Πριν από πεντακόσια χρόνια περίπου, οι πολεμιστές των Αζτέκων χρησιμοποιούσαν ένα όπλο που ονομάζεται «μακουαχούιτλ», ένα ξύλινο ρόπαλο με οδοντωτές λεπίδες οψιανού ενσωματωμένες στα πλαϊνά του, που είχαν σκοπό να προκαλέσουν θανατηφόρα τραύματα στους εχθρούς σε μάχες.
Ένας δεινόσαυρος που ανακαλύφθηκε πρόσφατα και κατοικούσε στην περιοχή της Παταγονίας της Χιλής είχε ουρά με ακριβώς το ίδιο σχήμα και μορφή για να διώχνει τα αρπακτικά πριν από περίπου 74 εκατομμύρια χρόνια, δήλωσαν επιστήμονες την Τετάρτη.
Το τετράποδο φυτοφάγο πλάσμα, με το όνομα «Stegouros elengassen», αποτελεί παράδειγμα του οπλισμού των δεινοσαύρων που εξελίχθηκε για να αποκτήσει νέα χαρακτηριστικά και να επιβιώσει σε έναν επικίνδυνο κόσμο. Ρίχνει επίσης φως στην εξέλιξη μιας γενιάς δεινοσαύρων που μοιάζουν με τανκς που ονομάζονται αγκυλόσαυροι.
Ο δεινόσαυρος αυτός έζησε σε αυτό που είναι σήμερα το νοτιότερο άκρο της Νότιας Αμερικής κατά την Κρητιδική περίοδο στο λυκόφως της εποχής των δεινοσαύρων. Ήταν μικρός σε σχέση με άλλους δεινόσαυρους, σε μήκος περίπου 2 μέτρα. Ο δεινόσαυρος είχε ράμφος για την βρώση φυτών. Η πλάτη και τα πλαϊνά του ήταν καλυμμένα με οστέινες δομές που ονομάζονταν οστεόδερμα που χρησίμευαν ως πανοπλία.
Η ουρά του είναι μοναδική μεταξύ των δεινοσαύρων. Είναι σχετικά κοντή με λιγότερους σπονδύλους από άλλους δεινόσαυρους με πανοπλία. Το πίσω μισό της ουράς καλύπτεται από μια δομή που μοιάζει με φύλλα και αποτελείται από επτά ζεύγη πεπλατυσμένων οστέινων στοιχείων με απόκρημνες άκρες που βγαίνουν προς τα έξω.
«Η αποκάλυψη ενός νέου τύπου όπλου ουράς σε δεινόσαυρους ήταν μια τεράστια έκπληξη για την ομάδα μας. Όταν ανακαλύψαμε έναν νέο τύπο δεινοσαύρου, δεν περιμέναμε να βρούμε μια μορφολογία τόσο διαφορετική από αυτές που είναι ήδη γνωστές», λέει ο Σότο, μελετητής στην ομάδα.
Ο δεινόσαυρος ζούσε δίπλα σε τετράποδους μακρύλαιμους δεινόσαυρους, δίποδους σαρκοφάγους δεινόσαυρους, χελώνες, βατράχους και μικρά θηλαστικά στις όχθες των ποταμών.
Το σχεδόν πλήρες και καλά διατηρημένο απολίθωμα ανακαλύφθηκε σε έναν απότομο λόφο κοντά στο εθνικό πάρκο Τορέ ντελ Πέιν της Χιλής.