Οι ιστορίες δύσκολων ελιγμών και επικίνδυνων προσγειώσεων που εκτελούνται από πιλότους είναι πολλές στην ιστορία της αεροπορίας. Ένας τέτοιος ελιγμός, ή μάλλον, μια τέτοια ατυχία έγινε στον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό προς το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Τον Ιούνιο του 1983, το βρετανικό αεροπλανοφόρο HMS Illustrious, το οποίο παροπλίστηκε πρόσφατα μετά από 32 χρόνια υπηρεσίας, συμμετείχε σε άσκηση του ΝΑΤΟ. Η άσκηση γινόταν στα ανοικτά των ακτών της Πορτογαλίας.
Ο υπολοχαγός Ιαν «Σοάπι» Γουάτσον , τότε νέος πιλότος 25 ετών, ετοιμαζόταν για την 14η πτήση του με το μαχητικό αεροσκάφος κάθετης απογείωσης και προσγείωσης Sea Harrier (VTOL).
Ένας εμπειρότερος πιλότος σε ένα άλλο Sea Harrier (VTOL) ζευγαρώθηκε με τον Γουάτσον ο οποίος έλαβε εντολή να βρει ένα γαλλικό αεροπλανοφόρο.
Οι δύο αναχώρησαν υπό σιγή ασυρμάτου και με κλειστά ραντάρ, σε περιβάλλον προσομοίωσης μάχης. Χώρισαν όταν έφτασαν περιοχή αναζήτησης τους, ανέβηκαν στο υψόμετρο που είχαν εντολή, άνοιξαν το ραντάρ τους, και άρχισαν να σαρώνουν διαφορετικές ζώνες.
Αφού η αναζήτηση ολοκληρώθηκε, ο Γουάτσον κατέβηκε και κατευθύνθηκε προς το σημείο όπου ήταν να βρεθεί με τον πιο έμπειρο πιλότο. Όταν αυτός δεν φάνηκε, ο Γουάτσον στράφηκε σε ό,τι υπήρχε μέσα στο αεροπλάνο είπε. «Δοκίμασα το ραδιόφωνο. Άνοιξα το ραντάρ. Έβαλα τον συναγερμό έκτακτης ανάγκης. Απολύτως τίποτα. Δεν παρατηρήθηκαν επιστροφές ραντάρ», είπε.
Ένας επικίνδυνος ελιγμός
Γνωρίζοντας ότι οι διαδρομές των πλοίων απλώνονται ανοικτά των ακτών, ο Watson κατευθύνθηκε ανατολικά. Όταν το ραντάρ του άρχισε να δείχνει ένα στόχο, ο Γουάτσον στράφηκε προς την κατεύθυνση αυτή. Ενώ του τέλειωναν τα καύσιμα, ο διέκρινε το πλοίο μεταφοράς κοντέινερ Alraigo και προσπάθησε να βεβαιωθεί ότι το πλοίο τον είδε, πραγματοποιώντας κοντινές πτήσεις.
Σε μια από αυτές είδε ότι κάποια εμπορευματοκιβώτια σχημάτιζαν ουσιαστικά μια γέφυρα, που έμοιαζε με τον διάδρομο προσγείωσης που είχε συνηθίσει κατά τη διάρκεια της κατάρτισης και χωρίς πολλές εναλλακτικές προσγείωσε το Sea Harrier ZA 176 εκεί.
Ωστόσο, όταν οι προσπάθειες του Γουάτσον να ανασύρει το σύστημα προσγείωσης για να σταματήσει την ολίσθηση απέτυχαν, το τζετ άρχισε να γλιστράει προς τα πίσω.
Το Alraigo ελλιμενίστηκε στη Σάντα Κρουζ ντε Τενερίφη. Το πλήρωμα και οι ιδιοκτήτες του πλοίου υπέβαλαν αξίωση διάσωσης και επιδικάστηκαν περίπου 570.000 λίρες ως αποζημίωση για τη «διάσωση».
Ο Γουάτσον είχε ολοκληρώσει μόνο το 75% της εκπαίδευσής του πριν σταλεί στη θάλασσα.
Οι αρχές τον κατηγόρησαν την την απειρία του, καθώς και τους διοικητές του ότι του ανέθεσαν ένα αεροπλάνο που «δεν ήταν πλήρως προετοιμασμένο για την πτήση». Ο νεαρός πιλότος επιπλήχθηκε και του δόθηκε δουλειά γραφείου.
Τελικά κατάφερε να αποκτήσει 2.000 ώρες πτήσης σε Sea Harriers και 900 ώρες σε F/A-18 προτού παραιτηθεί το 1996. Σε μια σπάνια συνέντευξη, είπε ότι η προσοχή των μέσων ενημέρωσης έφερε σε αμηχανία το βασιλικό ναυτικό και προκάλεσε την τιμωρία του.