Στην πολιτική κρινόμαστε ορθολογιστικά για την διορατικότητα και την αποτελεσματικότητά μας. Πρόσφατα, εξηγούσαμε ότι η επαναλαμβανόμενη φράση από Κύπριους και Ελλαδίτες αξιωματούχους ότι ”πρέπει η ΕΕ να καταλάβει το πρόβλημα” με την Τουρκία, φανερώνει την απουσία ορθολογισμού. Όσοι πολιτικοί πιστεύουν ότι ”πρέπει η ΕΕ να καταλάβει…”, σημαίνει ότι δεν έχουν οι ίδιοι αντιληφθεί την ουσία του προβλήματος.
Για κάθε κράτος-μέλος της ΕΕ προέχουν τα δικά του συμφέροντα (μικρά ή μεγάλα) και αυτό ισχύει σε σχέση και με την Τουρκία. Για να ανατραπούν αυτά, απαιτείται ανάλογη πολιτική πίεση/κόστος. Το ζητούμενο λοιπόν είναι κατά πόσον εμείς, που διακυβεύεται η επιβίωσή μας, έχουμε το σθένος και την ικανότητα για μια τέτοια πολιτική. Κρίνοντας ως τώρα εκ του αποτελέσματος, η αποτυχία είναι παταγώδης.
Αν υπήρχε αξιολόγηση με τέτοια ορθολογιστικά κριτήρια, προβεβλημένοι κομματικοί αξιωματούχοι θα είχαν αποπεμφθεί από το πολιτικό προσκήνιο ως πεισματικά ανεπίδεκτοι μαθήσεως, για πράγματα μάλιστα που οι πολίτες αντιλαμβάνονται εδώ και χρόνια. Η περίπτωση ανώτατου κομματικού αξιωματούχου, ο οποίος με τις ευλογίες του Αβ. Νεοφύτου-ΔΗΣΥ, παρέθεσε τον ”νέο ρεαλισμό” είναι χαρακτηριστική. Αναφερόμενος στην τουρκική πλευρά, αντιλήφθηκε σήμερα ότι θέλουν να πάρουν ”το τελευταίο που μας απέμεινε, το μόνο που δεν κατάφεραν να πάρουν με τη δύναμη των όπλων: την κρατική κυριαρχία.” Και σχετικά με τον νεο-οθωμανικό επεκτατισμό, διερωτάται: ”Με αυτή την Τουρκία θα βρούμε λύση;” Όταν τα ίδια ερωτήματα, τεκμηριωμένα, φορτικά και διορατικά θέταμε τόσοι άλλοι για χρόνια, οι σημερινοί ”νεο-ρεαλιστές” χαριεντίζονταν για λύση σε συνεργασία με ”αυτή την Τουρκία”.
Καθώς λοιπόν η Αθήνα βρίσκεται σε αγωνιώδη αύξηση της αποτρεπτικής της ισχύος με δαπάνες για εξοπλισμούς από το υστέρημα του Ελληνικού λαού, θέτοντας την προάσπιση της ελευθερίας ως υπέρτατο αγαθό, στην Κύπρο ξεκίνησε η επιχείρηση προσέγγισης των νέων τουρκικών αξιώσεων, που βρίσκονται εκτός του συμφωνημένου πλαισίου διεξαγωγής των συνομιλιών λύσης στο Κυπριακό. Όμως, απέναντι στον ”νεο-ρεαλισμό”, υπάρχει η πολιτική του ορθολογισμού, που τόσες φορές εξηγήσαμε. Ενόσω το δυσβάσταχτο ανισοζύγιο συνεχίζεται εις βάρος μας, το αποτέλεσμα είναι προδιαγραμμένο συντριπτικά εις βάρος μας.
Ορθολογισμός εξυπακούει συνομιλίες στο συμφωνημένο πλαίσιο για κράτος εντός της ΕΕ, μέγιστη αξιοποίηση των «όπλων» μας στην ΕΕ, συμμαχία με ανάλογες δυνάμεις στα κατεχόμενα, ενίσχυση παντοιοτρόπως της Κυπριακής Δημοκρατίας με πρώτιστο την άμυνα, συμμαχία στον άξονα Κύπρος-Ελλάδα με ισχυρά κράτη εντός και εκτός ΕΕ και τόσα άλλα.
Απευθύνομαι στους σκεπτόμενους πολίτες κάθε ιδεολογικής απόχρωσης να αντιληφθούν την δύναμη και την ευθύνη τους.
Σημείωση: Τώρα που οι ”νεορεαλιστές” ανακάλυψαν τα … δικαιώματα των δανειοληπτών σε σχέση με τις τράπεζες, ξεκαθαρίζουμε ότι πρόκειται για ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ του κράτους που η ΕΕ επιβάλλει για προστασία τους από τις παρανομίες των τραπεζών, κάτι που ουδέποτε εφαρμόστηκε αποτελεσματικά στην Κύπρο.
Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο
costas.mavrides@europarl.europa.eu