Ο Albin Lee Meldau γεννήθηκε από Βρετανό πατέρα και Σουηδή μητέρα στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας όπου μεγάλωσε και εξακολουθεί να ζει. Μετά από μια σειρά EP που ξεκίνησε το ’15 και τον καθιέρωσε στη χώρα του το πρώτο album του «About You» το οποίο κυκλοφόρησε στην αρχή του καλοκαιριού τον έχει καταστήσει ήδη αρκετά γνωστό σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χάρη στα όμορφα – και αρκούντως διαφορετικά από το σημερινό mainstream – τραγούδια του και την πολύ ιδιαίτερη ερμηνεία του. Στο πλαίσιο τις ολοένα και μεγαλύτερης διεθνούς πια καθιέρωσης του θα εμφανιστεί την Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου μαζί με την ημέτερη (Ελληνοκαναδή για την ακρίβεια) Katerine Duska στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής. Με αυτή την αφορμή ο τραγουδοποιός και ερμηνευτής που τον Φεβρουάριο συμπλήρωσε μόλις τα τριάντα χρόνια του, μου μίλησε για την μουσική του και την - ομολογουμένως ασυνήθιστα για την εποχή μας - βαθιά προσωπική σχέση που έχει μαζί της.
Αισθάνεσαι μόνο Σουηδός ή το γεγονός ότι ο πατέρας σου είναι Άγγλος σε κάνει να νιώθεις Βρετανοσουηδός;
Οχι, έχω πάρει φυσικά πολλά από τον πατέρα μου και σίγουρα ήταν πλεονέκτημα ότι εξαιτίας του τα αγγλικά ανέκαθεν ήταν ουσιαστικά δεύτερη μητρική γλώσσα για εμένα. Ομως γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω στην Σουηδία, είμαι Σουηδός οπότε αναπόφευκτα δεν αισθάνομαι τίποτα άλλο εκτός από αυτό.
Νομίζω πάντως ότι αμφότεροι οι γονείς σου έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην διαμόρφωση των ακουσμάτων σου αλλά και στην απόφαση σου να ασχοληθείς με την μουσική και μάλιστα επαγγελματικά, έτσι δεν είναι;
Αναμφίβολα ναι, καταρχήν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στο σπίτι μας ακουγόταν πάρα πολλή και διαφόρων ιδιωμάτων μουσική, μεγάλωσα κυριολεκτικά μέσα σε αυτήν. Ο πατέρας μου ήταν και ουσιαστικά παραμένει μέχρι σήμερα οπαδός του punk, ήταν λοιπόν η αφορμή για να έρθω από νωρίς σε επαφή με το punk και σιγά – σιγά γενικότερα με το σύγχρονο και παλαιότερο εναλλακτικό rock. Πολύ πιο καθοριστική όμως για την ενασχόληση μου με την μουσική ήταν φυσικά η μητέρα μου η οποία είναι jazz ερμηνεύτρια και επίσης διδάσκει μουσική στο δημοτικό σχολείο. Εκτός λοιπόν από μητέρα μου ήταν και η πρώτη μου δασκάλα μουσικής, γεγονός που, μαζί με το ότι ζούσα μαζί της, όπως καταλαβαίνεις δεν μου επέτρεπε παρά να ακολουθώ με επιμέλεια ό,τι μας δίδασκε! Αν και όχι πάντα και ιδιαίτερα από τότε που άρχισα να ασχολούμαι πιο σοβαρά με την μουσική και το τραγούδι (γέλια). Πέραν από αστεία όμως και οι δύο γονείς μου ήταν απόλυτα θετικοί για αυτό που κάνω, με στήριξαν από την αρχή και εξακολουθούν να το κάνουν.
Ποιο ήταν το κίνητρο σου για να αρχίσεις να γράφεις ο ίδιος τραγούδια;
Ενα και μοναδικό και εξακολουθεί να είναι το ίδιο, το να αφηγηθώ ιστορίες. Οχι όμως φανταστικές αλλά αληθινές, να μιλήσω για πράγματα, καταστάσεις και γεγονότα, που συμβαίνον στην ζωή μου. Το να διαθέτεις μια καλή φωνή είναι ένα ταλέντο αλλά κατά την γνώμη μου αυτό δεν αρκεί. Ολοι και όλες οι ερμηνευτές/ιες που αγαπώ και θαυμάζω, ακόμα και όταν οι στίχοι των τραγουδιών τους δεν ήταν σπουδαίοι, κατάφερναν να μου αφηγούνται μιαν ιστορία σχετική με αυτά μόνο με το συναίσθημα της ερμηνείας τους. Όταν λοιπόν κατάλαβα ότι όχι μόνον ήθελα αλλά και μπορούσα να τραγουδήσω καλά, ότι η φωνή μου έτερπε όσους και όσες την άκουγαν, ήταν όχι επόμενο αλλά αυτονόητο για εμένα ότι τα τραγούδια που θα ερμήνευα εξαρχής θα αφηγούνταν ιστορίες και τέτοια άρχισα να γράφω.
