Πάντα αναρωτιόμουν πως είναι στην πραγματικότητα τα παιδιά «θαύματα» που καταφέρνουν και συνδυάζουν τα πάντα, όντας τέλειοι σε όλα, και πόσο «αληθινή» είναι τελικά αυτή η τελειοποιημένη εικόνα που βγαίνει στα ΜΜΕ. Είχα γνωρίσει το νεαρό Άγγελο Βασιλείου σε μια παλαιότερη αλλά σύντομη τηλεοπτική συνέντευξη και περισσότερο από το γεγονός ότι «κολυμπούσε στο ρετσίνι» (αν ταχθούμε με την άποψη ότι η αριστεία είναι ρετσινιά, βλέπετε ο Άγγελος ήταν αριστούχος μαθητής, πλέον είναι φοιτητής ΕΜΠ και Παγκόσμιος Πρωταθλητής Διάθλου και Τριάθλου, κ.α.), εντύπωση μου είχε κάνει το καθαρό του βλέμμα, ο δομημένος λόγος του και η θετική του στάση για τη ζωή. Για αυτό και θέλησα να του κλέψω λίγο από τον πολύτιμο χρόνο του στο «κόκκινο χαλί» (το δικό του κόκκινο χαλί είναι φυσικά ο στίβος) όσο κι αν ξέρω ότι η μυρωδιά του ταρτάν είναι εθιστική για τον ίδιο, και πως όταν δεν αθλείται «μαραζώνει».
-Άγγελε, υπάρχουν κάποιοι που σε ξέρουν στο χώρο του αθλητισμού, αλλά και κάποιοι που δεν σε ξέρουν. Συστήσου μας.
-Είμαι ο Άγγελος Βασιλείου, 18 χρόνων. Μόλις ξεκίνησα τις σπουδές στο ΕΜΠ και στη σχολή των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών. Ταυτόχρονα αθλούμαι σε πρωταθλητικό επίπεδο. Έχω ασχοληθεί με πολλά αθλήματα (κολύμβηση, Πένταθλο, στίβος). Οι μεγάλες μου επιτυχίες όμως ήρθαν όντας πενταθλητής. Ή μάλλον καλύτερα διαθλητής-τριαθλητής.
-Τι περιλαμβάνει το Δίαθλο και το Τρίαθλο;
-Το Δίαθλο και το Τρίαθλο είναι εγκεκριμένα από την UIPM (Παγκόσμια Ομοσπονδία Μοντέρνουν Πεντάθλου). Το Δίαθλο αποτελείται από 1500μ. δρόμου- 200μ. κολύμπι – 1500μ. δρόμου. Είναι ένα από τα δυσκολότερα αθλήματα παρατεταμένης ταχύτητας, κατά τη γνώμη μου. Το Τρίαθλο, και αυτό αποτελείται από 3 από τα 5 αθλήματα του Πεντάθλου, είναι μια σκόπευση 5 εύστοχων βολών, κολύμπι 100μ. και δρόμος 800μ. Αυτή η διαδικασία στο αγώνισμα γίνεται 4 φορές, σε 4 γύρους δηλαδή.
-Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να αθλείσαι;
-Ξεκίνησα τον αθλητισμό σε ηλικία 3 χρόνων, από την κολύμβηση. Στα 16 μου και έπειτα από την παρότρυνση του παλιού και αγαπημένου μου προπονητή Γ. Οικονόμου, ξεκίνησα στίβο, στον οποίο και εξελίχθηκα. Λίγο αργότερα, και μετά τις επιτυχίες μου στο στίβο, η ελληνική ομοσπονδία μοντέρνου πένταθλου με «βρήκε» και με μύησε στο Πένταθλο. Παρ' όλα αυτά, το «κόκκινο χαλί», δηλαδή ο στίβος, με κέρδισε, και πλέον ολοκληρωτικά ασχολούμαι με τον στίβο και τις μεσαίες αποστάσεις.
-Άρα τώρα το άθλημα που κάνεις είναι...
-Στίβος. 800μ. - 1500μ. - 5000 μ. Όλοι οι επόμενοι στόχοι μου ειναι «στιβικοί».
