Η πυρηνική καταστροφή του Τσερνομπίλ το 1986 άφησε πίσω της μια πόλη φαντασμάτων, καθώς οι κάτοικοι -ακόμα και των γύρω χωριών- έφυγαν, φοβούμενοι την ακτινοβολία.
Αλλά τώρα, 32 χρόνια μετά, πολλοί άνθρωποι επιλέγουν να ζήσουν στα σπίτια -ερείπια στην άκρη της ζώνης αποκλεισμού. Στο χωριό Στεσχίνα, που βρίσκεται μόλις 30 χιλιόμετρα μακριά από το Τσέρνομπιλ,τα αναρριχώμενα φυτά κοντεύουν να σκεπάσουν εντελώς τα λίγα σπίτια. Η βιβλιοθήκη του χωριού είναι κλειστή, όπως και το μοναδικό εμπορικό μαγαζί. Ωστόσο, τρία παιδάκια παίζουν ανέμελα στην πλατεία με τα δύο σκυλάκια τους. Οι γείτονες της οικογένειας είναι ελάχιστοι και αυτοί είναι άνω των 70 ετών, όμως η οικογένεια της Μαρίνα που μετακόμισε εκεί πριν τέσσερα χρόνια, έχει εξοικειωθεί με την εικόνα θρίλερ που αποπνέει το χωριό.
Το σπίτι της Μαρίνας έχει απελπιστική ανάγκη επισκευής. Τα δάπεδα είναι σάπια και τα καλοριφέρ σκουριασμένα, σε ένα μέρος όπου η θερμοκρασία μπορεί να πέσει στους -20 C το χειμώνα.
Οι βασικές ανέσεις υπάρχουν- αέριο, ηλεκτρικό ρεύμα και σήμα κινητού τηλεφώνου, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο. Αλλά υπάρχει μόνο μια εξωτερική τουαλέτα. Το νερό είναι επίσης ένα πρόβλημα, καθώς η μόνη πηγή προέρχεται από ένα μολυσμένο πηγάδι που συνδέεται με το σπίτι μέσω ενός σωλήνα και η οικογένεια πρέπει να βράσει το νερό πριν το πιει, όπως αναφέρει το ρεπορτάζ του BBC...
Ένα σπίτι σε καλή κατάσταση κοστίζει περίπου 2.500 ευρώ, αν και τα περισσότερα οι ιδιοκτήτες τους τα ξεφορτώνονται ευχαρίστως ακόμα και για 500 ευρώ. Η Μαρίνα, όντας σε τραγική οικονομική κατάσταση, δεν μπορούσε να πληρώσει καν τόσα χρήματα. Ο Δήμος της παρείχε δωρεάν στέγη, με την προϋπόθεση να φροντίζει έναν ηλικιωμένο κάτοικο που πάσχει από άνοια. Όταν ο άνδρας πέθανε πριν δύο χρόνια, η Μαρίνα κληρονόμησε το σπίτι του.
Σε μια άλλη περίπτωση, ο Βαντίμ αγόρασε για 1.500 ευρώ ένα επαγγελματικό κτήριο στο επίσης έρημο χωριό Ντιτιάνκι, στα περίχωρα του Τσέρνομπιλ. Πριν αποφασίσει να κάνει το επαγγελματικό βήμα φτιάχνοντας ένα νέο μεταλλείο, ο Βαντίμ είχε βρεθεί στα όρια της φτώχειας στην Ουκρανία, παρόλο που παλιότερα έβγαζε ως και ένα εκατομμύριο ευρώ το χρόνο.
15 πράγματα που δεν ξέρεις για το Τσερνόμπιλ, όπως τα καταγράφει η Greenpeace
Στις 26 Απριλίου 1986, νωρίς το πρωί, ο αντιδραστήρας 4 του πυρηνικού εργοστασίου του Τσερνόμπιλ εξερράγη. Προκάλεσε αυτό που τα Ηνωμένα Έθνη χαρακτήρισαν «τη μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή στην ιστορία της ανθρωπότητας». Ήταν το ατύχημα που η πυρηνική βιομηχανία είπε ότι δεν θα συνέβαινε ποτέ...
1. Περίπου 5 εκατ. άνθρωποι ζουν ακόμα σε περιοχές εκτεθειμένες σε ραδιενέργεια.
2. Η ποσότητα ραδιενέργειας που απελευθερώθηκε στην ατμόσφαιρα είναι σχεδόν 200 φορές μεγαλύτερη από τη ραδιενέργεια που απελευθερώθηκε από τις δύο ατομικές βόμβες του Ναγκασάκι και της Χιροσίμα μαζί.
3. Το Πριπιάτ, η κοντινότερη πόλη, εκκενώθηκε δύο μέρες μετά την καταστροφή. Σε αυτό το διάστημα πολλοί άνθρωποι είχαν ήδη εκτεθεί σε υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας.
4. Η ραδιενεργή βροχή έφτασε μέχρι την Ιρλανδία. Η Ουκρανία, η Λευκορωσία και η Ρωσία ήταν οι χώρες που επηρεάστηκαν περισσότερο, αφού απορρόφησαν το 63% της ρύπανσης από το ατύχημα.
5. Από τότε που οι κάτοικοί του εγκατέλειψαν το Πριπιάτ λόγω των υψηλών ποσοστών ραδιενέργειας, λύκοι, άγρια άλογα, κάστορες, αγριογούρουνα και άλλα ζώα κατοικούν στην πόλη.
6. Τα ζώα που ζουν μέσα στην αποκλεισμένη ζώνη 30 χιλιομέτρων γύρω από το Τσερνόμπιλ έχουν υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας, αυξημένες γενετικές μεταλλάξεις και χαμηλό ποσοστό γεννήσεων.
7. Θα περίμενε κανείς ότι οι αντιδραστήρες του Τσερνόμπιλ θα έκλειναν αμέσως μετά το ατύχημα, όμως οι υπόλοιποι τρεις αντιδραστήρες του εργοστασίου λειτούργησαν για άλλα 13 χρόνια!
8. Υπάρχει ακόμα ραδιενεργό υλικό σε μία τσιμεντένια σαρκοφάγο, που όμως πλέον καταρρέει, και χτίστηκε πάνω από τον αντιδραστήρα μετά το ατύχημα. Ένα καινούργιο περίβλημα χτίζεται πάνω από τη σαρκοφάγο, αλλά η προστασία του θα διαρκέσει μόνο για 100 χρόνια.
9. Το δάσος κοντά στο σημείο της καταστροφής ονομάζεται «Κόκκινο Δάσος», γιατί τα υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας σκότωσαν τα δέντρα και κάλυψαν μεγάλες εκτάσεις με το έντονο κόκκινο χρώμα του νεκρού πεύκου.
10. Η πυρηνική βιομηχανία και οι κυβερνήσεις που τη στηρίζουν στην Ουκρανία, τη Ρωσία και τη Λευκορωσία θέλουν να ξοδέψουν δισεκατομμύρια σε άλλα πυρηνικά σχέδια, αγνοώντας την υποχρέωσή τους να στηρίξουν τους επιζώντες του ατυχήματος. Υποβαθμίζουν τις επιπτώσεις της καταστροφής και κρύβουν την καθημερινή πραγματικότητα του Τσερνόμπιλ.
11. Πλέον μπορείς να πας ταξίδι στην αποκλεισμένη ζώνη του Τσερνόμπιλ! Τα ταξιδιωτικά πρακτορεία οργανώνουν ημερήσιες εκδρομές στην εγκαταλελειμμένη πόλη του Πριπιάτ.
12. Το Πριπιάτ συνεχίζει να έχει υψηλά επίπεδα ρύπανσης και θα παραμείνει εγκαταλελειμμένο, αφού το πλουτώνιο χρειάζεται περισσότερα από 24.000 χρόνια για να μειωθεί η έντασή του μόλις στο μισό.
13. Η ραδιενέργεια ήταν τόσο ισχυρή που τα μάτια του πυροσβέστη VladimirPravik έγιναν μπλε από καφέ.
14. Η Σουηδία ήταν η πρώτη χώρα που ενημέρωσε τον κόσμο για την καταστροφή, αφού αρχικά η Σοβιετική κυβέρνηση αποφάσισε να κρατήσει την έκρηξη στο Τσερνόμπιλ μυστική.
15. Στις ρυπασμένες περιοχές, το Τσερνόμπιλ επηρεάζει όλες τις πλευρές της ζωής των ανθρώπων. Η ραδιενέργεια είναι στο φαγητό που τρώνε, στο γάλα και το νερό που πίνουν, στα σχολεία, τα πάρκα και τις παιδικές χαρές που παίζουν τα παιδιά τους, και στα ξύλα που καίνε για να μείνουν ζεστοί.
(Mε πληροφορίες από ΒΒC, Greenpeace)