Στο άψε-σβήσε η Ευρώπη των «27» έκλεισε τον εναέριο της χώρο για τις κρατικές αερογραμμές της Λευκορωσίας, με αφορμή την εξαναγκαστική προσγείωση (κρατική αεροπειρατεία) αεροσκάφους στο Μινσκ και τη σύλληψη του δημοσιογράφου Ρομάν Πρατάσεβιτς και της Σοφίας Σαπέγκα από το καθεστώς Λουκασένκο.
Μέσα σε λίγες ώρες, συνήλθε και καλά έκανε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επιβάλλοντας ισχυρές κυρώσεις στη Λευκορωσία για το πρωτοφανές συμβάν με την εκτροπή πτήσης Αθήνα-Βίλνιους στο Μινσκ.
Ήταν, πραγματικά, μια πρωτόγνωρη ένδειξη κυριαρχίας από την ΕΕ, η οποία δεν συνήθισε τους πολίτες της σε τόσο ισχυρές τοποθετήσεις.
Ταιριάζει, επί τούτου, ένα μικρό μειδίαμα απέναντι στην Πρόεδρο της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, που υπογράμμισε ότι η αεροπειρατεία από το καθεστώς Λουκασένκο είναι επίθεση στην ελευθερία της έκφρασης, επίθεση στην ευρωπαϊκή κυριαρχία.
Ταιριάζει ένα μικρό μειδίαμα απέναντι σε μια Ευρώπη που επιλέγει πότε θα τοποθετηθεί ή καθυστερεί ανεπανόρθωτα απέναντι σε άλλες παραβιάσεις, δημιουργώντας δύο κατηγορίες πολιτών και κατάφωρες διακρίσεις.
Άκου, λοιπόν, κυρία Ευρώπη.
Πριν από λίγους μήνες, πέθανε στις τουρκικές φυλακές ο 76χρονος Αλί Μποτσνάκ. Δεν τον ξέρεις. Είχε συλληφθεί το 2009 για διεξαγωγή θρησκευτικής τελετής στην κουρδική μητρική του γλώσσα, έπασχε από καρκίνο, χρόνια εγκεφαλική πάθηση, δυσκολία στην αναπνοή και νεφρική ανεπάρκεια.
Πολλές φορές, η απελευθέρωσή του για λόγους υγείας απορρίφθηκε από το τουρκικό δικαστήριο.
Μάλιστα, την ημέρα του θανάτου του Μποτσνάκ, ο οποίος είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση επτά ετών και οκτώ μηνών, μα ήταν μέσα για 11 χρόνια, δεν επετράπη στην οικογένειά του να δει τη σορό του.
Στην Τουρκία, λοιπόν, με τις Κυβερνήσεις της οποίας συναγελάζεται ολόκληρη η Ευρώπη, από το 1937 απαγορεύεται η κουρδική γλώσσα, η ενδυμασία, η λαογραφία, τα ονόματα. Απαγορεύονται επίσης λέξεις όπως «Κούρδοι», «Κουρδιστάν» και «κουρδικός».
Υπό αυτή τη φιλοσοφία, απόρροια της γερμανοτουρκικής συμπαιγνίας και της ευρωπαϊκής δουλικότητας, ο τότε 60χρονος Κούρδος Τσερκέζ Κορκμάζ έμεινε στις φυλακές της Κυπριακής Δημοκρατίας από την 21η Μαρτίου μέχρι την 7η Ιουνίου 2019 κι αν δεν επικρατούσε η δικαιοσύνη, θα εκδιδόταν στη Γερμανία και από εκεί στην Τουρκία. Και θα πέθαινε, όπως τον Μποτσνάκ, στα τουρκικά «λευκά κελιά», κατηγορούμενος για μια αόριστη τρομοκρατία.
Για τις παραπάνω περιπτώσεις, όπως και για πολλές άλλες, η ευρωπαϊκή ηγεσία δεν συνήλθε εκτάκτως ούτε επέβαλε κάποιες κυρώσεις.
Όπως δεν επέβαλε ούτε για τις εισβολές του τουρκικού καθεστώτος στο Αιγαίο και στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Όπως δεν επιβάλλει για τις παραβιάσεις της Τουρκίας εντός των εδαφών της κατά τα άλλα ευρωπαϊκής Κύπρου, για την κατοχή, την ισλαμοποίηση, τον πολιτισμικό ιμπεριαλισμό.
Αυτά για τους «27» (συμπεριλαμβανομένων των Ελλάδας – Κύπρου) δεν αποτελούν επίθεση στην ευρωπαϊκή κυριαρχία ή στην ελευθερία της έκφρασης. Όπως δεν αποτελούσε η εισβολή της Τουρκίας στη Συρία ή η εμπλοκή της στον λιβυκό εμφύλιο, η προτεκτοροποίηση της Σομαλίας και άλλων χωρών της Αφρικής.
Πώς να τους πάρει σοβαρά ο Λουκασένκο;
- Πρώτη δημοσίευση στον Φιλελεύθερο Κύπρου