Πριν από έναν μήνα, η HuffPost Greece φιλοξένησε την Εκπαιδευτική Εταιρεία για την Νευροανάπτυξη «ΜΟΝΟROΔI» για να δώσει απαντήσεις σχετικά με τις συνέπειες που επιφέρει στα παιδιά με αυτισμό μια ξαφνική αλλαγή στην καθημερινότητά τους, όπως η πανδημία του κορονοϊού, που άλλαξε ούτως ή άλλως τις ζωές όλων.
Σήμερα, όχι μόνο επιβεβαιώνονται όσα γράφτηκαν, αλλά ένα περιστατικό στην Ξάνθη, έφερε ξανά στο προσκήνιο την εξής συζήτηση: Πόσο πίσω είμαστε στην Ελλάδα - εν έτει 2020 - σε τέτοιες ανθρώπινες καταστάσεις. Και ακόμα χειρότερα: Πόσο πίσω θα παραμείνουμε!
Επικοινώνησα με τον πατέρα του 16χρονου Θανάση από τα Πηγάδια Ξάνθης, τον Βαγγέλη Ευαγγέλου. Ο λόγος που τον κάλεσα ήταν η είδηση που συζητήθηκε περισσότερο το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος: Οικογένεια με αυτιστικό παιδί κινδυνεύει με έξωση λόγω των γειτόνων. Γιατί, όμως, οι περίοικοι να φτάσουν σε αυτό το σημείο;
Ο κ. Ευαγγέλου ήταν ξεκάθαρος. «Η αφορμή ήταν το κλείσιμο των σχολείων λόγω κορονοϊού. Το αποτέλεσμα ήταν ο γιος μου να σπάσει τα τζάμια του κοινοτικού γραφείου δύο φορές, τα οποία τα πληρώσαμε. Κάποιοι ενοχλήθηκαν κι έκαναν ανώνυμη καταγγελία στον ιδιοκτήτη να μας διώξει από το σπίτι. Ένιωσα πολύ άσχημα και για αυτό έκανα την εν λόγω ανάρτηση στο Facebook».
Πράγματι, η ανάρτησή του θορύβησε. Η είδηση μεταδόθηκε αστραπιαία σε όλα τα ελληνικά ΜΜΕ. Ορισμένοι ενοχλήθηκαν και δεν τους θέλουν δίπλα τους. Και όλα αυτά με την πολυτέλεια της ανωνυμίας. Δεν ήταν ξεκάθαροι να τους κοιτάξουν στα μάτια και να τους πουν τι πραγματικά θέλουν. Ίσως να ήταν οι ίδιοι που όταν τον έβλεπαν στον δρόμο να του μιλούσαν.
Ο κ. Ευαγγέλου όμως δεν ήθελε να γενικεύσει. «Το χωριό μάς στηρίζει και μάς βοηθά. Πολλοί κάτοικοι αγκαλιάζουν τον Θανάση, τον νιώθουν σαν δικό τους παιδί. Για αυτό κι εμείς παραξενευτήκαμε. Αν δεν αλλάξει κάτι, αναγκαστικά θα μετακομίσουμε. Είμαστε έξι χρόνια εδώ και ήρθαμε για να είναι το παιδί πιο ασφαλές, γιατί πριν ήμασταν μέσα στην πόλη της Ξάνθης».
Η τοπική αυτοδιοίκηση δεν έμεινε αμέτοχη. Μετά τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν, ο δήμαρχος Αβδήρων Γιώργος Τσιτιρίδης ανέλαβε δράση για να στηρίξει την οικογένεια Ευαγγέλου, στη νέα σοβαρή περιπέτεια που βιώνει.
Το θέμα είναι όμως πώς στέκεται το κράτος σε αυτούς τους γονείς.
«Πώς είναι να μεγαλώνετε ένα παιδί στην Ελλάδα του 2020», τον ρωτώ αλλά ξέρω ήδη την απάντηση.
«Είναι πολύ δύσκολο. Ζούμε την κάθε μέρα μας με την ελπίδα να είναι όσο πιο ήρεμη γίνεται. Έχουμε ζήσει δύσκολες καταστάσεις και η βοήθεια είναι μηδενική. Μηδέν υποδομές, μηδέν φροντίδα. Γενικά, δεν υπάρχει περίθαλψη για τα ΑμΕΑ στην χώρα μας».
Η διάθεση του Θανάση, λόγω εφηβείας, αλλάζει. Δεν είναι πάντα ήρεμος, ειδικά απέναντι σε καταστάσεις, όπως ο κορονοϊός, όπου καλείτο να κάτσει δύο μήνες σπίτι. Είναι φυσικό για κάθε παιδί με αυτισμό που περνά την εφηβεία. «Στον δεύτερο μήνα ήταν πιο νευρικός», απαντά από την άλλη γραμμή ο κ. Ευαγγέλου.
«Δεν έχει προφορικό λόγο για να μου πει πως νιώθει, είναι δύσκολη περίπτωση. Είναι αυτοεξυπηρετούμενος, αλλά έχει εκρήξεις. Μακάρι να μιλούσε ή να μιλήσει αργότερα, αλλά οι γιατροί δεν δίνουν τέτοια ελπίδα».
Ο κ. Ευαγγέλου μου δίνει και το παράδειγμα του Βελγίου. «Μου λέει ένας φίλος που μένει εκεί ότι, αν μέναμε εκεί, θα ήταν σαν το παιδί να μην είχε αυτισμό». Ακούγεται λογικό. Αλλά ακούγεται παράλογο, στην Ελλάδα, για μερικά τζάμια να θέλουν να σε διώξουν από το σπίτι.
Το μήνυμα που έστειλε στο τέλος της συζήτησής μας ήταν λιτό και περιεκτικό: «Η κοινωνία πρέπει να ευαισθητοποιηθεί, να κατανοήσει».
Από χτες, η οικογένεια Ευαγγέλου χαίρει υποστηρικτικών μηνυμάτων στις σελίδες τους στο Facebook από γνωστούς και φίλους. Καταλαβαίνει κανείς ότι είναι αγαπητοί άνθρωποι. Παραθέτω ένα από τα δεκάδες.
«Ο Βαγγέλης είναι φίλος μου. Είναι μέλος ΕΔΙΠ (Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό) στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης και υποψήφιος διδάκτορας στο εργαστήριο Εδαφομηχανικής & Θεμελιώσεων. Μα πάνω απ′ όλα είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος που αγωνίζεται να τα φέρει βόλτα και να ζήσει αξιοπρεπώς με την οικογένειά του. Το ένα και μοναδικό παιδί του, ο Θανάσης, είναι αυτιστικός έφηβος. Κάποιοι υπάνθρωποι στα Πηγάδια της Ξάνθης όπου κατοικεί, τραμπουκίζουν την οικογένεια του Βαγγέλη, γιατί ο γιος του ενοχλεί λέει τη γειτονιά. Κατάφεραν να πείσουν τον σπιτονοικοκύρη του Βαγγέλη, να προσπαθεί να τους πετάξει στον δρόμο! Μέρος κι αυτό, της Ελλάδας του 2020. Να παρέμβει το ΔΠΘ, να παρέμβει ο Εισαγγελέας, να παρέμβουν οι συλλογικότητες, να παρέμβουν οι πάντες τοπικά, περιφερειακά, εθνικά. Είναι θρασύδειλοι και θα κρυφτούν στα λαγούμια τους. Βαγγέλη, κράτα λίγο ακόμα, δεν θα τους αφήσουμε να σας τρομοκρατούν!
Σας παρακαλώ, κοινοποιήστε.»Ένα μεμονωμένο περιστατικό μπορεί να φέρει την αλλαγή. Στις ΗΠΑ αυτό το διάστημα ήταν το παράδειγμα του Τζορτζ Φλόιντ. Στην Ελλάδα, των μηδαμινών ευκαιριών των ΑμΕΑ, ας είναι ο Θανάσης από τα Πηγάδια Ξάνθης.