Υποθέτω λοιπόν ότι πάντα ξεκινάς με τους στίχους...
Εννοείται, δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά αφού σε αυτούς βρίσκεται όχι μόνον η ουσία αλλά και η αλήθεια κάθε τραγουδιού μου που για εμένα είναι πάρα πολύ σημαντική. Τα τραγούδια μου λειτουργούν για εμένα ως χρονογράφημα ή και ημερολόγιο της ζωής μου, του ποιος είμαι, πως σκέφτομαι και τι νιώθω σε κάθε δεδομένη στιγμή. Οπως ακριβώς μάλιστα όταν κοιτάζουμε πίσω, στο παρελθόν μας, πάντα το βλέπουμε από διαφορετική οπτική γωνία σε σχέση με την στιγμή που το βιώναμε το ίδιο ισχύει και για τα τραγούδια μου. Είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα για εμένα η σχέση μου μαζί τους στο πέρασμα του χρόνου, εξίσου αν όχι περισσότερο με όταν τα γράφω. Το παλαιότερο τραγούδι που υπάρχει στον δίσκο το έγραψα όταν ήμουν δέκα οκτώ ετών. Πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι να το ηχογραφήσω και στο διάστημα αυτό ωρίμαζε μέσα μου, τα συναισθήματα του και τι προσπαθούσα να πω στον εαυτό μου όταν το έγραψα. Η εξελικτική αυτή πορεία όμως συνεχίστηκε και μετά την ηχογράφηση του, η εκτέλεση του album είναι η ιδανική του για εκείνη την στιγμή αλλά όχι η οριστική, επί της ουσίας δεν ξέρω αν ποτέ μπορεί να υπάρξει τέτοια για οποιοδήποτε τραγούδι μου. Κάθε φορά που το ερμηνεύω το αντιμετωπίζω διαφορετικά, προσθέτω ή αφαιρώ πράγματα και καταλαβαίνω καλύτερα τον δεκαοκτάχρονο εαυτό μου, άρα και το ποιος είμαι σήμερα. Αυτό είναι για εμένα και το πρωταρχικό και σημαντικότερο εσωτερικό κίνητρο για να δημιουργείς οτιδήποτε, να καταλάβεις καλύτερα ποιος και τι είσαι.
Και η μουσική που έρχεται στη συνέχεια;
Η μουσική είναι πολύ διαφορετική υπόθεση. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου συνθέτη και ούτε θα τον θεωρήσω ποτέ, είμαι ικανός να είμαι μόνο τραγουδοποιός για τον εαυτό μου, για τα τραγούδια τα οποία ερμηνεύω ο ίδιος, πάντα με αυτή τη βάση τα γράφω. Αυτό σημαίνει ότι απλά έχω μια βασική ιδέα για την μελωδία τους, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο (και μερικές φορές πολύ λίγο!) ανεπτυγμένη. Για αυτό και έχει πολύ μεγάλη σημασία για εμένα, όταν μπαίνω στην διαδικασία της ολοκλήρωσης και κυρίως της ηχογράφησης τους, η συνεργασία μου με άλλους μουσικούς που με βοηθούν σε αυτό. Ο δίσκος δεν θεν θα ήταν αυτό που είναι χωρίς εκείνους, το μουσικό και ηχητικό αποτέλεσμα του οφείλεται περισσότερο στους αρκετούς συνεργάτες μου που κάποιοι μάλιστα είναι και καλοί φίλοι μου παρά σε εμένα! Τους ευχαριστώ και τους ευγνωμονώ όλους για αυτό, η μουσική μπορεί να ξεκινάει σαν πολύ προσωπική υπόθεση αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι εντέλει πραγματώνεται μόνον ως ομαδική εμπειρία. Όταν προστεθεί και το ακροατήριο αρχίζει να γίνεται συλλογική...
Ποιες είναι οι κυριότερες επιρροές σου, οι μουσικές και ειδικότερα οι ερμηνευτικές;
Υπάρχει τόση πολλή καλή μουσική, παλαιότερη όπως οι κολοσσιαίοι Beatles και τόσοι άλλοι αλλά και νεότερη. Μου αρέσει τα τραγούδια μου να είναι καλοφτιαγμένα, να έχουν γερές, δυνατές μελωδίες και να είναι σωστά παιγμένα, ακολουθώντας την διαχρονική παράδοση των καλών ποπ τραγουδιών. Από την άλλη είμαι παιδί της εποχής μου, έχω ακούσει και σύγχρονα ιδιώματα όπως το hip-hop και το alternative rock και μου αρέσει επίσης, όσο είναι δυνατόν, τα τραγούδια μου να περιλαμβάνουν στοιχεία και από αυτά, κυρίως ενορχηστρωτικά αλλά και από πλευράς παραγωγής. Ερμηνευτικά προφανώς λόγω της μητέρας μου ήρθα καταρχήν σε επαφή με μεγάλες ανδρικές και γυναικείες φωνές της jazz τις οποίες εξακολουθώ να αγαπώ πολύ. Προσωπικά όμως προτιμώ τους/τις ερμηνευτές/ιες της soul, τόσο τους αυθεντικούς που ήταν μαύροι όσο και λευκούς/ές των οποίων το συναίσθημα ήταν τέτοιο και τόσο ώστε τραγουδούσαν σαν μαύροι! Γιατί η soul δεν έχει να κάνει με το χρώμα του δέρματος αλλά με το συναίσθημα που υπάρχει και επενδύεται στην ερμηνεία.
Έχεις ξαναέρθει στην Ελλάδα;
Ναι, έχω έρθει δυο – τρεις φορές για διακοπές και τουρισμό και ούτε καν μπορούσα να φανταστώ τότε ότι θα έπαιζα κάποτε εκεί! Εχω δει φωτογραφίες αυτού του υπέροχου χώρου, του Κήπου του Μεγάρου Μουσικής, έχω ακούσει μερικά τραγούδια της Ελληνίδας τραγουδοποιού και ερμηνεύτριας με την οποία θα εμφανιστούμε μαζί και μου άρεσαν πολύ και πραγματικά ανυπομονώ για αυτή την συναυλία. Είναι αληθινά μεγάλη χαρά αλλά και τιμή για εμένα το να έρθω στην Αθήνα για να παρουσιάσω ζωντανά τα τραγούδια μου στο ελληνικό κοινό!
Τι θα είχες να πεις σε κάποιον/α που άκουσε τον δίσκο σου, του/της άρεσε και θα έρθει στη συναυλία; Τι να περιμένει;
Δεν ξέρω τι μπορεί να περιμένει αλλά μπορώ να πω σίγουρα τι να μην περιμένει, το να ακούσει τα τραγούδια όπως είναι στο album! Για εμένα προσωπικά αλλά και για την μπάντα μου το στούντιο και η σκηνή είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα και τα αντιμετωπίζουμε σαν τέτοια, στην ηχογράφηση προσπαθείς να επιτύχεις την άψογη δυνατή ερμηνεία και εκτέλεση ενώ στις συναυλίες το ζητούμενο είναι να εκφραστείς μουσικά όσο το δυνατόν πληρέστερα. Κάθε φορά που παίζουμε ζωντανά τα ίδια τραγούδια τα αντιμετωπίζουμε με διαφορετικό τρόπο και για αυτό κάθε εμφάνιση μας είναι μια διαφορετική εμπειρία και το γεγονός αυτό τις καθιστά τόσο ενδιαφέρουσες για εμάς. Για αυτό δεν μπορώ να πω τι να περιμένει το αθηναϊκό κοινό, όπως πάντα θα αφεθούμε να μας οδηγήσει ο συνδυασμός της συγκυρίας της στιγμής και του χώρου με μόνιμο όχημα μας μιαν ικανή δόση αυτοσχεδιασμού.
Και τα επόμενα σχέδια σου; Εχει αρχίσει ήδη να συγκεντρώνεται υλικό γα τον δεύτερο δίσκο;
Ναι, φυσικά. Η ζωή μου τον τελευταίο ένα χρόνο έχει αλλάξει δραστικά, θα μπορούσα να πω και δραματικά, ώστε θα ήταν αδύνατο να μην καταγράψω αυτές τις αλλαγές. Εχω αρχίσει ήδη τις «εγγραφές» στο μουσικό ημερολόγιο μου οι οποίες μετατρέπονται σε τραγούδια, θα χρειαστεί όμως κάποιος χρόνος ακόμα για να συγκεντρωθούν αρκετά ώστε να αποτελέσουν έναν δίσκο.
Καθώς λοιπόν φυσικά το πέρασμα του χρόνου τον ωριμάζει όλο και περισσότερο ως άνθρωπο και σαν μουσικό θα περιμένουμε το αποτέλεσμα της δεύτερης φοράς που μετέρχεται αυτής της διαδικασίας με ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον...