Αυτό το Φθινόπωρο ξεκίνησε και βρίσκει τον τόπο μας ακόμη πιο φτωχό, καθώς ο μέγιστος οικουμενικός μα πέρα από κάθε άλλη ταυτότητα Έλληνας Μίκης Θεοδωράκης, ο «παπάς της δημοκρατίας» έφυγε για το μεγάλο ταξίδι στην αιώνια αθανασία, αφήνοντας πίσω του μία τεράστια κληρονομιά ως σταθερή παρακαταθήκη για τον απανταχού Ελληνισμό που παλεύει να ορθοποδήσει, να δείξει το ανάστημα του ανάμεσα στα θεριά.
Ο Μίκης, δύναται να διατυπώσει κάποιος σκεπτόμενος, υπήρξε αντιπαθής μόνο σε εκείνους που δεν μπορούσαν να δουν πέρα από την στενή κομματική τους ταμπέλα και τα μύρια ιδεοληπτικά τους συμπλέγματα.
Υπήρξε, εν ολίγοις, αντιπαθής σε εκείνους που δεν κατόρθωναν ποτέ να αντιληφθούν τα υψηλά νοήματα. Στους εθελόδουλους και τους υποτακτικούς, που δεν έμαθαν στην ελευθερία παρά στην κομφορμιστική κομματική γραμμή. Όπως ακριβώς θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί τα ίδια και για τον συγκάτοικο πλέον του Μίκη στο Πάνθεον του Ελληνισμού, Μάνο Χατζηδάκι.
Εκείνοι, λοιπόν, οι ανελεύθεροι ας σταθούν στις παλινωδίες σου, εμείς στην αγνή ελληνική σου λαϊκή ψυχή! Γιατί εκείνη είναι που σε έκανε να μη σταθείς στιγμή σε λοιπά στεγανά. Και αυτή είναι που θα τους φοβερίζει ακόμη και τώρα. Γιατί εκείνη η σπανίζουσα πλέον ελληνική ψυχή σου σε κατέστησε, από κοινού με την ορμέμφυτη καλλιτεχνική σου ιδιοφυΐα, μέγιστο ανάμεσα στους πολλούς μέτριους της εποχής μας.
Η πηγαία αγάπη σου για αυτόν τον τόπο και τους ανθρώπους του!
Η μοναδικότητα του Μίκη έγκειται στο γεγονός ότι το έργο του κατόρθωσε να χωρέσει, να ενώσει και ουδέποτε να διαιρέσει, όλους τους Έλληνες, μέσα σε μια προσπάθεια πάλης ενάντια στον επάρατο εμφύλιο που βασανίζει τον λαό μας για χρόνια έως τώρα. Και αυτό είναι που τον καθιστά μια από τις σημαντικότερες σύγχρονες μορφές του τόπου μας.
Η μορφή του θα είναι εκείνη που θα μείνει ζωντανή στη συλλογική μας μνήμη και θα μας θυμίζει τις αέναες αξίες και τα ιδανικά μας για Δημοκρατία και Ελευθερία και Φιλοπατρία!
Ο ρυθμός του θα είναι εκείνος που θα δονεί τα πέρατα και θα υπενθυμίζει το ιστορικό καθήκον της Ρωμιοσύνης.
Σήμερα πενθεί το σύμπαν…
Το βλέμμα σου, ανέσπερο φως και πηγή δύναμης για πάλη!
Μαζί σου μεγαλώσαμε, και το μήνυμα που επικοινώνησες μέσα από το έργο σου οφείλεται να διαιωνισθεί από εμάς, να το αφουγκραστούν όλοι. Μα έχει καταστεί, πλέον, σαφές: θέλει δουλειά πολλή!
Αντίο, ύψιστε και οικουμενικέ Μίκη!
Απέραντη ευγνωμοσύνη!