Οι εικόνες από τις διαδρομές των Αρμενίων προσφύγων του Αρτσάχ θυμίζουν –συνταρακτικά– τις ασπρόμαυρες εικόνες του 1915 και τον διωγμό όσων πρόλαβαν να γλυτώσουν τη Γενοκτονία.
Ο ιθύνων νους είναι ο ίδιος και απαράλλακτος ακόμα και σήμερα: Οι Τούρκοι. Αυτή η νέα οθωμανική αυτοκρατορία, η κατά τον αείμνηστο Νεοκλή Σαρρή οσμανική πραγματικότητα, που επιβάλλει γενοκτονίες, εθνοκαθάρσεις, αλλαγές συνόρων, αναθεωρήσεις συνθηκών, μετακινήσεις πληθυσμών, σφαγές, λεηλασίες, απειλές. Εκεί, στο ιστορικό Αρτσάχ, με εμπροσθοφύλακες τους Αζέρους και το καθεστώς Αλίγιεφ, ο οποίος με ρωσοτουρκικές πλάτες, ισραηλινά όπλα, την ατολμία της αρμενικής ηγεσίας και την ομερτά ολόκληρης (ναι, ολόκληρης) της Δύσης, προχωρά σε μια ιστορική αναθεώρηση, απειλώντας έναν ολόκληρο λαό με εθνοκάθαρση.
Το Αρτσάχ, αυτή η ιστορική περιοχή με τον αρμενικό πληθυσμό, θυσιάζεται για άλλη μια φορά ώστε να μην κοπεί η κλωστή της ευρωπαϊκής εξάρτησης από το φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν. Έτσι, η Τουρκία, μητέρα των Αζέρων και φίλη της Ρωσίας, απολαμβάνει ρόλο ρυθμιστή στη μεταφορά φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, έστω κι αν νομίζουμε ότι ασχολείται μόνο με τη δική μας Ανατολική Μεσόγειο.
Άλλωστε, η συμφωνία της ΕΕ με το Μπακού, μετά την «απώλεια» του ρωσικού φυσικού αερίου λόγω της εισβολής στην Ουκρανία και η λυκοφιλία της Φον ντερ Λάιεν με τον Ιλχάμ Αλίγιεφ, βοηθούν την εδραίωση της ρωσοτουρκικής κυριαρχίας σε αυτό τον τομέα. Με βάση αυτά τα δεδομένα, η τουρκοαζερική συμμαχία προκάλεσε αποκλεισμό στο Αρτσάχ, δίχως να αντιδράσει η λαλίστατη Δύση, η ΕΕ, οι ΗΠΑ, η Ελλάδα, η Κύπρος και από τις 19 Σεπτεμβρίου άρχισε την εκστρατεία εθνοκάθαρσης, με βομβαρδισμούς στο Στεπανακέρτ ώστε να εξαλείψει τον αρμενικό πληθυσμό και να μην υπάρχει δικαιολογία για την αμφισβήτηση των τετελεσμένων.
Το πλέον δυστυχές είναι που αυτές οι εικόνες δεν φαίνεται να συγκινούν ούτε την Αθήνα ούτε τη Λευκωσία, δυο εν δυνάμει πιστές αδελφές του Ερεβάν και του αδελφού αρμενικού λαού. Υπό την ψευδαίσθηση μιας κοινής ευρωπαϊκής αντιμετώπισης, στη βάση της συμφωνίας με το Αζερμπαϊτζάν για το φυσικό αέριο, Ελλάδα και Κύπρος τηρούν μια ομερτά που θα την πληρώσουμε όλοι. Κι όπως τις ηγεσίες της υπόλοιπης Δύσης, δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται ότι η αλληλεγγύη στην Αρμενία μόνο δεν είναι εθιμοτυπική ή παραδοσιακή συνθήκη λόγω ιστορικών σχέσεων των λαών μας, μα και μια δήλωση για έναν σαφή διαχωρισμό από την «οσμανική πραγματικότητα» που ξεκινά από την Άγκυρα, το Μπακού, το Αρτσάχ και δεν έχει τη διάθεση να αφήσει τους λαούς της περιοχής να ζήσουν όπως θέλουν. Τους Έλληνες, τους Αρμένιους, τους Κούρδους, τους Βαλκάνιους και όποιον άλλον μπει εμπόδιο στα γενοκτονικά σχέδιά τους.
Πρώτη δημοσίευση στον Φιλελεύθερο Κύπρου