Ερευνητές που μελετούν τα ανθρώπινα υπολείμματα από την Πομπηία έχουν εξάγει γενετικά μυστικά από τα οστά ενός άνδρα και μιας γυναίκας που θάφτηκαν όταν η ρωμαϊκή πόλη βυθίστηκε στην ηφαιστειακή τέφρα.
Αυτό το πρώτο «ανθρώπινο γονιδίωμα της Πομπηίας» είναι ένα σχεδόν πλήρες σύνολο «γενετικών οδηγιών», που βρίσκονται κωδικοποιημένες στο DNA που εξάγεται από τα οστά τους.
Το αρχαίο DNA διατηρήθηκε στα σώματα που ήταν εγκλωβισμένα στην σκληρή με το πέρασμα του χρόνου τέφρα.
Τα εντυπωσιακά ευρήματα δημοσιεύονται στο περιοδικό Scientific Reports.
Οι δύο σκελετοί ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά το 1933, σε αυτό που οι αρχαιολόγοι της Πομπηίας αποκαλούν Casa del Fabbro, δηλαδή «Το σπίτι του τεχνίτη».
Ηταν σωριασμένοι στη γωνία της τραπεζαρίας, σαν να γευμάτιζαν όταν συνέβη η έκρηξη - στις 24 Αυγούστου 79 μ.Χ. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη το τεράστιο σύννεφο τέφρας από την έκρηξη του Βεζούβιου θα μπορούσε να είχε γίνει θανατηφόρο για τους κατοίκους της πόλης σε λιγότερο από 20 λεπτά.
Τα δύο θύματα που μελέτησαν οι ερευνητές, σύμφωνα με την ανθρωπολόγο Δρ. Σερένα Βίβα από το Πανεπιστήμιο Salento, δεν προσπαθούσαν να ξεφύγουν.
«Από τη θέση [του σώματός τους] φαίνεται ότι δεν έτρεχαν μακριά», εξήγησε η Δρ. Βίβα. «Η απάντηση στο γιατί δεν προσπάθησαν να φύγουν θα μπορούσε να βρίσκεται στην κατάσταση της υγείας τους».
Νέα στοιχεία έχουν πλέον αποκαλυφθεί σε αυτή τη μελέτη των οστών τους.
Τόσο η αξιοσημείωτη συντήρηση όσο και η τελευταία εργαστηριακή τεχνολογία επέτρεψαν στους επιστήμονες να εξάγουν πολλές πληροφορίες από μια «πραγματικά μικρή ποσότητα οστικής σκόνης, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Η γενετική μελέτη αποκάλυψε ότι ο σκελετός του άνδρα περιείχε DNA από βακτήρια που προκαλούν φυματίωση, υποδηλώνοντας ότι μπορεί να είχε την ασθένεια πριν από το θάνατό του. Και ένα θραύσμα οστού στη βάση του κρανίου του περιείχε αρκετό άθικτο DNA για να γίνει επεξεργασία ολόκληρου του γενετικού του κώδικα.
Αυτό έδειξε ότι μοιραζόταν «γενετικούς δείκτες» με άλλα άτομα που ζούσαν στην Ιταλία κατά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορική εποχή. Αλλά είχε επίσης μια ομάδα γονιδίων που συνήθως εντοπίζονταν στο νησί της Σαρδηνίας, γεγονός που υποδηλώνει ότι μπορεί να υπήρχαν υψηλά επίπεδα γενετικής ποικιλότητας σε όλη την ιταλική χερσόνησο εκείνη την εποχή.
(με πληροφορίες από BBC)