Στα μαθηματικά, το σημείο καμπής (inflection point) είναι το σημείο στο οποίο η κυρτότητα μιας συνάρτησης αλλάζει. Στην περίπτωσή μας, φανταστείτε μία κοίλη καμπύλη που στο σημείο καμπής αλλάζει και γίνεται κυρτή προς τα πάνω.
Συμβολικά, η αλλαγή ανακοινώθηκε κατά την διάρκεια της επίσκεψης Δένδια στην Άγκυρα.
Το κομβικό σημείο καμπής ήταν το σημείο στο οποίο η Ελλάδα αποτίναξε το φοβικό της σύνδρομο μπροστά στα έκπληκτα μάτια της Τουρκίας, που είχε δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της ανυπέρβλητης δύναμης για εσωτερική κατανάλωση.
Συμβολικά ήταν αντίστοιχο, αν δεν υπερτερούσε κιόλας, της ατυχούς τελευταίας επίσκεψης του κ. Ερντογάν στην Ελλάδα όπου έθεσε, διπλωματικά άκομψα, θέμα Λωζάνης και ανάγκη για «επικαιροποίηση» της Συνθήκης. Πάντα είναι δύσκολο για τον αντίπαλο όταν βάζεις γκολ μέσα στην έδρα του.
Για την Ελλάδα, το σημείο καμπής σηματοδοτεί μια αλλαγή πλεύσης. Η Ελλάδα είναι όλο και πιο έτοιμη έχοντας συνάψει ισχυρές συμμαχίες, και μετά από ένα εντυπωσιακό επανεξοπλισμό.
Και καθώς η Ελλάδα βλέπει φως στο τέλος του τούνελ, η Τουρκία στρέφει τα κοίλα προς τα κάτω. Το σημείο καμπής στην Τουρκία έχει την αντίθετη κατεύθυνση.
Η Τουρκία χάνει στη Συρία, χάνει και στη Λιβύη. «Κανείς δεν θέλει μιά αυτοκρατορία στη γειτονιά του.»
Οι Λίβυοι καλούνται να αποφασίσουν ανάμεσα στην εθνική υποτέλεια στην Τουρκία, και στη συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν είναι δύσκολη η απόφαση. Η Τουρκία έχει χάσει το Ευρωπαϊκό τραίνο προ πολλού.
Η Τουρκία πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει κάτι στην Ουκρανία, αλλά μπορεί τελικά να οδεύσει σε ολική σύγκρουση με την Ρωσία λόγω Κριμαίας.
Μπορεί να έλθει το τέλος της αμοιβαία επωφελούς λυκοφιλίας. Φανταστείτε μόνο τι θα κάνουν οι Ρώσοι στους ακριβοπληρωμένους S-400 που αγόρασαν οι γείτονές μας…
Οι κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας συσσωρεύονται, και αναμένονται περισσότερες κυρώσεις σαν Δαμόκλειος σπάθη.
Ο Μπάιντεν δεν είναι Τράμπ. Η πόρτα της Αμερικής κλείνει. Ο μη ών μετ΄εμού, κατ΄ εμού εστί. Πόσω μάλλον όταν έχει τη δική του ατζέντα.
Ο Τούρκος οικογενειάρχης δεν μπορεί να ταΐσει τα παιδιά του με υποσχέσεις για ταξίδια στο φεγγάρι από τουρκοναύτες, κυριαρχία στη μισή Ασία, υδρογονάνθρακες που ρέουν παντού, και τη μισή θάλασσα του Ελληνικού Αιγαίου.
Δεν μπορείς εσύ να πεινάς, να αγοράζεις μπαγιάτικο ψωμί, και αυτός να μένει σε παλάτια του μισού δισεκατομμυρίου με χρυσές βρύσες, με υπηρέτες, με Μερσεντές τη μια πίσω από την άλλη, και να σου μοιράζει πατάτες και κρεμμύδια. «Πεινάω… Πάρε λίγο τσάι.» Κάτι μου θυμίζει αυτό. Κάτι με Βερσαλλίες και παντεσπάνια.
Πού πάει η Τουρκία; «Όπως οι πρόσφατοι πολιτικοί κλυδωνισμοί στην Τουρκία καταδεικνύουν, όσο μειώνεται η λαϊκή υποστήριξη, τόσο (ο κ. Ερντογάν) γίνεται πιο αυταρχικός. Και όσο γίνεται πιο αυταρχικός, τόσο μειώνεται η λαϊκή υποστήριξη μέχρι εξαλείψεως.»
Που πάει η Ελλάδα; Το σημείο καμπής σηματοδοτεί και μια αλλαγή στρατηγικής για την Ελλάδα, από την πολιτική κατευνασμού στην πολιτική διεκδικήσεων.
Οι διεκδικήσεις αυτές συνάδουν με το Διεθνές Δίκαιο, το Δίκαιο της Θάλασσας και τις ισχύουσες διεθνείς συνθήκες (μπορείτε να διαβάσετε σχετικά εδώ).
Συγκεκριμένα, για να προστατεύσουμε τα συμφέροντά μας:
Πρέπει να κλείσουμε τους κόλπους και να χαράξουμε γραμμές βάσεις σε όλη την επικράτεια.
Πρέπει να προχωρήσουμε άμεσα σε ανακήρυξη ΑΟΖ με βάση το Διεθνές Δίκαιο και κατάθεση της πρότασής μας με συντεταγμένες στον ΟΗΕ.
Πρέπει να προχωρήσουμε στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων και του εναέριου χώρου μας στα 12 ναυτικά μίλια από τις γραμμές βάσεις όπως έχουμε μονομερές και αναφαίρετο δικαίωμα.
Πρέπει να κηρύξουμε συνορεύουσα ζώνη 24 μιλίων από τις γραμμές βάσεις.
Πρέπει να διορθωθεί το θέμα ‘Ιμβρου και Τενέδου. Οι ’Ιμβρος και Τένεδος παραχωρήθηκαν με ειδικές συνθήκες αυτοδιοίκησης και προστασίας του πληθυσμού, που καταπατήθηκαν συστηματικά από την Τουρκία. Πρέπει να διορθωθεί το θέμα με τις γκρίζες ζώνες που έχει η Τουρκία, καθότι όλοι οι νήσοι πέραν των τριών ναυτικών μιλίων από τις Τουρκικές ακτές ανήκουν στην Ελλάδα με βάση τη Συνθήκη της Λωζάνης.
Για να ξαναέλθουμε στα μαθηματικά, αναγκαία συνθήκη για ένα σημείο καμπής είναι η δεύτερη παράγωγος να είναι μηδέν, δηλαδή να είσαι τοπικά σε ευθεία γραμμή.
Η Ελλάδα έχει πλέον χαράξει μια ευθεία γραμμή, που σύντομα θα αρχίσει να αυξάνει με αυξάνοντα ρυθμό.
***
* Ο Φάνης Τσουλουχάς facebook.com/theofanis.tsoulouhas είναι Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μερσέντ. Αυτό το άρθρο περιέχει αυστηρά προσωπικές απόψεις που δεν αντίκεινται στον φίλο Τουρκικό λαό αλλά στην τωρινή ηγεσία του, και δεν αντιπροσωπεύουν το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας.