Ήταν 23 Απριλίου 2010 όταν με φόντο το ακριτικό Καστελόριζο ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου "πατάει το κουμπί" για την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας.
Σε πολύ λίγο χρόνο η Ελλάδα έγινε κεντρικό θέμα στα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά πρακτορεία με αποτέλεσμα δημοσιογράφοι, κάμεραμαν και φωτογράφοι να βρεθούν στην χώρα για να καταγράψουν τις διαδηλώσεις και τις αντιδράσεις των πολιτών στα μέτρα λιτότητας που πήρε η Κυβέρνηση Παπανδρέου.
Η σειρά των μέτρων προκάλεσε αντιδράσεις οι οποίες κορυφώθηκαν με την απεργία της 5ης Μαΐου (Διαβάστε πιο κάτω το ρεπορτάζ της επόμενης μέρας) που συνοδεύτηκε από διαδηλώσεις στην Αθήνα, από τις μεγαλύτερες που έχουν καταγραφεί στην Ελλάδα στην πρόσφατη ιστορία της, και σε άλλες πόλεις.
Εκείνες τις ημέρες στην Ελλάδα βρισκόταν και Βρετανός φωτογράφος Alfredo D' Amato ο οποίος κατέγραψε με την κάμερά του, τις διαδηλώσεις και πεντέμισι χρόνια μετά μίλησε στη HuffPost Greece.
Ο Alfredo D' Amato θυμάται την εποχή που βρισκόταν μαζί με άλλους φωτογράφους στην Αθήνα και κατέγραφαν τη πρώτη χρονιά της οικονομικής κρίσης: “Μέσα από το ρεπορτάζ που έγινε εκείνη την περίοδο στην οποία η Ελλάδα έμπαινε σε μια εποχή λιτότητας ήθελα να καταγράψω τις επιπτώσεις της κρίσης στην καθημερινότητα των Ελλήνων οι οποίοι όπως θυμάμαι ήταν αβέβαιοι για το μέλλον τους. Βρισκόμουν στην Ιταλία όταν παρατηρούσα το φαινόμενο με αποτέλεσμα να αποφασίσω να έρθω στην Ελλάδα και να επικεντρωθώ στη χώρα η οποία για πρώτη φορά είχε πληγεί από την κρίση”.
Τι ήταν αυτό που σας έκανε εντύπωση στην Αθήνα;
“Η Αθήνα ήταν το κύριο κάτοπτρο που αντανακλούσε την πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας. Παρατηρώντας τους ανθρώπους ήταν αξιοσημείωτο πόσο γρήγορα η ποιότητα της ζωής επλήγη από την κρίση.
Ποια είναι η γνώμη σας για τους Έλληνες;
Θαυμάζω τον Ελληνικό λαό για την ισχυρή ανθεκτικότητα και την ικανότητα να αντέχει παρά τις όποιες δυσκολίες σε σύγκριση με τις άλλες μεσογειακές χώρες, όπως η Ιταλία.
Τι σας κάνει διαφορετικό από άλλους φωτογράφους;
Θα σας πρότεινα καλύτερα να ρωτήσετε σε όσους αρέσουν οι φωτογραφίες μου τι σκέφτονται για εμένα. Για εμένα φωτογράφος είναι αυτός που σχεδιάζει με το φως, είναι κάποιος που μέσα από τις φωτογραφίες του μεταφέρει στον κόσμο το κοινωνικό και πολιτισμικό υπόβαθρο του, τον δικό του τρόπο έκφρασης, των συναισθημάτων και αντίληψης. Με λίγα λόγια είναι κάποιος που αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα στη δική του γλώσσα, με σκοπό να εκφράσει τις δικές του απόψεις.
Ποιοι φωτογράφοι σας έχουν επηρεάσει;
Με την πάροδο των ετών, πολλοί ήταν οι φωτογράφοι που με ενέπνευσαν. Αρχικά παρακολουθούσα το έργο παραδοσιακών Δυτικών Ευρωπαίων φωτογράφων, όπως ο Mario Giacomelli, ο H.C Bresson και ο Don McCallan. Αργότερα όταν μετακόμισα στο Ηνωμένο Βασίλειο για να σπουδάσει φωτογραφία, ήταν κυρίως Αμερικανοί φωτογράφοι που με επηρέασαν. Μπορώ να αναφερθώ στους Robert Frank, W. Eugene Smith, Alec Soth.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Έθνους: "Το χρονικό "μαύρης μέρας" ξεκίνησε γύρω στη 1.30 το μεσημέρι έξω από τη Βουλή. Την ώρα εκείνη είχε τελειώσει η μεγάλη πορεία του ΠΑΜΕ και ο κύριος όγκος των συμμετεχόντων είχε ήδη απομακρυνθεί προς τη λεωφόρο Συγγρού, όπου και διαλύθηκε λίγο αργότερα.
Παρέμενε μόνο ένας μικρός αριθμός μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη, όπου είχε υψώσει μία μαύρη σημαία, περιφρουρώντας την αποχώρηση των τελευταίων, ενώ η δεύτερη πορεία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ είχε σταματήσει αρκετά πιο πίσω, στην οδό Σταδίου. Τότε, μία ομάδα διαδηλωτών, που εμφανίστηκε ανάμεσα στις δύο πορείες, έκανε έφοδο προς τη Βουλή φωνάζοντας συνθήματα και άρχισε να πετά πέτρες στις αστυνομικές δυνάμεις. Οι ίδιοι επιχείρησαν να μπουν από την πλαϊνή είσοδο του χώρου στάθμευσης, αλλά απωθήθηκαν από τις αστυνομικές δυνάμεις, οι οποίες έκαναν χρήση δακρυγόνων.
