Νερό στο κρασί τους φαίνεται να έβαλαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες κατά τη Σύνοδο Κορυφής όσον αφορά τη στάση τους με την Κίνα όπως προκύπτει από το κείμενο συμπερασμάτων που εγκρίθηκε και τη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στα συμπεράσματά του επιβεβαίωσε την πολύπλευρη πολιτική προσέγγιση της ΕΕ έναντι της Κίνας, η οποία, όπως τονίζει, είναι ταυτόχρονα εταίρος, ανταγωνιστής και συστημικός αντίπαλος.
«Παρά τα διαφορετικά πολιτικά και οικονομικά τους συστήματα, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Κίνα έχουν κοινό συμφέρον να επιδιώκουν εποικοδομητικές και σταθερές σχέσεις, με σεβασμό στη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες, την ισορροπημένη δέσμευση και την αμοιβαιότητα» τονίζεται στο κείμενο συμπερασμάτων.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις έχουν έσοδα της τάξεως των 320 δισ ευρώ ετησίως από τις εξαγωγές προς την Κίνα.
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Κίνα εξακολουθούν να είναι σημαντικοί εμπορικοί και οικονομικοί εταίροι. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα επιδιώξει να εξασφαλίσει ίσους όρους ανταγωνισμού, έτσι ώστε η εμπορική και οικονομική σχέση να είναι ισορροπημένη, αμοιβαία και αμοιβαία επωφελής. Σύμφωνα με την ατζέντα των Βερσαλλιών, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα συνεχίσει να μειώνει τις κρίσιμες εξαρτήσεις και τα τρωτά σημεία, συμπεριλαμβανομένων των αλυσίδων εφοδιασμού της, και θα εξαλείψει τον κίνδυνο και θα διαφοροποιήσει όπου είναι απαραίτητο και κατάλληλο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν σκοπεύει να αποσυνδεθεί ή να τηρήσει εσωστρεφή στάση».
Ετσι το σημερινό κείμενο είναι πολύ πιο ήπιο απ΄ότι θα περίμενε κανείς αν αναλογιστούμε την στάση της Προέδρου της Κομισιόν Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν η οποία ζητούσε ισχυρότερη στρατηγική οικονομικής ασφαλείας με έλεγχο των εξερχόμενων επενδύσεων στην Κίνα, ιδίως αυτών που έχουν να κάνουν με προηγμένα μικροτσίπ και τεχνητή νοημοσύνη.
Ωστόσο αναλυτές βλέπουν ότι η διαλλακτική προσέγγιση της ΕΕ προς την Κίνα μπορεί να σχετίζεται και με τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλς Μισέλ και την κόντρα που φέρεται να έχει με την πρόεδρο της Κομισιόν. Αλλωστε είναι το ευρωπαϊκό Συμβούλιο αυτό που συντάσει τα συμπεράσματα και σίγουρα το συγκεκριμένο ήταν πιο διαλλακτικό από την ρητορική της Φον ντερ Λάιεν όπως αυτή εκφράζεται το τελευταίο διάστημα.
Μάλιστα σε αυτό το κείμενο των συμπερασμάτων βλέπουμε την ΕΕ να ζητά από την Κίνα να μεσολαβήσει για τον τερματισμό του πολέμου.
«Ως μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η Κίνα έχει ιδιαίτερη ευθύνη για την τήρηση της βασισμένης σε κανόνες διεθνούς τάξης, του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και του διεθνούς δικαίου. Ως εκ τούτου το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καλεί την Κίνα να πιέσει τη Ρωσία να σταματήσει τον επιθετικό της πόλεμο και να αποσύρει αμέσως, πλήρως και άνευ όρων τα στρατεύματά της από την Ουκρανία»
Και εάν οι ΗΠΑ είχαν δώσει τον τόνο για πιο σκληρή στάση έναντι της Κίνας υπήρχε διστακτικότητα από διάφορα κράτη μέλη όπως για παράδειγμα τη Γερμανία και τη Γαλλία για το πόσο πρέπει η Ευρώπη σε αυτή τη χρονική συγκυρία να «τραβήξει το σχοινί». Το πάθημα της υπερβολικής εξάρτησης από τη Ρωσία σίγουρα έγινε μάθημα στην ΕΕ η οποία προσπαθεί να απεξαρτηθεί τόσο στον τομέα της ενέργειας και ακόμη περισσότερο στην επιρροή κρατών σε σχέση με τις αλυσίδες εφοδιασμού.
Βέβαια για να είμαστε δίκαιοι οι Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν προσπαθούσε να χρησιμοποιήσει τις σωστές λέξεις λέγοντας ότι οι Ευρωπαίοι οφείλουν να «επικεντρωθούν στη μείωση των κινδύνων (de-risking ) και όχι στην αποστασιοποίηση».
Φαίνεται ότι υπήρχε σύμπνοια απόψεων και με την άλλη πλευρά του Ατλαντικού όπως φάνηκε από πρόσφατες τοποθετήσεις του Αμερικανού υπουργού των Εξωτερικών Αντονι Μπλίνκεν, ο οποίος δήλωνε ότι :«Όλοι επωφελούμαστε από το εμπόριο και τις επενδύσεις με την Κίνα, αλλά σε αντίθεση με την αποσύνδεση επικεντρωνόμαστε στην αποδέσμευση κινδύνου (de-risking). Και έχετε ακούσει την ίδια γλώσσα από τους ηγέτες και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού».
Η Ευρώπη το τελευταίο διάστημα έδειξε να παίρνει το προβάδισμα από τις ΗΠΑ στην κόντρα με την Κίνα, όμως πριν λίγες ημέρες η επίσκεψη του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Άντονι Μπλίκεν στη χώρα, η πρώτη επίσκεψη Αμερικανού ΥΠΕΞ έπειτα από πέντε χρόνια, και η συνάντησή του και με τον Σι είχε σαν αποτέλεσμα η Ουάσιγκτον να χαρακτηρίσει τη συνάντηση ως επικοδομητική, ενώ αναλυτές παρατήρησαν και την Κίνα να ρίχνει τους τόνους και να επιδιώκει μια επαναπροσέγγιση με τη Δύση.
Ίσως σε αυτό το πλαίσιο μιας, έστω και προσωρινής, ανακωχής στη σύγκρουση Κίνας - Δύσης να οδήγησε στην διαφαινόμενη αλλαγή πλεύσης και από μέρους της ΕΕ. Το ζητούμενο είναι πόσο θα διαρκέσει.
Δείτε εδώ το κείμενο συμπερασμάτων