-Έχουν οι γονείς σου, η οικογένειά σου κάποια σχέση με τον αθλητισμό ή το άθλημα;
-Κοίτα, πάντα σε όλα τα πράγματα υπάρχουν οι άνθρωποι που είναι οι αποκαλούμενοι «αφανείς ήρωες». Στη δικιά μου περίπτωση, και σε αυτό το δύσκολο έργο του αθλητισμού, παρ' όλο που όλα τα εύσημα τα παίρνω εγώ γιατί αγωνίζομαι, τα πραγματικά εύσημα τα αξίζουν αυτοί, γιατί αγωνίζονται για μένα καθημερινά. Χωρίς να ντραπώ, δηλώνω πως έχω το καλύτερο team που θα μπορούσα να φανταστώ. Καθηγητές, ψυχολόγοι, χορηγοί, αρωγοί, υποστηρικτές, διατροφολόγοι και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς μπορούν να γίνουν αυτοί οι άνθρωποι. Σαφέστατα, δε θα ήμουν αυτό που είμαι χωρίς τη δικιά τους στήριξη!
Ο Άγγελος με τους γονείς του, Μαρία και Σωκράτη
-Πόσες ώρες τη μέρα κάνεις προπόνηση; Που;
-Πλέον που ασχολούμαι μόνο με το στίβο και τις μεσαίες αποστάσεις, προπονούμαι συνήθως δυο φορές την ημέρα. Φυσικά αφού οι φετινοί μου στόχοι αφορούν μόνο το ταρτάν (δηλαδή το στίβο), όλη μου η προπόνηση είναι σχεδιασμένη σε αυτούς τους στόχους. Καθημερινά προπονούμαι, 3-4 ώρες στο βοηθητικό στάδιο του ΟΑΚΑ. Ο νέος μου προπονητής είναι ο ομοσπονδιακός προπονητής αντοχής, Χ. Παπαχρήστος, και προπονούμαι μαζί με ένα γκρουπ (PRT) από 6 πρωταθλητές στις μεσαίες αποστάσεις, ώστε η προπόνηση να είναι η καλύτερη δυνατή.
Ελπίζω η ελληνική πολιτεία να αρχίσει να κάνει την προσπάθεια που κάνουν οι αθλητές της.
-Πόσο καιρό έκανες Δίαθλο και Τρίαθλο;
-Με το Δίαθλο και το Τρίαθλο ασχολήθηκα συνολικά 3 χρόνια, και η αλήθεια είναι πως δε θα μπορούσα να ονειρευτώ ότι θα καταφέρω περισσότερα. Οι μεγάλες επιτυχίες ξεκίνησαν στο Παγκόσμιο Διάθλου/Τριάθλου στην Κύπρο το 2013 στην κατηγορία των Παίδων (youth B), όπου κατέκτησα ένα χρυσό στο Τρίαθλο και ένα χάλκινο στο Δίαθλο. Την επόμενη χρονιά πείσμωσα, κυρίως γιατί έχασα το χρυσό στο Δίαθλο στα τελευταία 50 μέτρα, και δούλεψα πιο σκληρά.
Πέρυσι στη Γουατεμάλα, στο αντίστοιχο παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων (youth A), αν και μικρός στην κατηγορία ηλικιακά, έκανα το double και στα δυο αγωνίσματα. Η αναπάντεχη επιτυχία ήταν το παγκόσμιο ρεκόρ εφήβων στο Δίαθλο με 10' 37" που δικαίωσε τους κόπους μου.
Φέτος, στο παγκόσμιο της Γεωργίας, κατέκτησα ένα χάλκινο στο Τρίαθλο και κατάφερα να υπερασπιστώ τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή εφήβων στο Δίαθλο. Όμως φέτος η επιτυχία και η χαρά ήταν διπλή γιατί στο Δίαθλο σημείωσα την 2η καλύτερη επίδοση στον κόσμο στην κατηγορία των Ανδρών, παρ' όλο που όλη τη χρονιά δεν προπονήθηκα επαρκώς λόγο των Πανελλαδικών. Ο απολογισμός αυτών των τριών παγκόσμιων πρωταθλημάτων είναι 4 Χρυσά και 2 Χάλκινα, και σίγουρα είναι πολύ παραπάνω από τους αρχικούς μου στόχους.
Παγκόσμιος Πρωταθλητής Εφήβων στο Δίαθλο-Τρίαθλο στη Γουατεμάλα
-Που να μην είχες και τις Πανελλαδικές...Και στο στίβο πως πάμε από διακρίσεις;
-Κέρδισα βαλκανικό πρωτάθλημα εφήβων στα 800μ. και 2ος στα 1500μ. Επίσης κέρδισα εφήβων και νέων και στα 2 αγωνίσματα πανελλήνιο πρωτάθλημα, και χάλκινο στα 800μ. ανδρών στο πανελλήνιο πρωτάθλημα.
-Περίμενε, χάλκινο Ανδρών όσο είσαι έφηβος;
-Έτσι στελέχωσα την εθνική ομάδα Ανδρών στο βαλκανικό πρωτάθλημα τον Αύγουστο και βγήκα 6ος και 7ος στα 800μ. και στα 1500μ. αντίστοιχα. Και για αυτό και διάλεξα τελικά το στίβο.
-Κάποια άλλη επίδοση που μας κρύβεις;
-Επίσης το ρεκόρ στο 1500άρι που έκανα 1η Ιουνίου σε ένα meeting στα Χανιά (3.49.48) ήταν η 8η επίδοση στην Ευρώπη για u19 και η καλύτερη στην Ελλάδα στην κατηγορία των εφήβων την τελευταία δεκαετία περίπου.
-Είσαι φέτος στο πρώτο έτος του Πανεπιστημίου στο ΕΜΠ. Πώς συνδύασες τον πρωταθλητισμό με το σχολείο;
-Δε θα χρυσώσω κανένα χάπι, γιατί πολύ απλά δεν μπορώ να πω ότι είναι εύκολο να τα συνδυάσει κανείς, όταν εγώ δυσκολεύτηκα τόσο πολύ. Προφανώς , αυτό που λένε όλοι, δηλαδή ο σωστός προγραμματισμός είναι αναγκαίος αλλά δυστυχώς δεν αρκεί. Για να συνδυάσεις πρωταθλητισμό και σχολείο, τουλάχιστον σε αρκετά υψηλό επίπεδο, χρειάζονται θυσίες. Η ενέργεια ενός αθλητή- μαθητή πρέπει, ειδικά αν θέλει να αθληθεί την χρονιά των πανελληνίων, να διοχετευτεί αποκλειστικά στο διάβασμα και στην προπόνηση. Ίσως, οποιαδήποτε άλλη χρονοτριβή ή απόσπαση τον ζημιώσει στην πορεία σε κάποιο από τα δυο.
-Φίλοι; Κοπέλα; «Φυσιολογική ζωή;»;
-Οι φίλοι και η κοπέλα όχι απλά «χωράνε» στη ζωή μου, αλλά είναι σχεδόν απαραίτητοι. Με εμψυχώνουν, μου συμπαραστέκονται, με προσγειώνουν. Εγώ τουλάχιστον φιλία και αγάπη αυτήν έμαθα. Δε θεωρώ απαραίτητο κανείς να πρέπει να ξενυχτήσει ή να μεθύσει για να νιώσει κοινωνικός, αν και αυτά χρειάζονται που και που. Τώρα όσον αφορά, τη φυσιολογική ζωή, είναι υποκειμενικό κατά τη γνώμη μου. Αν για μένα η φυσιολογική ζωή είναι μια δύσκολη-κουραστική προπόνηση με βροχή, μπορεί εσύ να τη θεωρείς ψυχαναγκαστική, αλλά έμενα με γεμίζει παραπάνω από το να γυρίσω χαράματα σπίτι μου μια Κυριακή πρωί.
-Σε καιρούς μνημονίου, ποιος καλύπτει τα έξοδα των αποστολών σου;
-Πριν, ανέφερα ότι οι γονείς εκτός των άλλων είναι ΚΑΙ χορηγοί. Δεν αστειευόμουν. Ουσιαστικά δεν υπάρχει οικονομική βοήθεια, και αυτός είναι και ο κύριος λόγος που ο αθλητισμός στην Ελλάδα είναι τόσο χαμηλά. Βέβαια, κανείς δεν αγοράζει τα όνειρα, τις προσπάθειες και τον ιδρώτα μας, άλλωστε στο κάτω κάτω της γραφής, όσο και να γράψει το χρονόμετρο, δεν πρόκειται να κερδίσω τίποτα παραπάνω από μια προσωπική ευχαρίστηση. Όμως, παρ' όλα αυτά, αν βρισκόταν κανένας χορηγός, εγώ -όπως και κάθε αθλητής- δε θα είχα το παραμικρό πρόβλημα να δεχθώ την βοήθεια του, ίσα ίσα θα έκανε την προσπάθεια μου πιο αποτελεσματική και πιο ουσιαστική.
-Έχεις κάποιο αθλητή πρότυπο ή κάποιο μότο που ακολουθείς;
-Ξέρεις, όσοι με ξέρουν καλά και διαβάσουν αυτήν την ερώτηση, σίγουρα θα μπορούν να μαντέψουν την απάντηση μου. Steve Prefontaine. Ένας θρύλος του Αμερικανικού στίβου, που κατάφερε και έκανε μέχρι τα 23 του, πράγματα που άλλοι δεν κατάφεραν σε όλη τους τη ζωή. Φυσικά, ο λόγος που θαυμάζω, σχεδόν παθολογικά, τον “Pre” δεν είναι επειδή ήταν απλός καλός ή ταλαντούχος, αλλά επειδή οτιδήποτε έκανε το έκανε με όλη του την ψυχή. Θα έδινα τα πάντα, όχι για να τον φτάσω αθλητικά, αλλά για να μιμηθώ απλώς το κουράγιο του και το πάθος του για όλα. Φυσικά το μότο που με κρατάει συγκεντρωμένο και αφοσιωμένο σε ό,τι κάνω δεν θα μπορούσε από το να είναι δικό του. Ο Steve, λοιπόν είχε πει πριν από έναν αγώνα «Θα προσπαθήσω να μετατρέψω αυτόν τον αγώνα σε έναν αγνό αγώνα δύναμης ψυχής. Αν τα καταφέρω, στο τέλος, μόνο εγώ θα μπορώ να νικήσω».
O Steve Prefontaine
-Ναι αλλά ξεχωρίζεις και τον Βασίλη Φλώρο. Γιατί;
-Ξεχωρίζω το Βασίλη, ακριβώς για τον λόγο που ξεχωρίζω και τον “Pre”. Για την «σκληρότητα» του. Το ξέρω πως αυτό δεν είναι όρος που χαρακτηρίζει ανθρώπους, αλλά θέλω να τονίσω τον τρόπο με τον οποίο δίνεται σε ό,τι κάνει. Θυμάμαι ακόμα σε μια προπόνηση πριν 2-3 χρονιά που μου είχε πει :«Μικρέ, υπάρχουν εκεί έξω αθλητές καλύτεροι από σένα. Υπάρχουν αθλητές πιο ταλαντούχοι από σένα. Αυτά τα δικαιολογώ. Όμως δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία που να επιτρέπει σε κανέναν να δουλεύει πιο σκληρά στην καθημερινότητα του από σένα. (Επίθεση)».
-Πόσο φυσιολογική μπορεί να είναι η ζωή ενός αριστούχου μαθητή/πρωταθλητή σε παγκόσμιο επίπεδο;
-O όρος «φυσιολογική ζωή» είναι εντελώς υποκειμενικός. Για μένα, είναι φυσιολογικό ξεκίνημα της μέρας μου μια πρωινή προπόνηση. Για κάποιους άλλους όχι. Αυτές είναι αποφάσεις που λαμβάνει ο καθένας, σκεπτόμενος τι του αρέσει να κάνει. Και πίστεψε με, οτιδήποτε κάνω το λατρεύω, όσο δύσκολο και αν φαίνεται.
-Κάποια στιγμή θα χρειαστεί να διαλέξεις, αθλητισμός ή επάγγελμα. Έχεις σκεφτεί ποια θα είναι η επιλογή σου;
-Δε μπορώ να κρυφτώ, αυτή η ερώτηση πάντα με «ενοχλούσε». Είναι δύσκολο να απαντήσω τι θα διάλεγα. Ελπίζω η στιγμή που θα πρέπει να διαλέξω, αν θα συνεχίσω τον πρωταθλητισμό ή τις σπουδές, να μην έρθει ποτέ. Προς το παρόν, θα τα συνδυάζω, όπως έκανα πάντα, κι ό,τι «βρέξει ας κατεβάσει».
-Έχει πεθάνει ο αθλητισμός στην Ελλάδα;
-Όχι, εγώ γενικά δεν είμαι άνθρωπος που μιλάει με τελεσίγραφα. Όσο υπάρχουν παιδιά εκεί έξω με «τρέλα», παιδιά που το κάνουν γιατί το αγαπούν, παιδιά που το κάνουν χωρίς να σκέφτονται συνέπειες και αποτελέσματα, ο αθλητισμός δεν πεθαίνει. Γνωρίζω αθλητές, που και όλα τα γήπεδα να τους κλείσουν, θα βρουν τρόπο να προπονηθούν και να διαπρέψουν. Αληθινοί-ερασιτέχνες ήρωες. Και όσο και αν δε το πιστεύεις, αν κάποιο απόγευμα περάσεις από το ΟΑΚΑ θα δεις πολλούς από αυτούς. Επομένως, όσο υπάρχει ελληνική ψυχή και όρεξη για δουλειά, ο αθλητισμός δε θα πεθάνει, γιατί πολλοί απλά αθλητισμός είμαστε εμείς, και αυτό είναι κάτι που κανείς δε μπορεί να μας το πάρει.
Αυτές οι σπάνιες στιγμές που ακούς τον Εθνικό Ύμνο είναι κάτι σαν ναρκωτικά. Από τη στιγμή που τις ζεις, καλώς ή κακώς, θες να τις ξαναζήσεις.
-Πρώτη σκέψη όταν ακούς τον Εθνικό Ύμνο στο βάθρο;
-Δύσκολη ερώτηση. Δεν είναι μόνο ένα το συναίσθημα βασικά. Νιώθεις ταυτόχρονα ικανοποίηση-δικαίωση και ανατριχίλα. Αρχικά, ικανοποίηση και δικαίωση γιατί καταλαβαίνεις πως «άξιζε τον κόπο», και πως επιτέλους ήρθε η στιγμή που όλος ο ιδρώτας σου δεν πήγε χαμένος. Επίσης, ανατριχιάζεις (εγώ είχα δακρύσει κιόλας την πρώτη φορά) γιατί δεν καταλαβαίνεις πως από το παιδάκι που ήθελε να μοιάσει στα μεγάλα αστέρια της τηλεόρασης βρίσκεσαι σε αυτή τη θέση. Βασικά, ακόμα νομίζω δεν το έχω συνειδητοποιήσει. Το μόνο που ξέρω με απόλυτη σιγουριά, είναι ότι αυτές οι σπάνιες στιγμές είναι κάτι σαν ναρκωτικά. Από τη στιγμή που τις ζεις, καλώς ή κακώς, θες να τις ξαναζήσεις.
-Αν έπρεπε να μιλήσεις σε γ΄ ενικό πρόσωπο, τι θα λεγες ότι είναι ο Άγγελος;
-Ο Άγγελος είναι παιδί. Και μάλιστα λίγο ψωνισμένο παιδί. Ακόμα κάνει όνειρα, πολλές φορές ακραία και επικίνδυνα. Γενικά, δείχνει πάντα αισιόδοξος, σε όρια που ίσως εκνευρίζει τους άλλους, αλλά κατά βάθος είναι ευαίσθητος και αρκετά ανασφαλής (αυτός είναι και ο λόγος που προπονούμαι τόσο σκληρά). Τέλος, λατρεύει την μυρωδιά του βρεγμένου ταρτάν (παθολογικά όμως), και όταν ιδρώνει ή κουράζεται σε μια δύσκολη προπόνηση, νιώθει δυνατότερος. Γενικά, όπως κατάλαβες Θάνο, ο Άγγελος έχει μπόλικα ψυχολογικά...
-Και κάτι για το κλείσιμο αυτής της συνέντευξης.
-Ελπίζω η ελληνική πολιτεία να αρχίσει να κάνει την προσπάθεια που κάνουν οι αθλητές της. Οι ήρωες (όπως είπα και πριν) που χωρίς τα κατάλληλα εφόδια - υποδομές, με όπλο μόνο την θέληση βγαίνουν νικητές. Αν το καταφέρει αυτό, τότε είμαι σίγουρος πως όλα θα γίνουν πολύ καλύτερα.