Το επεισόδιο άναψε το φιτίλι και σε λίγα λεπτά η πλατεία Συντάγματος μετατράπηκε σε πεδίο μάχης. Οι διαδηλωτές πετούσαν πέτρες και άλλα αντικείμενα στις αστυνομικές δυνάμεις, ενώ κάποιοι κουκουλοφόροι που έτρεξαν να πάρουν μέρος στα επεισόδια πέταξαν βόμβες μολότοφ μπροστά στη Μεγάλη Βρετανία. Οι συγκρούσεις γενικεύτηκαν και μία μεγάλη ομάδα επιχείρησε να φτάσει μέχρι το υπουργείο Οικονομικών από την κάτω πλευρά, μέσω της οδού Μητροπόλεως, αλλά εμποδίστηκε από τις αστυνομικές δυνάμεις.
Εν τω μεταξύ, η πορεία της ΓΣΕΕ είχε ήδη φτάσει στη Βουλή και ο κόσμος άπλωσε μία μεγάλη ελληνική σημαία και τραγουδούσε τον εθνικό ύμνο μπροστά στα ΜΑΤ που είχαν παραταχθεί μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη. Στο τέλος της πορείας, στα Χαυτεία και κοντά στο Πολυτεχνείο, ήταν σε εξέλιξη άλλα επεισόδια από το μπλοκ των αναρχικών, που έκαψαν ένα αυτοκίνητο, λεηλάτησαν ένα σούπερ μάρκετ και συγκρούστηκαν και πάλι με τα ΜΑΤ. Την ώρα εκείνη συνέβη η δολοφονική επίθεση στο υποκατάστημα της MARFIN, όπου μία μικρή ομάδα κουκουλοφόρων έσπασε τα τζάμια και πέταξε βόμβες μολότοφ προκαλώντας τη μοιραία πυρκαγιά για τους τρεις εργαζομένους.
Άλλες ομάδες δημιούργησαν μία εκρηκτική κατάσταση από τη λεωφόρο Συγγρού μέχρι το Πολυτεχνείο.
Γύρω στις 2.30 μ.μ. μία ομάδα επιχείρησε να κάψει το κτίριο της Νομαρχίας στη λεωφόρο Συγγρού, βάζοντας φωτιά με μολότοφ σε ένα αυτοκίνητο που ήταν έξω από το ισόγειο.
Ταυτόχρονα, με μολότοφ πυρπόλησαν ένα όχημα της Πυροσβεστικής στους Στύλους του Ολυμπίου Διός, από το οποίο οι πυροσβέστες πρόλαβαν και απομακρύνθηκαν την τελευταία στιγμή, καθώς και ένα βαν τουρκικού ειδησεογραφικού πρακτορείου.
Αμέσως μετά έβαλαν φωτιά σε κτίριο γραφείων στη λεωφόρο Συγγρού 1.
Οι φωτιές στο κτίριο αυτό, όπως και στη Νομαρχία, σβήστηκαν έγκαιρα από τις πυροσβεστικές δυνάμεις.
Δεν είχε την ίδια τύχη όμως το κτίριο των τελωνειακών υπηρεσιών και της ΥΠΕΕ στη λεωφόρο Αμαλίας. Οι εμπρηστές πέταξαν βόμβες μολότοφ στο ισόγειο, αλλά οι φλόγες μέσω του κλιμακοστασίου και των αγωγών του κλιματισμού μεταδόθηκαν σε ολόκληρο το κτίριο, το οποίο υπέστη πολύ σοβαρές ζημιές.
Οι ίδιοι πυρπόλησαν και το απέναντι περίπτερο και παλιά ξύλινη καφετέρια του Ζαππείου, που ήταν κλειστή, και η οποία καταστράφηκε.
Οι φλόγες επεκτάθηκαν στα δένδρα του Ζαππείου, αλλά σβήστηκαν γρήγορα από τις πυροσβεστικές δυνάμεις.
Τα επεισόδια μεταφέρθηκαν στα Προπύλαια, όπου για αρκετή ώρα γίνονταν μάχες των κουκουλοφόρων με τα ΜΑΤ με πετροπόλεμο, μολότοφ και δακρυγόνα, ενώ στη συνέχεια αποχώρησαν προς τα Εξάρχεια ακολουθούμενοι από τις αστυνομικές δυνάμεις, που είχαν συγκεκριμένες εντολές για συλλήψεις και προσαγωγές.
Ένας αρκετά μεγάλος αριθμός διαδηλωτών παρέμενε έξω από την τράπεζα όπου είχε σημειωθεί η δολοφονική επίθεση με τους τρεις νεκρούς και έκανε επιθέσεις προς τα συνεργεία των ΜΜΕ, τους αστυνομικούς, αλλά και τον επικεφαλής του ομίλου MIG, Ανδρέα Βγενόπουλο, που έσπευσε στον τόπο της τραγωδίας. Στη συνέχεια οι διαδηλωτές επιχείρησαν να κάνουν πορεία προς τη Βουλή, αλλά δεν τους το επέτρεψαν οι αστυνομικές δυνάμεις και διαλύθηκαν.
Η κατάσταση άρχισε να ηρεμεί στο κέντρο της Αθήνας αργά το απόγευμα, αλλά παρέμενε η ένταση στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων."