Ελευθερία είναι να λες
στους ανθρώπους
αυτά που δεν θέλουν
ν’ ακούνε
Νίκος Μαμαρέλης, Εσύ
Αν αντιλαμβάνομαι σωστά την κουλτούρα της ελληνικής κοινωνίας ο νόμος ισχύει και δεσμεύει μόνον εκείνους που τον πιστεύουν. Οι άλλοι δεν υποχρεούνται να τον τηρούν εφόσον δεν είναι “κομμένος και ραμμένος στα μέτρα τους” κι εάν διαφωνούν “κάθετα” για λόγους ιδεολογίας, καχυποψίας, ακόμα και μαγκιάς.
Το ίδιο ισχύει και με την Αστυνομία και τα Δικαστήρια. Οι θεσμοί της Δημοκρατίας γίνονται αποδεκτοί [αλλά σπάνια σεβαστοί] μόνον όταν κυνηγάνε και τιμωρούν τις παρανομίες των άλλων ή τις πράξεις των εχθρών μας. Εάν για οποιονδήποτε λόγο εγκαλούν εμάς επειδή δεν εφαρμόζουμε τους νόμους τότε χαρακτηρίζουμε τους λειτουργούς από αργυρώνητους μέχρι φασίστες.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά δεν αναγνωρίζονται στη χώρα μας κοινωνικό συμβόλαιο και κοινές αξίες/αρχές συμβίωσης.
Όλα επιτρέπονται, όλα συμψηφίζονται, όλα συγχωρούνται και ο καθείς με τα “δικαιώματά του στην ανομία”.
Τώρα το πώς είναι δυνατό να λειτουργήσουν η Δημοκρατία,οι Ελευθερίες και η Κοινωνική Συνοχή χωρίς κανόνες και όρια νομίζω ότι ουδείς αναρωτιέται και ουδείς κόπτεται περί αυτών.