Δεν είμαστε καλά και σίγουρα δεν πάμε καλά όπως αποδεικνύει το τραγικό περιστατικό που κόστισε τη ζωή ενός άτυχου 36-χρονου άνδρα στο Λιμάνι του Πειραιά, στο πρώτο Λιμάνι της Ελλάδας!...
Τραγική υπενθύμιση ότι ζούμε πια σε ένα ουσιαστικά, αλλά για λόγους Τραπεζικών σκοπιμοτήτων όχι τυπικά, «πτωχευμένο» Κράτος, σε μια ρημαγμένη οικονομία, σε έναν κόσμο που γέμισε πλαστικά και εικονική πραγματικότητα ψηφιακής μορφής χωρίς σάρκα και οστά, χωρίς τη χαρά και τον πόνο της ζωής, των ανθρώπινων συναισθημάτων, του έρωτα, της αγάπης, και του πατροπαράδοτου κουτσομπολιού.
Το έγραψα αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια, και με αφορμή το απίστευτο για τη Ναυτομάνα Ελλάδα περιστατικό το λέω σήμερα φωναχτά
Ελάτε να ξαναγίνουμε, συμπατριώτες φίλες και φίλοι Συνάνθρωποι…
Συγκάτοικοι, συμπολίτες, συνοδοιπόροι, συγχαίροντες στις χαρές και συμπάσχοντες στις λύπες του γείτονα…
Ελάτε να ξαναγίνουμε Φιλέλληνες!
Να πλημμυρίσει η Ελλάδα με φιλέλληνες!..
Το σημερινό μου κείμενο μπορεί να είναι απλοϊκό αλλά είναι μια κραυγή για αφύπνηση, από το βάθος της καρδιάς μου ως Πανεπιστημιακού «δασκάλου», ως πατέρα και παππού. Είναι ένα κάλεσμα άμεσα να
ανασκουμπωθούμε και αφού σταθούμε μπροστά στον καθρέφτη του σπιτιού μας να «χαστουκίσουμε» όπως πρέπει τους εαυτούς μας!...
Ελάτε επί τέλους ξεκινώντας από σήμερα να απαξιώσουμε καθοριστικά εκείνους και εκείνες που, με τη δική μας ανοχή και σιωπηρή συναίνεση, απεργάστηκαν αυτή την ανιστόρητη «κατάντια» μας.
Ελάτε να θυμηθούμε την αγάπη και την ανθρωπιά μας…