«Η Νίσυρος είναι ένα μαγικό μέρος που με κάνει να αισθάνομαι τόσο άνετα. Οι άνθρωποι, τα έθιμα και το πνεύμα της βρίσκονται βαθιά μέσα μου», λέει στη HuffPost Greece η Ανθούλα Κατσιματίδη, ηθοποιός, παραγωγός και υποψήφια δημοτική σύμβουλος στη Νίσυρο.
Η Νίσυρος αποτελεί τη γενέτειρα των γονέων της ηθοποιού. Ο πατέρας της, Αντώνιος Κατσιματίδης έχει καταγωγή από το χωριό Μανδράκι και η μητέρα της, Καλλιόπη, από το χωριό Νικιά. Και οι δυο μετανάστευσαν στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του ’60, όμως μετέδωσαν την αγάπη και το πάθος τους για το νησί στα τέσσερα παιδιά τους. Η Κατσιματίδη γεννήθηκε στην Αστόρια.
Δήμαρχος της Νισύρου είναι ο Χρηστοφής Κορωναίος, ξάδερφος της ηθοποιού, στο πλευρό του οποίου βάζει υποψηφιότητα η Κατσιματίδη.
Η Κατσιματίδη, η οποία έχει συμμετάσχει στην δραματική σειρά του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου CBS, «FBI», στο «Damages» του δικτύου FX, το «Manifest» του NBC αλλά και ταινίες όπως οι «Our Souls At Night», «The Family» και «Taking Woodstock», επιθυμεί να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του νησιού έκτασης περίπου 41 τετραγωνικών και να αυξήσει τον τουρισμό.
Η ηθοποιός μιλάει για τη Νίσυρο, το σχέδιά της για το νησί και την υποκριτική.
«Η Νίσυρος είναι το δεύτερο σπίτι μου»
«Η Νίσυρος είναι η γενέτειρα των δύο γονέων μου. Και οι δύο μετανάστευσαν στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του 1960 όταν γνωρίστηκαν, παντρεύτηκαν και απέκτησαν 4 παιδιά. Φρόντισαν να μεταδώσουν την αγάπη τους για τη Νίσυρο σε όλους μας. Ήταν υπερήφανοι Νισυριανοί και πάντα μιλούσαν με πάθος για την πατρίδα τους. Μου δίδαξαν την ιστορία και τις παραδόσεις του νησιού. Η Νίσυρος είναι ένα μαγικό μέρος που με κάνει να αισθάνομαι τόσο άνετα ώστε να την θεωρώ δεύτερο σπίτι μου. Οι άνθρωποι, τα έθιμα και το πνεύμα της βρίσκονται βαθιά μέσα μου».
“Ελπίζω να βρω έναν τρόπο να χρηματοδοτήσω ένα νοσοκομείο στο νησί.”
«Θέλω να ακούσω τις ανάγκες των ντόπιων»
«Αρχικά θέλω πραγματικά να ακούσω τις ανάγκες των ντόπιων, επειδή δεν έχω ζήσει στο νησί, ιδιαίτερα εκτός τουριστικής σεζόν που μπορεί να είναι αρκετά επιβαρυντική για τους κατοίκους. Δεν ισχυρίζομαι ότι έχω όλες τις απαντήσεις, πιστεύω όμως ότι οι εμπειρίες από το παρελθόν μπορεί να βοηθήσουν να κάνω τη διαφορά. Θα ασχοληθώ με θέματα που βρίσκονται μέσα στις δυνατότητές μου όπως οι δημόσιες σχέσεις για το νησί, με την ελπίδα να αυξηθεί ο τουρισμός. Ελπίζω να βρω έναν τρόπο να χρηματοδοτήσω ένα νοσοκομείο στο νησί. Θα ήθελα επίσης να δημιουργήσω ένα πολιτιστικό κέντρο που θα φιλοξενεί έναν μεγάλο αριθμό εκδηλώσεων, σεμινάρια, εργαστήρια, συνέδρια - όλα όσα θα έφερναν έσοδα και απασχόληση στους ντόπιους. Αλλά πρώτα, πρέπει να τους ακούσω».
«Η υποκριτική “γεμίζει” την ψυχή μου»
«Γεννήθηκα στην Αστόρια, Queens, ως το μοναδικό κορίτσι από τα 4 παιδιά. Οι γονείς μου ήταν και οι δύο Έλληνες πρώτης γενιάς, έτσι η ανατροφή μου έγινε με πολύ ελληνικό τρόπο και αυτό μου άρεσε πολύ. Αυτό όμως σήμαινε ότι δεν θα επεδίωκα σπουδές και καριέρα στον χώρο της τέχνης! Έτσι, πήρα πτυχίο στη Διοίκηση Επιχειρήσεων και στη συνέχεια εργάστηκα στη Διαφήμιση επειδή αποτελούσε μια δημιουργική πτυχή των επιχειρήσεων. Δίδαξα το ESL σε μαθητές γυμνασίου και φοιτητές, ενώ τις βραδινές ώρες έκανα παράλληλα το μεταπτυχιακό μου στη Διδασκαλία όμως το παράτησα λόγω ενός τραγικού οικογενειακού γεγονότος που με συγκλόνισε. Το 1999, ο μικρότερος αδελφός μου, Μιχάλης, αυτοκτόνησε σε ηλικία 25 χρονών. Μιλώ γι’ αυτό γιατί έγινα υπερασπιστής για την πρόληψη των αυτοκτονιών και την ευαισθητοποίηση πάνω στο θέμα των ψυχικών ασθενειών. Λίγο μετά βρέθηκα να εργάζομαι στην κυβέρνηση. Διετέλεσα εκπρόσωπος του κυβερνήτη Γιώργου Πατάκη για τις κοινοτικές υποθέσεις. Τον εκπροσώπησα σε διάφορες εκδηλώσεις και μίλησα εξ ονόματός του.
