Δύο Αμερικανοί, ο Μίκι και η Κλόε, γνωρίζονται σε ένα πάρτι στην καλοκαιρινή Αθήνα. Η έλξη είναι δυνατή και αμοιβαία. Το επόμενο πρωινό τους βρίσκει αγκαλιασμένους (και γυμνούς) σε μία παραλία. Κι ενώ η Κλόε είναι έτοιμη να επιστρέψει στην Αμερική, αλλάζει σχέδια και γοητευμένη από τον Μίκι τον ακολουθεί σε ένα νησί. Οι μέρες συνεχίζουν να κυλούν στον ρυθμό του παράφορου έρωτα που υποσχέθηκε εκείνη η νύχτα της Παρασκευής -ακόμη κι όταν επιστρέφουν στην Αθήνα- μέχρι που ξημερώνει η πραγματικότητα, το παρελθόν, το παρόν και μαζί οι συμβιβασμοί της συμβίωσης.
Μετά το «Bank Bang» (2008), το «Wasted Youth» (2011) και το «Suntan» (2016), ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος υπογράφει το αγγλόφωνο «Monday», που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Τορόντο και από τις 24 Ιουνίου προβάλλεται στους κινηματογράφους, με πρωταγωνιστές τον Σεμπάστιαν Σταν, γνωστό από τον ρόλο του υπερήρωα της Marvel, Winter Soldier, τον οποίο υποδύθηκε στις ταινίες Captain America, Black Panther και Avengers και τη βραβευμένη με Ολιβιέ, Ιρλανδή ηθοποιό, Ντενίζ Γκοφ.
Το «Monday» που γυρίστηκε σε Αθήνα, Αντίπαρο και την Πάρο, εξελίσσεται σε ένα αστικό road movie που κάνει κύκλους μεταξύ Φωκίωνος Νέγρη και πλατείας Συντάγματος, παραδίδοντας εικόνες - εγγραφές της αγαπημένης πόλης, που μοιραία καθένας επεξεργάζεται με τον δικό του τρόπο (ειδικά σε τέτοιους καιρούς).
Όπως αναφέρει άλλωστε στο σημείωμα του «το Monday γυρίστηκε σε μέρη που ξέρω σαν την παλάμη μου. Το πάρτι όπου συναντιούνται οι δύο χαρακτήρες είναι το πάρτι που κάνω κάθε χρόνο. Το όμορφο νησί όπου περνούν το πρώτο τους σαββατοκύριακο μαζί, είναι ο τόπος που πέρασα τα τελευταία 25 καλοκαίρια μου, αλλά και το νησί που γύρισα την προηγούμενη ταινία μου (Suntan). Ο Μίκι ζει στην Κυψέλη, την μποέμικη και πολυπολιτισμική γειτονιά της νιότης μου. Αυτό δεν είναι μόνο ένα κινηματογραφικό παιχνίδι ή ένας φόρος τιμής σε μέρη που αγαπώ, αλλά μια μέθοδος να γίνει η ταινία ακόμα πιο προσωπική και έκανα το καλύτερο δυνατό για να γίνει προσωπική για όλους όσους συνεργάστηκαν για τη δημιουργία του».
-Η επιλογή να κάνετε μία αγγλόφωνη ταινία κρύβει μία καλώς εννοούμενη φιλοδοξία- τη φιλοδοξία να απευθυνθείτε σε ένα μεγαλύτερο κοινό, ναι;
Σίγουρα κρύβει μία φιλοδοξία να απευθυνθείς σε ένα κοινό πιο μεγάλο -δυστυχώς ο κόσμος δεν βλέπει πολύ εύκολα έξω από τα φεστιβάλ ταινίες με υπότιτλους-, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει οι ταινίες μου από δω και πέρα να είναι αγγλόφωνες ή ελληνόφωνες ή ο,τιδήποτε. Θα μπορούσα να κάνω μία ταινία οπουδήποτε, ανά πάσα στιγμή. Το θέμα είναι ότι ήθελα να είναι ξένοι οι δύο ήρωες. Ήθελα να γυρίσω μία ταινία στη γειτονιά των παιδικών μου χρόνων και σε μέρη που αγαπώ, αλλά σεναριακά ήθελα οι δύο ήρωες να είναι ξένοι, ώστε το αγκίστρωμα του ενός πάνω στον άλλον να έχει μεγαλύτερο νόημα.
-Διάβαζα ότι κάποιος σας είχε αφηγηθεί σε ένα από τα πάρτι σας την ιστορία δύο αγνώστων οι οποίοι έσμιξαν αμέσως μόλις γνωρίστηκαν (αυτό εν ολίγοις που βλέπουμε στην ταινία). Ήταν ξένοι;
Όχι, ήταν Έλληνες, αλλά ξένοι μεταξύ τους. Μόλις είχαν γνωριστεί και πήγανε στην παραλία.
