαβαίνουμε ότι κάτι άλλο πρέπει να συμβαίνει.
Μύθος #3
Για να βρεις τον σύντροφό σου, ακολούθησε την καρδιά σου. Αυτή ξέρει. Θα σε οδηγήσει.
Αλήθεια #3
Αυτός είναι ίσως ο πιο επικίνδυνος μύθος για την «αγάπη». Η καρδιά μας είναι συνήθως ο πιο σίγουρος τρόπος για να πραγματοποιήσουμε μεγάλα λάθη στη ζωή μας. Όλοι όσοι έχουν βιώσει ερωτικές απογοητεύσεις το γνωρίζουν αυτό. Αυτό συμβαίνει διότι αυτό που ο καθένας καταλαβαίνει ως αγάπη είναι η κατάσταση την οποία βίωσε στην παιδική του ηλικία. Αυτή μπορεί να εμπεριέχει και κάποια μαρτύρια και δυσκολίες. Αυτά τα μαρτύρια και τις δυσκολίες θεωρεί η καρδιά μας ως αγάπη. Όταν γνωρίσουμε έναν πολύ «κανονικό» άνθρωπο ο οποίος πληρεί στη θεωρία όλα τα κριτήρια για έναν αξιοπρεπή σύντροφο, τότε είναι πολύ πιθανό να πούμε ότι: «Καλός είναι δε λέω. Αλλά, δεν έχουμε χημεία…» Στην ουσία λέμε ότι η καρδιά μου δεν αναγνωρίζει τα μαρτύρια και τις δυσκολίες που ξέρει σε αυτόν τον άνθρωπο. Δεν μπορεί να τον ερωτευτεί.
Ερωτευόμαστε το οικείο. Δεν ερωτευόμαστε αυτό που θα μας κάνει ευτυχισμένους.
Αναλύω εκτενώς το θέμα αυτό στο βιβλίο μου.
Μύθος #4
Η αγάπη είναι μια έμφυτη ιδιότητα. Όλοι ξέρουμε να αγαπάμε.
Αλήθεια #4
Οι άνθρωποι δεν ξέρουμε να αγαπάμε. Η αγάπη είναι μια δεξιότητα που χρειάζεται να μάθουμε. Τόσο εμείς όσο και ο σύντροφός μας ξέρουμε να αγαπιόμαστε. Όχι να αγαπάμε.
Μύθος #5
Ο σύντροφός μας ή μας κάνει και είναι καλός ή δεν μας ικανοποιεί και είναι κακός
Αλήθεια #5
Σύμφωνα με κάποιες ψυχαναλυτικές θεωρίες (Μέλανι Κλάιν) το παιδί αρχικά νομίζει ότι έχει μια καλή μητέρα που του κάνει τα χατίρια και μια κακή μητέρα που το μαλώνει. Κάποια στιγμή, κοντά στα 4 έτη, αν έχει αναπτυχθεί με ψυχολογικά ώριμο τρόπο, συνειδητοποιεί ότι και οι δυο είναι το ίδιο πρόσωπο. Καταλαβαίνει ότι το ίδιο άτομο μπορεί και να το πληγώνει και να το αγαπάει και αυτό είναι εντάξει. Το ίδιο και στις ενήλικες σχέσεις. Τον σύντροφό μας κάποιες φορές θα τον αγαπάμε πολύ και κάποιες φορές θα τον μισούμε. Είναι φυσιολογικό. Δε γίνεται πάντα να είναι καλός. Αν τα καταφέρουμε να το αποδεχτούμε αυτό, τότε δε θα νιώθουμε την ανάγκη να αποδράσουμε από μια τέτοια σχέση.
Μύθος #6
Ο σύντροφός μας θα έπρεπε να μας αγαπάει όπως είμαστε. Αν θέλει να μας αλλάξει τότε δε μας αγαπάει.
Αλήθεια #6
Όπως ειπώθηκε νωρίτερα όλοι έχουμε κουσούρια. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να θέλει να μας αλλάξει ο σύντροφός μας. Εμείς όμως νομίζουμε ότι μας επιτίθεται όταν το κάνει. «Θα έπρεπε να με δεχτεί όπως είμαι» λέμε. Όμως αυτό που προσπαθεί να κάνει (και αντίστοιχα εμείς σε εκείνον) είναι να μας μετατρέψει σε καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Αν υπάρχει η κουλτούρα αυτή και ο χώρος για να μάθουμε ο ένας από τον άλλον μέσα στη σχέση, τότε οι προοπτικές είναι πολλά υποσχόμενες.
Τελειότητα στις σχέσεις δεν υπάρχει. Να σχετίζεσαι σημαίνει να διαπραγματεύεσαι την ατέλεια κάθε μέρα. Αν θέλεις να είναι όλα τέλεια, τότε θα είσαι μόνος.
Για να μπορείς να αγαπήσεις:
Γνώριζε ότι είσαι λίγο παράξενος
Ότι και ο άλλος είναι λίγο παράξενος
Ότι δεν καταλαβαίνεις ποιος είσαι
Ότι κι ο άλλος δεν καταλαβαίνει ποιος είναι
Και όλα θα πάνε αρκετά καλά…