Ειδική αναφορά στην αντιμετώπιση που έχουν στην Ελλάδα οι αντιρρησίες συνείδησης, κάνει η ετήσια έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας η οποία εστιάζει στις εξελίξεις που παρατηρούνται ανά τον κόσμο σε ό,τι αφορά τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το θέμα τίθεται από την Διεθνή Αμνηστία για πολλοστή φορά, τόσο σε επίπεδο ετήσιας έκθεσης όσο και με τις διαρκείς παρεμβάσεις της για το θέμα ζητώντας την άμεση και πλήρη εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με το Διεθνές Δίκαιο και τα ευρωπαϊκά πρότυπα.
Όπως τονίζεται στην έκθεση, οι αντιρρησίες συνείδησης «συνεχίζουν να συλλαμβάνονται, να τους ασκούνται αλλεπάλληλες διώξεις, δικάζονται σε στρατοδικεία και τους επιβάλλονται πρόστιμα». Κάνει μάλιστα ειδική αναφορά στην δίωξη, τον περασμένο Ιούνιο σε βάρος 53χρονου αντιρρησία συνείδησης επειδή είχε αρνηθεί να υπηρετήσει στον στρατό κατά την στρατολόγηση του το 1990. Στο τελευταίο αυτό στρατοδικείο, στο εδώλιο του οποίου κλήθηκε να καθίσει ως κατηγορούμενος, τελικά αθωώθηκε. Πρόκειται για τον Παναγιώτη Μακρή, έναν από του πρωτοπόρους τους κινήματος αντιρρησιών συνείδησης ο οποίος ταλαιπωρείται για τρίτη συνεχόμενη 10ετία επειδή κατηγορήθηκε για ανυποταξία το 1990 ενώ το 1998 απορρίφθηκε και η αίτησή του για εναλλακτική υπηρεσία.
Ειδική αναφορά στην περίπτωση του Παναγιώτη Μακρή γίνεται και στην ετήσια έκθεση του Ευρωπαϊκού Γραφείο Αντιρρησιών Στράτευσης ενώ τονίζεται πως πέραν της Ελλάδας στην «μαύρη λίστα των χωρών που κάνουν διακρίσεις σε βάρος αντιρρησιών συνείδησης περιλαμβάνονται η Τουρκία, η Ουκρανία.
Όπως αναφέρει επίσης η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας σύμφωνα με στοιχεία της Γραφείου και της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του ανθρώπου η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας για συγκεκριμένες κατηγορίες αντιρρησιών συνείδησης δεν έχει εναρμονιστεί με τoν Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη ενώ τον Ιούλιο του 2017 ζητήθηκε από την Ελλάδα να προσκομίσει στοιχεία για το θέμα.
Σημειώνεται πως η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχουν ρητά αναγνωρίσει ότι το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης στη στρατιωτική θητεία προστατεύεται από το δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας στο Άρθρο 18 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και στο Άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αντίστοιχα. Τα διεθνή πρότυπα ορίζουν επίσης ότι οποιαδήποτε εναλλακτική υπηρεσία απαιτείται από τους αντιρρησίες συνείδησης πρέπει να είναι γνήσια πολιτική, υπό πολιτικό έλεγχο, και μη τιμωρητικής φύσης ή διάρκειας.