Η φιγούρα της αεροσυνοδού ασκούσε πάντα μια ιδιαίτερη έλξη στο ανδρικό φύλο: Αφ'ενός λογικό, καθώς είναι κατά κανόνα ευπαρουσίαστες και ευγενικές- ωστόσο και πάλι, συχνά δεν εξηγείται η...λατρεία (κάτι που ισχύει και για μια άλλη κατηγορία, τις σερβιτόρες).
Η ψυχολόγος Τζούντι Τζέιμς, εξηγώντας το φαινόμενο στη MailOnline Travel, εκτιμά ότι οφείλεται στο ότι πολλοί άνδρες νιώθουν ανήμποροι κατά την πτήση- οπότε και είναι ευάλωτοι στους ανθρώπους που έχουν αναλάβει τη φροντίδα τους.
«Όταν οι άνθρωποι πετούν, είναι σε μια κατάσταση που νιώθουν ανήμποροι – αφήνουν κάθε δυνατότητα ελέγχου τους στο check-in και αυτό τους καθιστά ευάλωτους και εξαρτημένους. Μπορεί επίσης να είναι αγχωμένοι ή να φοβούνται τις πτήσεις, οπότε η αεροσυνοδός γίνεται μέσον στήριξης και διαβεβαίωσης, απλά πρέπει να κάτσεις και να τις αφήσεις να σε φροντίσουν. Επειδή είσαι αβοήθητος και έχουν τον έλεγχο της ζωής σου, αυτό δημιουργεί αισθήματα αγάπης και εξάρτησης, σχεδόν γονικά. Είναι ο ίδιος λόγος που κάποιοι ασθενείς ερωτεύονται γιατρούς και ψυχιάτρους».
Κατά την Τζέιμς, αυτά τα αισθήματα μπορεί να είναι ακόμα πιο ισχυρά μεταξύ ανθρώπων μεγάλης επιρροής, όπως celebrities ή μεγαλοεπιχειρηματίες, επειδή έχουν συνηθίσει να βρίσκονται σε θέση ισχύος. «Πολλοί που ταξιδεύουν στην business είναι άνθρωποι που έχουν τον έλεγχο των πάντων στην κανονική τους ζωή, αλλά σε αυτή την κατάσταση είναι πιθανώς σε κίνδυνο και δεν μπορούν να κάνουν κάτι για αυτό. Αυτό είναι πολύ ασυνήθιστο για όσους ταξιδεύουν business και έχει αποτέλεσμα να επικεντρώνουν την προσοχή τους σε ανθρώπους που είναι εκεί για να τους βοηθούν περισσότερο από ό,τι συνήθως». Και αυτό, σε γενικές γραμμές, ισχύει και για τις σερβιτόρες και τους σερβιτόρους, που είναι «υπεύθυνοι» για το φαγητό, όπως- σύμφωνα με την ψυχολόγο- η μητέρα και ο πατέρας.
Τα αισθήματα αυτά εντείνονται λόγω του τρόπου με τον οποίο κάθονται οι επιβάτες σε μια πτήση, με την πλάτη προς τα πίσω, που παραπέμπει σε κούνια/ παιδικό κάθισμα. «Πρέπει να γείρεις προς τα πίσω και να κοιμηθείς σαν μωρό, να ξαπλώσεις εκεί και να ελπίζεις ότι κάποιος θα έρθει να σε βοηθήσει και να σε ταΐσει. Για αυτό και οι διαφημίσεις των αερογραμμών συχνά επικεντρώνουν σε επιβάτες που είναι σε θέσεις καλυμμένοι με κουβέρτες- είναι σαν να είσαι ξανά παιδί».
Βεβαίως, υπάρχει πάντα και το στοιχείο της ενδυμασίας, που κατά κανόνα έχει μια παλιομοδίτικη λάμψη και ένα στυλ, τη στιγμή που όλοι οι άλλοι είναι ντυμένοι για ταξίδι. «Φαίνονται περιποιημένες και κομψές με τρόπου που τις μετατρέπει σε φιγούρα φαντασίωσης για πολλούς ταξιδιώτες. Σε κάποιους αρέσει να πιστεύουν ότι υπάρχουν ακόμα παλιομοδίτικες, παραδοσιακές γυναίκες που φορούν ψηλοτάκουνα, στενές φούστες και κόκκινο κραγιόν...όταν οι κοπέλες και οι σύζυγοι των περισσότερων ανδρών κυκλοφορούν με αθλητικά, υπάρχουν ακόμα ένα μέρος του κόσμου όπου οι γυναίκες προσποιούνται πως η γόβα- στιλέτο είναι το φυσιολογικό τους παπούτσι. Αυτό, σε συνδυασμό με το υψηλό επίπεδο ενδιαφέροντος και γοητείας της αεροσυνοδού, είναι συχνά μοναδικό στον σύγχρονο κόσμο και πολύ ελκυστικό. Όλα αυτά συνδυάζονται για να συνδυάσουν την απόλυτη θύελλα για τη δημιουργία συναισθημάτων αγάπης».