-Υπάρχει κεραυνοβόλος έρωτας ή τελικά πρόκειται για κεραυνοβόλο πόθο;
Όχι, νομίζω ότι υπάρχει κεραυνοβόλος έρωτας (παύση). Ναι… Μην μου το χαλάσετε, αν δεν υπάρχει θα στενοχωρηθώ πάρα πολύ. Δεν θα ήθελα να το μάθω τώρα.
-Παρακολουθείτε στενά και με αγάπη τους δύο ήρωες, αλλά το φινάλε όταν έρχεται η Δευτέρα είναι ρεαλιστικό -της πραγματικής ζωής.
Ακριβώς. Τους αγαπώ γιατί και οι δύο έχουν ελαττώματα. Και οι δύο έχουν προβλήματα. Έχουν μυστικά. Είναι τρισδιάστατοι χαρακτήρες, δεν είναι ο ωραίος κι η ωραία που έκαναν ένα ωραίο ζευγάρι.
-Μέχρι ποια ηλικία μπορείς να ζήσεις σαν να είναι όλα μια ξέφρενη Παρασκευή; Ή μήπως δεν αφορά την ηλικία αλλά τις υποχρεώσεις που έχεις δημιουργήσει;
Νομίζω ότι μπορείς να το κάνεις για πάντα όταν ξέρεις ακριβώς τι έχεις να αντιμετωπίσεις. Δεν νομίζω ότι οι ξέφρενες Παρασκευές σταματάνε κάποια στιγμή. Το δικό μου παιδί -που είναι 9 χρονών- δεν μου έχει σταματήσει τις ξέφρενες Παρασκευές, αλλά προφανώς δεν μπορεί να είναι ξέφρενη κάθε σου μέρα όταν έχεις τέτοιου είδους υποχρεώσεις. Οφείλεις να περνάς και ξέφρενες Παρασκευές και ξέφρενες Κυριακές και Δευτέρες. Δεν είναι, αυτό ήταν τελείωσε, πρέπει να είμαι ήσυχος και μαζεμένος για την υπόλοιπη ζωή μου.
-Όταν σας είχα πει ότι στα πρώτα πλάνα, με το τρελό καλοκαιρινό πάρτι, ένιωσα ένα μείγμα χαράς και λύπης, σχολιάσατε με νόημα ότι το «Monday» είναι σαν ταινία εποχής.
Ναι, με την έννοια ότι σχεδόν κοντεύουμε να ξεχάσουμε πώς είναι να φιλιόμαστε, να αγκαλιαζόμαστε, να παρτάρουμε, να ιδρώνουμε ο ένας πάνω στον άλλον. Αλλά νομίζω ότι σύντομα θα τελειώσει αυτό και θα είναι σαν μια ταινία του σήμερα.
-Η πρόβλεψη του καθηγητή Νικόλα Χρηστάκη ότι μετά την πανδημία θα ακολουθήσει μία εποχή που θα θυμίζει τη δεκαετία του 1920 ή το Καλοκαίρι της Αγάπης, σας βρίσκει σύμφωνο;
Το ζήτημα δεν είναι εάν συμφωνώ ή διαφωνώ γιατί δεν είμαι επιστήμονας, αλλά ελπίζω να έχει δίκιο.
-Η χημεία των πρωταγωνιστών, του Σεμπάστιαν Σταν και της Ντενίζ Γκοφ, είναι ομολογουμένως εντυπωσιακή.
Η επιλογή των ηθοποιών είναι το άλφα και το ωμέγα σε μία ταινία. Δεν υπάρχει κάτι πιο σημαντικό από το να πηγαίνεις στο γύρισμα και να νιώθεις ασφαλής ότι έχουν καταλάβει απόλυτα τους ρόλους τους και είναι ικανοί να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες τους. Μου πήρε πάρα πολύ καιρό το casting μέχρι να βρω τους κατάλληλους. Όταν κάναμε δοκιμαστικά, δηλαδή βάλαμε τον Σεμπάστιαν και την Ντενίζ στο ίδιο δωμάτιο στην Νέα Υόρκη και προβάραμε σκηνές, αυτό που λέμε chemistry reading, από το πρώτο λεπτό της συνάντησης ένιωσα ότι η χημεία είναι αδιαμφισβήτητη.
Μετά τους έφερα στην Ελλάδα έναν μήνα πριν τα γυρίσματα και στ’ αλήθεια δεν κάναμε πρόβες, αλλά κάναμε πάρα πολύ παρέα. Οπότε όταν ξεκίνησε το γύρισμα γνωριζόμασταν σε ακραίο βαθμό. Δεν υπήρχε τίποτα που να μην έχουμε πει ο ένας στον άλλον. Ούτε εκείνοι ένιωθαν εκτεθειμένοι, ούτε εγώ. Ή μάλλον, ίσως νιώθαμε όλοι τόσο εκτεθειμένοι, που τίποτα δεν μπορούσε να μας κάνει να εκτεθούμε περισσότερο.
-Αυτός ο ένας μήνας πριν από την έναρξη των γυρισμάτων δεν ήταν μία πολυτέλεια από άποψη κόστους παραγωγής;
Ο Σεμπάστιαν και η Ντενίζ είχαν συμφωνήσει από την αρχή ότι θέλουν να το κάνουν αυτό αν θεωρούσα ότι αυτός είναι ο τρόπος να γίνει η ταινία σωστά. Είχαν δει την προηγούμενη μου ταινία -η οποία είχε γίνει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο- και την αγαπούσαν. Η οικονομία της παραγωγής είναι ένα πολύ πολύπλοκο θέμα, το οποίο θέλει και εμπειρία και εξυπνάδα -από όλους, και από τον σκηνοθέτη και από τον παραγωγό. Καλύτερα να κόψεις από κάτι το οποίο δεν θα φανεί στην ταινία, παρά από κάτι το οποίο θα φανεί. Και η χημεία των πρωταγωνιστών είναι, όπως σας είπα, το άλφα και το ωμέγα, δεν είναι το σημείο στο οποίο πρέπει να κάνεις οικονομία.
-Επόμενο πρότζεκτ;
Έχω πολλά στο κεφάλι μου. Η πανδημία και το γεγονός ότι άργησε το «Monday» να βγει με πήγαν λίγο πίσω. Άμα δεν φύγει η ταινία από τα χέρια σου, δεν μπορείς να συγκεντρωθείς στην επόμενη. Από τον Απρίλιο που κυκλοφόρησε στην Αμερική, έχω αρχίσει να δουλεύω πιο εντατικά δύο - τρεις διαφορετικές ιδέες. Θα δείξει σύντομα ποια θα κόψει το νήμα πρώτη -ή ποια θα μπει για πάντα στο συρτάρι.
-Τι δεν θα λησμονήσετε από τα γυρίσματα του «Monday»;
Συνέβησαν διάφορα, αλλά σίγουρα δεν θα ξεχάσω ποτέ το μεγάλο πάρτι στην Κυψέλη, όπου 1200 άνθρωποι χόρευαν ασταμάτητα και σχεδόν δεν νιώθαμε ότι κάνουμε γύρισμα, δεν ένιωθε κανείς μας ότι δουλεύει και επίσης, πόσο καταπληκτική ήταν η οργάνωση της παραγωγής και πόσο υποστηρικτικός ήταν ο παραγωγός μου, στο γύρισμα μίας πολύ εντυπωσιακής σκηνής καταδίωξης στη νυχτερινή Αθήνα.
-Που είναι και το highlight της ταινίας.
Έγινε με μεγάλη οργάνωση και βοήθεια από παντού. Είχαμε κλείσει όλους τους γύρω δρόμους για να μην γίνει ατύχημα, είχαμε 110 άτομα συνεργείο, ήταν μία σκηνή η οποία προβαρίστηκε πολύ καλά, εκτελέστηκε πολύ καλά και πέρα από το ότι είμαι περήφανος γι’ αυτήν, είμαι και πολύ χαρούμενος που σ’ αυτή τη χώρα καταφέραμε να γυρίσουμε μια τέτοια σκηνή.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία Αργύρης Παπαδημητρόπουλος
Σενάριο Ρομπ Χέις & Αργύρης Παπαδημητρόπουλος
Παραγωγή Faliro House Productions, Automatik, DJ Films, Blonde, COSMOTE TV, Oxymoron Films
Παραγωγοί Χρήστος Β. Κωνσταντακόπουλος, Brian Kavanaugh-Jones, Damian Jones, Deanna Barillari, Αργύρης Παπαδημητρόπουλος
Executive Producers Fred Berger, Φένια Κοσοβίτσα
Διευθυντής Φωτογραφίας Χρήστος Καραμάνης, GSC
Σκηνογράφος Αλίκη Κούβακα
Ενδυματολόγος Μάρλι Αλειφέρη
Μοντάζ Ναπολέων Στρατογιαννάκης
Μουσική Αλέξης Γράψας
Ήχος Λέανδρος Ντούνης
Πρωταγωνιστούν Ντενίζ Γκοφ, Σεμπάστιαν Σταν
Συμμετέχουν ακόμη Γιώργος Πυρπασόπουλος, Dominique Tipper, Έλλη Τρίγγου, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Σοφία Κόκκαλη, Σύλλας Τζουμέρκας.