Τριάντα χρόνια πριν, οι ηγέτες της Παγκόσμιας Κοινότητας με την υπογραφή της Σύμβασης του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού έδωσαν σε αυτά τα τρυφερά πλάσματα την υπόσχεση πως θα εργαστούν όλοι μαζί για να οικοδομήσουν έναν κόσμο ειρηνικό, δίκαιο, ασφαλή, συμπεριληπτικό για όλα τα παιδιά του κόσμου.
Παρόλες τις δεσμεύσεις, εκατομμύρια παιδιά σε όλον τον κόσμο αντιμετωπίζουν σήμερα παλιούς και νέους κινδύνους που απειλούν τη ζωή και την ακεραιότητά τους, ακόμη και στις πιο προοδευτικές χώρες του δυτικού κόσμου.
Σήμερα, απειλείται η ζωή τους από τις συρράξεις, είναι εκτεθειμένα στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, στερούνται ελεύθερης πρόσβασης σε δωρεάν, ποιοτική εκπαίδευση και δωρεάν παροχές υγείας, ωθούνται στην παιδική εργασία, γίνονται θύματα σεξουαλικής ή άλλης βίας, κινδυνεύουν περισσότερο από τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης, ενώ εκατομμύρια κορίτσια ωθούνται σε αναγκαστικό γάμο ενώ βρίσκονται στην παιδική ηλικία.
Στην Ελλάδα χιλιάδες παιδιά εξακολουθούν σήμερα να μην έχουν προστασία με συνέπεια να μιλάμε στον 21ο αιώνα για μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση που αφορά παιδικές ψυχές.
Δεκάδες χιλιάδες παιδιά – πρόσφυγες ζουν σήμερα στους καταυλισμούς με απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, ανάμεσά τους χιλιάδες ασυνόδευτα ανήλικα που βιώνουν ακόμη και ρατσιστική βία, ενώ οι συνθήκες διαβίωσής τους αναμένεται να επιδεινωθούν ως αποτέλεσμα της εκτεταμένης προσφυγικής κρίσης σε συνδυασμό με τη σκληρή γραμμή της Κυβέρνησης στο προσφυγικό και τις εξαγγελίες της για κλειστά κέντρα κράτησης
1.200 ασυνόδευτα ανήλικα στην Ελλάδα, σήμερα αγνοούνται
Άγνωστος παραμένει ο αριθμός των εγκαταλελειμμένων βρεφών σε Μαιευτήρια και Ιδρύματα
Έντονες διακρίσεις υφίστανται τα παιδιά που ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες (παιδιά με αναπηρία, παιδιά Ρομά, παιδιά προσφύγων – μεταναστών, παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών)
Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης η ενδοοικογενειακή βία πήρε πρωτοφανείς διαστάσεις με θύματα τις περισσότερες φορές ανήλικα, αθώα παιδιά.
Καμία κοινωνία δεν μπορεί να λέγεται σύγχρονη και προοδευτική αν δεν νοιάζεται ουσιαστικά για το παρόν και το μέλλον αυτών των μικρών της κυττάρων.
Επιτέλους, ας νοιαστούμε γιαυτές τις παιδικές ψυχές αδιακρίτως, όχι ευκαιριακά σε κάθε επέτειο, αλλά καθημερινά με πολύ ανθρωπιά, δουλειά, πρόγραμμα και αποφασιστικότητα. Όλοι μαζί.