Πλέον γνωρίζουμε πολλά για τους δεινόσαυρους – την εμφάνισή τους, πώς έτρωγαν και τι τους αφάνισε- αλλά ποτέ δεν είχαν βρεθεί απολιθώματα από οριστικά δύο δεινόσαυρους τη στιγμή του ζευγαρώματος.
Ωστόσο, το απολίθωμα ενός Ψιττακόσαυρου που βρέθηκε στην Κίνα, δίνει στους επιστήμονες μια εικόνα όχι μόνο για τον τρόπο αναπαραγωγής τους, αλλά και για το πώς ουρούσαν ή το πώς αφόδευαν.
Ο Ψιττακόσαυρος είναι ένας μικρός δίποδος δεινόσαυρος της πρώιμης Κρητιδικής περιόδου. Το μήκος του έφτανε τα 2 μέτρα και το ύψος του ήτανε κοντά στο 1 μέτρο.(0,9 εκ.). Ζύγιζε 20 με 25 κιλά. Οπότε φανταστείτε το μέγεθος ενός λαμπραντόρ περίπου.
Το απολίθωμα που βρέθηκε τώρα διατηρείται τόσο καλά που φαίνεται καλά το άνοιγμα που είχε για να κάνει τις ανάγκες του, επιτρέποντας στους παλαιοντολόγους να το μελετήσουν για πρώτη φορά. Αν και δεν δίνει συγκεκριμένες απαντήσεις σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο αναπαραγόντουσαν οι δεινόσαυροι, δίνει ωστόσο κάποιες ενδείξεις.
«Δεν έχουμε βρει απολιθώματα δεινοσαύρων όπου να ξέρουμε με σιγουριά ότι έχουν πιαστεί στην πράξη», λέει ο Τζέικομπ Βίνθερ, παλαιοντολόγος και επίκουρος καθηγητής στη Σχολή Επιστημών της Γης του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ. Αυτό που ξέρουμε είναι «βασισμένο στη φυσική ιστορία όπου το συγκρίνουμε με ομάδες ζώων που διατηρούνται σήμερα».
Ενώ τα περισσότερα θηλαστικά έχουν ξεχωριστές τρύπες για τις σωματικές τους λειτουργίες, πολλά άλλα ζώα - συμπεριλαμβανομένων των πουλιών και των ερπετών - έχουν μόνο μια, γνωστή ως η κλοάκα. Αυτή η απολιθωμένη κλοάκα επιβεβαιώνει ότι οι δεινόσαυροι είχαν μόνο μια, αλλά δεν μοιάζει με κανένα άλλο ζωντανό ζώο.
«Είναι πολύ ξεχωριστό. Οι περισσότερες κλοάκες σχηματίζουν ένα είδος σχισμής. Μερικές φορές είναι μια τομή σε ευθεία γραμμή, μερικές φορές είναι ένα χαμογελαστό πρόσωπο, μερικές φορές είναι ένα στεναχωρημένο πρόσωπο. Αυτό το πράγμα έχει μια μορφή V με ένα ζευγάρι χείλη και δεν υπάρχει άλλη ομάδα ζώων που υπάρχουν σήμερα με τέτοια μορφολογία», λέει. «Είναι κάπως παρόμοιο με τους κροκόδειλους, αλλά εξακολουθεί να είναι ξεχωριστό».
Ο Βίνθερ εργάστηκε στο απολίθωμα πριν το 2016, ανακατασκευάζοντας τα χρωματικά μοτίβα του δεινοσαύρου, και μόλις στο τέλος αυτής της μελέτης συνειδητοποίησε ότι η κλοάκα ήταν πραγματικά καλά διατηρημένη, είπε. Σε τέτοια ζώα, τα γεννητικά όργανα βρίσκονται μέσα στο σώμα και δεν έχουν διατηρηθεί, οπότε δεν είναι γνωστό αν ο συγκεκριμένος δεινόσαυρος ήταν αρσενικός ή θηλυκός.
Τα περισσότερα πουλιά, ο μόνος εν ζωή συγγενής των δεινοσαύρων, ζευγαρώνονται με «τα φιλιά των κλοάκα» -ακουμπάνε τις σχισμές τους. Μερικοί παλαιοντολόγοι πιστεύουν ότι οι δεινόσαυροι μπορεί να ζευγαρώσουν έτσι. Ο Βίνθερ, ωστόσο, πιστεύει ότι αυτός ο δεινόσαυρος θα είχε πέος – η σχισμή μοιάζει περισσότερο με αυτή ενός κροκόδειλου -που έχει πέος- ενώ υπάρχουν και μερικά πουλιά, όπως οι στρουθοκάμηλοι και οι πάπιες, που έχουν επίσης πέους. Από την μελέτη του συμπεραίνει ότι επρόκειτο για διεισδυτικό σεξ.
Πηγή: CNN