Αχ, εμείς οι γάτοι! Είναι στη γατίσια φύση μας να φαντασιωνόμαστε αποκλειστικότητες. Ένας τσαγκάρης δεν μπορεί να τραγουδήσει, οφείλει μόνο να ακούει τους «αοιδούς», παρά τις παραφωνίες ή τα φάλτσα τους. Ένας γιατρός δεν επιτρέπεται να ζωγραφίσει ένα χρυσάνθεμο, παρά τα χρυσάνθεμα που χαντάκωσαν κάποια «επαγγελματικά» πινέλα.
Το ανεκπλήρωτο, η πίκρα, το σύμπλεγμα πρέπει πάντα να περιφρουρήσει, να περιχαράξει. Το ζήτημα δεν είναι απλώς συντεχνιακό, -μη τυχόν της πάρουν την μπουκιά απ′ το στόμα-, είναι κυρίως υπαρξιακό. Ο γάτος δεν είναι, δεν υπάρχει καθ′ εαυτόν. Φέρει μονάχα την επαγγελματική περιβολή, ως προβιά ή λεοντή του. Αν του την αφαιρέσουν, τότε τι θα είναι;
Κάθε φορά που ένας γάτος απορεί γιατί ένας άλλος του επετέθη, του δάγκωσε την ουρά ή του τράβηξε τα μουστάκια, η απάντηση είναι μία. Ο φθόνος. Εν αρχή ην ο φθόνος. Μόνο αντίδοτο οι φίλοι και η αλήθεια. Η «καλοσύνη των ξένων» κατά Τατσόπουλο.
Υπάρχουν γατοσυντεχνίες και γατοσωματεία, όσο πιο «τρανό» και «περιλάλητο» το όνομα, τόσο πιο νοσηρό το μέσα. Γάτοι παραδομένοι στον κανιβαλισμό, γάτοι που στη χειρότερη τους στιγμή συμπεριφέρονται και ενεργούν σαν άνθρωποι. Χωρίς να αναλογίζονται ότι οι άνθρωποι που τελικά σώθηκαν είναι εκείνοι που μεταμορφώθηκαν σε γάτοι.
Κι όμως. Το δικαίωμα του γάτου στον Λόγο είναι απαράγραπτο. Γάτος είναι εκείνος που δημιούργησε για να επιβιώσει. Που επινόησε την τέχνη. Την αναπλήρωση της απουσίας. Το τέρας κάθε μηχανισμού θρέφεται συνθλίβοντας και κατασπαράζοντας ό,τι τολμάει να παραμένει ζωντανό, ό,τι επιμένει να αναζητά διέξοδο. Ο γάτος που διαβιοί ως υποτελής (της δόξας ή του χρήματος), αργά ή γρήγορα θα γίνει εχθρός.
Κάθε μηχανισμός εξουδετέρωσης της ύπαρξης του γάτου, αποσκοπεί στο να τον μετατρέψει σε μονάδα, πρόθυμη να παίξει όποιο παιχνίδι ετεροκαθορισμού έχει αποφασίσει το σύστημα, η συντεχνία ή το σωματείο. Ο γάτος, κοντολογίς, μικροαστός. Κι όμως, αυτή θα είναι η αρχή του τέλους. Φασισμός είναι όταν οι γάτοι εκπίπτουν σε αθύρματα σε έναν κύκλο αλληλοεξόντωσης. Τα νύχια και οι κοπτήρες μας οφείλουν να αντιταχθούν σε αυτήν την αλλοτρίωση που επικρέμαται πανταχόθεν.
Τί θέλετε; Να καταντήσουμε άνθρωποι;
Πούπουφ ο Γουργουρέλης