Δέκα παρατηρήσεις μου για το πλαίσιο των εξελίξεων όπως διαμορφώνεται μετά τις υπογραφές των αμυντικών συμφωνιών με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Αίγυπτο.
1. Είναι λυπηρό και αναποτελεσματικό να ξανά χαράσσεται στον επικοινωνιακό λόγο και αντίλογο των κομμάτων η γραμμή μεταξύ της δεξιάς και της αριστεράς με αφορμή θέματα εθνικά εν μέσω, πολύ περισσότερο, απειλών και αναγνωρίσιμων εθνικών κινδύνων.
2. Δεν ωφελεί την εθνική μας προοπτική να «φοβερίζουμε» τους Τούρκους με τις πλάτες Συμμαχικών δυνάμεων ή κανόνων συμπεριφοράς που υπαγορεύονται σε κείμενα. Καμία μάχη δεν κερδήθηκε ποτέ στα χαρτιά.
3. Κανένας δεν αρνείται ότι η Ελλάδα αυξάνει τον γεωπολιτικό της εύρος και μπορεί να λάβει, εκ των πραγμάτων, ουσιαστικότερο ρόλο όχι μόνο στη Μεσόγειο, αλλά και στα Βαλκάνια.
4. Οι Νέες θριαμβολογίες για τις πολύ σημαντικές συνεργασίες ΗΠΑ- Γαλλίας είναι περιττές και δεν πρέπει να εκφράζονται τουλάχιστον από επίσημα χείλη.
5. Χωρίς συνεκτικό φρόνημα πατριωτισμού και διάθεση θυσίας(που δεν διαφαίνεται πέραν των βερμπαλισμών), χωρίς εξισορρόπηση του εσωτερικού μετώπου που βρίσκεται σε υποτυπώδη ενότητα και χωρίς τις ραγδαίες απαιτούμενες αλλαγές στις βασικές υποδομές της πολεμικής μας βιομηχανίας άμυνα δεν υφίσταται.
6. Οι ΗΠΑ επενδύουν σε Ελληνικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις και σε καίριες περιοχές στρατηγικής σημασίας. Φαίνεται ότι εκτός των άλλων και στην Σκύρο ή και σε αλλά, ανάλογα των εξελίξεων, νησιά του Αιγαίου. Φαίνεται, όμως, ότι επιτρέπει και την χρήση των εκσυγχρονισμένων εγκαταστάσεων από τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Το σημαντικό είναι ποια προκύπτει να είναι η προοπτική στην μελλοντική «επένδυση» που θα προκύψει από τις Συμφωνίες; Όπως και το ποιος θα ρυθμίζει την προσαρμογή στις διεθνείς εξελίξεις που θα παρουσιάζονται κάθε τόσο.
7. Η συμφωνία με τις ΗΠΑ, λίγες ημέρες μετά την συμφωνία με τη Γαλλία, καθώς και οι συμφωνίες με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, δημιουργούν ισχυρή ασπίδα προστασίας για την Ελλάδα, στην περίπτωση ένοπλου αιφνιδιασμού ή μήπως η υποστήριξη θα αρκεσθεί στο πως θα οδηγηθεί η χώρα σε συμβιβασμούς στο ΝΑΤΟ, στον ΟΗΕ ή στην Χάγη;
8. Γιατί η Ε.Ε. σιωπά με εκκωφαντικό τρόπο; Δεν ενισχύεται η Ευρωπαϊκή Άμυνα με τις Συμφωνίες της Ελλάδος; Δεν ενδυναμώνεται ο ευρωατλαντικός δεσμός;
9. Που μπαίνει σε όλα αυτά η Κύπρος που ήδη θεωρείται ότι θα είναι ο πρώτος στόχος απειλής;
10. Στην Ελλάδα τόσο η Εξουσία όσο και η Αντιπολίτευση ασκούνται στο πλάσιμο μύθων. Αυτή η ατμόσφαιρα πόσο θα βοηθήσει στο να μην υπονομεύσει, στο τέλος, μια εξάρτηση λόγων και κειμένων όπως και το αναγκαίο πνεύμα πατριωτισμού;
Αναντίρρητα τα κείμενα των αμοιβαίων αμυντικών συμφωνιών μπορεί να επαναπροσδιορίσουν το ρόλο της ισχύος μας στη διεθνή σκακιέρα...
Τελειώνοντας θα επικαλεστώ τον Παναγιώτη Κονδύλη και τον Henry Kissinger, σε μεταξύ μας συνομιλία:
«Οι ισχυροί σύμμαχοι είναι άχρηστοι σε όποιον δεν διαθέτει ο ίδιος σεβαστό ειδικό βάρος......» (Κονδύλης)
«Έχετε δίκαιο σε όλα τα εθνικά σας ζητήματα, αλλά πρέπει να διαθέτετε και τον κατάλληλο μηχανισμό υποστήριξης (Kissinger)