Πλούσιο παρασκήνιο εκτυλίσσεται πίσω από τις δημόσιες τοποθετήσεις αξιωματούχων αναφορικά με την επόμενη ημέρα από την ολοκλήρωση του τρίτου Μνημονίου τον Αύγουστο του 2018. Οι επίσημες διαπραγματεύσεις αναμένεται να ξεκινήσουν από την άνοιξη του 2018. Έως τότε όμως ανεπίσημα όλες οι πλευρές ετοιμάζουν τις προτάσεις τους, ενώ παράλληλα προσπαθούν να προβλέψουν την επόμενη ημέρα στην οικονομία.
Το δυσκολότερο στη λήψη της απόφασης είναι ο συγκερασμός όλων των απόψεων, προκειμένου κάθε πλευρά να είναι ικανοποιημένη, ενώ ταυτόχρονα θα νιώθει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος να ανοίξει ξανά ένας κύκλος αβεβαιότητας για την Ελλάδα. Επιδίωξη όλων είναι να δείξουν ότι το Ελληνικό θρίλερ τελειώνει. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι εμπλέκονται στην υπόθεση έχουν στο μυαλό τους τον ίδιο τρόπο ή και τον ίδιο χρόνο που θα σημάνει η λήξη της Ελληνικής υπόθεσης.
Όπως έγραψε η HuffPost Greece κάθε πλευρά έχει διαφορετικές βλέψεις για την επόμενη ημέρα μετά την ολοκλήρωση του τρίτου Μνημονίου. Η τελική έκβαση της υπόθεσης θα κριθεί από μια σειρά σημαντικών παραγόντων, οι οποίοι έχουν μεταξύ τους άμεση σχέση και επηρεάζουν ο ένας τον άλλο.
Η θέση του ΔΝΤ
Σπουδαιότερο όλων είναι το πόσοι και ποιοι θα βρίσκονται από την πλευρά των Θεσμών, άρα θα έχουν λόγο σχετικά με την επόμενη ημέρα από τη λήξη του προγράμματος. Το βασικότερο θέμα είναι η στάση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ). Όσοι γνωρίζουν δεν περιμένουν επίσημες εξελίξεις πριν από την άνοιξη του 2018. Τότε αναμένεται το Ταμείο να λάβει τις αποφάσεις του, αλλά και οι Ευρωπαίοι να καταλήξουν στη σχέση που θα έχουν με το ΔΝΤ.
Σημαντικό ρόλο στην επόμενη ημέρα του ΔΝΤ στην Ελληνική υπόθεση θα παίξει και ο μετασχηματισμός του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης (ESM) σε ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο (ΕΜF), το οποίο φιλοδοξεί να πάρει το ρόλο του ΔΝΤ σε μελλοντικά προγράμματα στήριξης Ευρωπαϊκών κρατών. Η λύση της αποπληρωμής του χρέους που έχει η Ελλάδα στο ΔΝΤ, ώστε να το αναλάβει ο ESM και το νέο Ευρωπαϊκό Ταμείο θα μπορούσε να κόψει το «γόρδιο δεσμό» με το ΔΝΤ και να αφήσει τις αποφάσεις αποκλειστικά στους Ευρωπαίους.
Οι εξελίξεις βέβαια θα κριθούν και από την ομαλή πορεία της Ελληνικής Οικονομίας. Μια από τις παραμέτρους η οποία θα κρίνει τη στάση και του ΔΝΤ, αλλά και της ΕΚΤ (μετά και τις αναφορές περί νέου προγράμματος από Ντράγκι και Στουρνάρα) είναι και τα αποτελέσματα από τους κεφαλαιακούς ελέγχους στις τράπεζες (stress test).
Τα αποτελέσματα θα γίνουν γνωστά την άνοιξη και αυτά θα κρίνουν την ανάγκη για ακόμα μία ανακεφαλαιοποίηση. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι θα κρίνουν αν αποδίδουν οι μεταρρυθμίσεις, εάν έχουν αποτελέσματα οι ενέργειες για τη μείωση των «κόκκινων» δανείων και βέβαια αν οι τράπεζες μπορούν να παίξουν το ρόλο τους στη χρηματοδότηση της οικονομίας.
Το χρέος και το κλίμα
Ιδιαίτερο ρόλο στις αποφάσεις για την επόμενη ημέρα μετά τη λήξη του τρίτου προγράμματος έχει η προσπάθεια δανεισμού μέσω των διεθνών αγορών, σε συνδυασμό με την πορεία των αποδόσεων των Ελληνικών ομολόγων. Οι ενδείξεις είναι ιδιαίτερα θετικές, ωστόσο αξιωματούχοι του υπουργείου Οικονομικών «ποντάρουν» πολλά και στην έναρξη της συζήτησης για τη διευθέτηση του Ελληνικού χρέους.
Όπως αναφέρουν τα αποτελέσματα δεν αναμένονται πριν τη λήξη του τρίτου Μνημονίου, ωστόσο και μόνο το γεγονός ότι όλες οι πλευρές θα έχουν ξεκινήσει να αναζητούν τρόπους περαιτέρω ελάφρυνσης του χρέους θα βοηθήσει στην αποκλιμάκωση των αποδόσεων των Ελληνικών ομολόγων.
Πολιτικές και πρόσωπα
Σε όλα αυτά θα πρέπει να συνυπολογιστεί και το καινούργιο τοπίο το οποίο διαμορφώνεται στα Ευρωπαϊκά όργανα, αλλά και στις Κυβερνήσεις πολλών ευρωπαϊκών χωρών. Η ολοκλήρωση της θητείας ορισμένων από τους σημαντικότερους «παίχτες» στην Ελληνική υπόθεση θα αλλάξει τις ισορροπίες, χωρίς βέβαια να μπορεί να φέρει τα «πάνω-κάτω». Σημαντικότερο όλων είναι η κατάληξη των διαπραγματεύσεων στο Βερολίνο για το σχηματισμό κυβέρνησης.
Χωρίς να αναμένεται να υπάρξει θεαματική αλλαγή γραμμής υπέρ ή εναντίον της Ελλάδας, θεωρείται δεδομένο ότι θα «τρέξουν» και πάλι ορισμένα από τα θέματα που έχουν «παγώσει» εξαιτίας των μετεκλογικών διεργασιών στην Γερμανία.
Και σε αυτό όμως το μέτωπο φαίνεται ότι ο κεντρικός σχεδιασμός παραμένει ίδιος. Το Ελληνικό ζήτημα πρέπει να περάσει σε δεύτερο πλάνο, καθώς κανείς δεν θέλει να φέρει και πάλι στη Βουλή της χώρας του ένα τέταρτο Μνημόνιο με επιπλέον δανεισμό για την Ελλάδα.