Έχουμε ξαναγράψει στη HuffPost UK για το πώς ορισμένοι άνθρωποι με πρόδρομες μορφές άνοιας βλέπουν μερικές φορές τη διάρκεια του ύπνου τους να παρατείνεται χρόνια πριν από τη διάγνωση.
Τώρα, μια εργασία που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Alzheimer’s & Dementia υποδεικνύει ότι μπορεί να υπάρχει μια άλλη συσχέτιση μεταξύ του ύπνου των ραγδαίων κινήσεων των ματιών (REM) και της πρώιμης νόσου Αλτσχάιμερ.
Τι ακριβώς ανακάλυψε αυτή η μελέτη;
Ο ύπνος REM - το τελευταίο από τα τέσσερα στάδια του ύπνου από τα οποία περνάμε πολλές φορές τη νύχτα - είναι συνήθως όταν ονειρευόμαστε...
Η μελέτη, στην οποία συμμετείχαν 128 συμμετέχοντες με άνοια και χωρίς άνοια, διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι χωρίς την πάθηση χρειάζονταν περίπου 98 λεπτά για να φτάσουν στον ύπνο REM.
Από την άλλη πλευρά, τα άτομα με άνοια φάνηκε να χρειάζονται πολύ περισσότερο χρόνο (193 λεπτά) για να φτάσουν στο στάδιο REM, ή «όνειρο», σε σχέση με τα άτομα χωρίς την πάθηση.
Οι άνθρωποι που χρειάστηκαν περισσότερο χρόνο για να φτάσουν στο στάδιο αυτό είχαν, κατά μέσο όρο, 16% περισσότερο πρωτεΐνη του αμυλοειδούς και 29% περισσότερο ταυ στον εγκέφαλό τους. Και οι δύο αυτές πρωτεΐνες έχουν συνδεθεί με την ανάπτυξη άνοιας.
Η συν-συγγραφέας της μελέτης, δρ Yue Leng, δήλωσε στο Neuroscience News ότι ένας από τους λόγους που αυτό μπορεί να είναι σημαντικό είναι επειδή ο ύπνος REM παίζει κρίσιμο ρόλο στη εδραίωση της μνήμης, τη συναισθηματική ρύθμιση και τη μάθηση. Πιστεύεται επίσης ότι υποστηρίζει τη δημιουργικότητα και την επίλυση προβλημάτων.
Τι προκαλεί την καθυστέρηση του σταδίου REM;
Η μελέτη αναφέρει ότι ορισμένα φάρμακα, το αλκοόλ, η υπνική άπνοια και άλλες διαταραχές του φυσικού κύκλου του ύπνου μπορούν να επηρεάσουν το πόσο γρήγορα φτάνουμε στο στάδιο REM.
Ωστόσο, η μελέτη δεν αποδεικνύει ότι η καθυστέρηση του σταδίου REM σημαίνει σίγουρα ότι έχουμε άνοια. Απλώς δείχνει μια συσχέτιση.
«Η μελλοντική έρευνα θα πρέπει να μελετήσει τις επιδράσεις ορισμένων φαρμάκων που επηρεάζουν τα πρότυπα ύπνου, καθώς αυτά μπορεί να τροποποιήσουν την εξέλιξη της νόσου», δήλωσε η δρ Leng στο Neuroscience News.
Προς το παρόν, όμως, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να επιμείνουμε στις καθιερωμένες επιλογές τρόπου ζωής που μειώνουν τον κίνδυνο άνοιας, όπως η καλή διατροφή, η άσκηση και η κοινωνική ζωή, όπου είναι δυνατόν.