Οι μωρές παρθένες
που αμέλησαν να έχουν
παραπανίσιο λάδι για τις λυχνίες τους
κατρακύλησαν σ’ένα σκοτάδι
αδιαπέραστης νύχτας
Νίκος Μοσχοβάκος, Ζεύξη ασωμάτων
Μπορεί στην Ελλάδα ‘’να είσαι ό,τι δηλώσεις’’αλλά σ’ έκτακτες συνθήκες [βλ.Κορονοϊός] η δήλωση έχει τη δική της κρίσιμη σημασία
Υπάρχει π.χ η συνταγματικά κατοχυρωμένη δεδηλωμένη ως σεβασμός στη λαϊκή βούληση και κυριαρχία η οποία αναδεικνύει ένα κόμμα πρώτο σε ψήφους. Το Σύνταγμα προβλέπει διαδικασίες περιορισμού των δικαιωμάτων στην περίπτωση διαφύλαξης ανωτέρου αγαθού[αρκεί η στάθμιση να είναι έντιμη]και οι περί Χούντας δηλώσεις είναι επιστρεπτέες στον τυφλωμένο αποστολέα ως απαράδεκτες
Υπάρχει η πολιτικά καταγραφόμενη δεδηλωμένη ως κοινοβουλευτική και κομματική πραγματικότητα η οποία μπορεί να ανατραπεί ή ν’ αμφισβητηθεί. αν ένα μεγάλο μέρος των βουλευτών και των στελεχών διαφωνούν με τη “γραμμή” του Αρχηγού[ή το χειρότερο, κάνουν δηλώσεις στο ακριβώς αντίθετο πνεύμα από αυτόν]
Υπάρχει η κοινωνικά στηριζόμενη δεδηλωμένη ως συναινετική ευρεία νομιμοποίηση των κυβερνητικών αποφάσεων η οποία συχνά δεν είναι μετρήσιμη αλλά πρέπει να συνεκτιμάται από τους πολιτικούς αντιπάλους [χωρίς σε καμμία περίπτωση να περιορίζεται το δικαίωμα στην αντίθετη άποψη και τη δημόσια έκφρασή της]
Υπάρχει η μιντιακά κατασκευαζόμενη δεδηλωμένη ως διαπλεκόμενο προϊόν ειδικού κερδώου σκοπού το οποίο σερβίρεται κατά περίσταση και σε διαφορετικό πιάτο [λαϊκό, εκσυγχρονιστικό, μεταρρυθμιστικό, προστατευτικό κλπ]αλλά δεν πρέπει να επηρεάζει τον ενεργό πολίτη.
Υπάρχει και η δεδηλωμένη της ψυχής ή της συνείδησης ως συνέπεια με τον εαυτό σου, ως υπαρξιακή επιλογή που δεν στοχεύει στο να τραυματίσει κανέναν άλλο (σύντροφο, φίλο, φορέα) ή ν’ αυτο-ναρκισσεύεται ως η μόνη γνήσια αλλά που δεν θέλει να αφήσει να κοπεί το νήμα της κοινωνικής ευθύνης.
Παρά τις τόσες “δεδηλωμένες’’ η Ελλάδα βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια μέσα στη δίνη οικονομικής κρίσης και κοινωνικής αποδιοργάνωσης. Το πολιτικό σύστημα μοιάζει αδύναμο, αμήχανο ή και ενοχικό στη διαχείριση της κρίσης. Και μέσα σε όλα ήρθε απροειδοποίητα και επιθετικά η Πανδημία.
Η άρνηση ή η αμφισβήτηση των ίδιων των αξιών και θεσμών της Δημοκρατίας από τους πολίτες, καθώς και η διεύρυνση των ανισοτήτων και των αδικιών, είχε διαρρήξει κάθε αίσθηση του συν-ανήκειν, με συνέπεια να καθίσταται ιδιαίτερα δυσχερής η σχεδόν αυτόματη υπακοή στις εντολές της Πολιτείας,ακόμα και από τους μη-κατ’επάγγελμα “αντι-στασιακούς”.
Πρέπει το ταχύτερο δυνατόν,αμέσως μετά τον περιορισμό των συνεπειών του Κορονοϊού, ν’ανασυνταχθούν οι θεμελιώδεις δομές και λειτουργίες του Πολιτεύματος, να εξυγιανθούν και ν’ απαλλαγούν από τις παθογένειες του παρελθόντος (πελατειακό κράτος, νεποτισμός, διαφθορά, διαπλοκή, αναξιοκρατία).
Η μετά τη νέα κρίση [προσφυγικό/μεταναστευτικό - κορονοϊός] Ελλάδα δεν πρέπει να βρει και πάλι διχασμένη την κοινωνία και ανήμπορο τον λαό. Τα πολιτικά παθήματα πρέπει να μας γίνουν επιτέλους εθνικά μαθήματα.
ΥΓ. Η διασπορά και ο κατακερματισμός των αντιπολιτευτικών τακτικών όχι μόνο διευκολύνουν τη συντηρητική διακυβέρνηση της χώρας αλλά το χειρότερο δημιουργούν σύγχυση στον πολίτη ως προς τις ιδεολογικές και πολιτικές διαχωριστικές γραμμές στην κοινωνική ασφάλεια και την ατομική επιβίωση. Η εν γένει καταγγελία του Φιλελευθερισμού αποτελεί αμήχανη και άκαιρη πολιτική δήλωση, αφού η Πανδημία δεν έχει κάνει διακρίσεις σε σοσιαλιστικά ή μη καθεστώτα,σε προηγμένα και μη κράτη και σε αριστερούς ή δεξιούς πολίτες. Σε κάθε περίπτωση πρέπει άπαντες να κινητοποιηθούν ώστε το ταχύτερο δυνατό να διαχειριστεί η χώρα, όχι τις κραυγές ‘ότι κινδυνεύει η Δημοκρατία’ [!] αλλά τις σιωπές των φοβισμένων πολιτών.
Πρέπει να παρέμβουμε προτού η κρίση του υγειονομικού συστήματος μετατραπεί σε κρίση της κοινωνικής συνοχής.
Όλοι οι πολίτες πρέπει να δηλώσουν παρόντες και αποφασισμένοι, για το μεγάλο εγχείρημα της υπέρβασης των πάσης φύσεως δευτερογενών διαφορών, της απαλλαγής από τα ιδεολογήματα και τους εκφραστές του χθες και εντέλει τη δικαίωση των ονείρων τόσων και τόσων γενεών για μιά Ελλάδα άξια των Ελλήνων και για Έλληνες άξιους της Ελλάδας.