Δυστυχώς, έχασα έναν δεύτερο αδελφό, τον Γιάννη, στις 11 Σεπτεμβρίου 2001. Εργάστηκε στο Cantor Fitzgerald. Ο Κυβερνήτης τότε με διόρισε ως Διευθύντρια Οικογενειακών Σχέσεων στην Αναπτυξιακή Εταιρεία στο Μανχάταν. Ήταν η πιο σκληρή δουλειά που είχα ποτέ. Εργάστηκα για τρία χρόνια και ζήτησα να φύγω όταν ο κυβερνήτης έχασε τις επόμενες εκλογές. Απομακρύνθηκα από όλους και όλα και πενθούσα για τις απώλειές μου. Και τότε έπεσα πάνω στην ηθοποιία. Είχα ελεύθερο χρόνο, έτσι ένας φίλος που σκηνοθέτησε μια παράσταση σε ένα κοινοτικό θέατρο μου ζήτησε να συμμετάσχω σε μια επερχόμενη παραγωγή, συμφώνησα και έτσι ‘έμπλεξα’. Άρχισα να παρακολουθώ μαθήματα και να καταλαβαίνω τι σήμαινε να είσαι ηθοποιός. Επίσης, πιστεύω ότι η προηγούμενη μου καριέρα μου έδωσε μεγάλη εμπειρία μπροστά σε διάφορα είδη ακροατηρίων. Μου άρεσε τόσο πολύ γιατί μου έδωσε τη δυνατότητα να εκφράζομαι ανοιχτά χωρίς περιορισμούς. Είμαι ηθοποιός εδώ και 10 χρόνια και αυτό μου έχει γεμίσει την καρδιά και την ψυχή μου».
«Τίποτα δεν είναι πιο ικανοποιητικό από την ανταπόκριση των θεατών»
«Ανυπομονώ να δω το ρόλο μου σε μια σειρά της Marvel στο Netflix που θα κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό. Αλλά ελπίζω να κλείσω για ένα κανονικό ρόλο σε μια νέα σειρά- πιλότο αυτή τη σεζόν.
Πρόσφατα έγραψα ένα αυτοβιογραφικό σκετς 60 λεπτών ως μορφή κάθαρσης που ονομάζεται «Warrior Without A Cause». Είμαι εγώ στη σκηνή που παίζω 10 διαφορετικούς χαρακτήρες και ουσιαστικά μιλάω για το ταξίδι της ζωής μου. Είναι γεμάτο χιούμορ, θλίψη και πραγματικότητα, καθώς παρουσιάζω τον πιο αυθεντικό εαυτό μου. Το έγραψα με την πρόθεση να εμπνεύσει και να παρακινήσει τους θεατές. Τίποτα δεν είναι πιο ικανοποιητικό από την αντίδραση που λαμβάνω από τους θεατές που μπορούν να σχετίζονται με την ιστορία μου με κάποιο τρόπο, σχήμα ή μορφή. Έχω παίξει σε πολλά solo φεστιβάλ με πολύ καλή επιτυχία, ενώ κέρδισα και μερικά βραβεία. Σκοπεύω να συνεχίσω να το παρουσιάζω και ίσως να το περιοδεύσω σε όλη τη χώρα και ελπίζω να το παρουσιάσω και στην Ελλάδα. Με αυτό θα αισθανθώ ότι έχω ολοκληρώσει ένα πλήρη κύκλο.
Επιπλέον, επικεντρώνομαι στην παραγωγή. Αισθάνομαι μεγάλη τιμή που έχω αναλάβει τη θέση της διευθύνουσας παραγωγού ενός ντοκιμαντέρ με τίτλο «Olympia». Πρόκειται για την ιστορία της ζωή της - βραβευμένης με Οσκαρ - Ολυμπίας Δουκάκη, η οποία είναι και μέντοράς μου και με εμπνέει με πολλούς τρόπους. Η ταινία αποτελεί μια ιδιαίτερα συγκινητική αφήγηση που διερευνά όχι μόνο την πλούσια και ιστορική καριέρα της Ολυμπίας αλλά και τον αγώνα της να μην επιτρέψει ποτέ να οριστεί από τις προσδοκίες των άλλων. Κάναμε μια sold-out πρεμιέρα στο φεστιβάλ DOC NYC και πριν από λίγο καιρό επέστρεψα από το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Το κοινό και οι κριτικοί αγαπούν την ταινία! Για την ώρα κάνει τον γύρο στα φεστιβάλ και ανυπομονούμε να κυκλοφορήσει στις κινηματογραφικές αίθουσες τόσο στις ΗΠΑ, όσο και σε όλο τον κόσμο.