Ίσως θέλουμε να το αρνηθούμε, σίγουρα δεν μας αρέσει, αλλά ο COVID-19 είναι γύρω μας. Όπως και το κλασικό τραγούδι των POLICE, ο κίνδυνος είναι σε κάθε ανάσα που παίρνουμε. Θα συμβεί ακόμη και στους καλύτερους από εμάς.
Εάν η υγεία μας δεν απειλείται με άλλους τρόπους, φροντίζουμε το σώμα μας και διατηρούμε έναν υγιή τρόπο ζωής, ίσως να είμαστε από τους τυχερούς που επιστρέφουν και μένουν σπίτι.
Η Άννα είναι γύρω στα 40. Ζει κάπου στην Ευρώπη, είναι υψηλόβαθμο και καλά αμειβόμενο στέλεχος. Έχει επίσης έναν σύζυγο και 2 παιδιά.
Ήρθε σε μένα με διάφορα θέματα για τα οποία χρειάστηκε υποστήριξη. Μετά από μερικές online συνεδρίες Life Coaching, μου λέει ότι κόλλησε COVID, μάλλον από τα παιδιά της. ’Έπρεπε να ακυρώσουμε τις συναντήσεις μας γιατί αισθάνεται πολύ αδύναμη.
Ο ιός απορροφά την ενέργειά της πιο γρήγορα απ΄ ότι οι εφαρμογές τη μπαταρία του iPhone.
Η Άννα ήταν πάντα πολύ ενθουσιώδης για τις συνεδρίες μας. Παραδέχεται ότι αισθάνεται ότι είναι το μόνο που κάνει για τον εαυτό της. Παραδέχεται επίσης ότι έχει το σύνδρομο «της καλής μαθήτριας»: πρέπει να κάνει τα πάντα που της έχουν βάλει στο πρόγραμμα, στην ώρα της πάντα και διεκπεραιώνει καθετί που αναλαμβάνει αλλιώς αισθάνεται άσχημα.
Την 2η εβδομάδα με COVID, η Άννα πάσχει από πνευμονία.
Επιμένει να κάνει τη συνεδρία της αυτή τη φορά. Μου λέει ότι δεν ξεκουράζεται πολύ ούτως ή άλλως, εξακολουθεί να ασχολείται με πολλά ζητήματα στην εργασία και στο σπίτι.
Στο σπίτι, ανταποκρίνεται σε αιτήματα που κυμαίνονται από την φασίνα, το μάζεμα των παιχνιδιών και το σιδέρωμα, έως τη διαχείριση των εκρήξεων της κόρης της: σύμφωνα με την Άννα, η κόρη της είναι θυμωμένη με αυτήν, επειδή ο COVID εμποδίζει την κοινωνική της ζωή.
Ας αφιερώσουμε μια στιγμή σε αυτό αγαπητέ αναγνώστη: το να έχεις έναν απειλητικό-για-τη-ζωή ιό εμποδίζει την κοινωνική ζωή του παιδιού σου, το οποίο αισθάνεται ότι δικαιούται να κάνει φασαρία γι′ αυτό. Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που ακούγονται λάθος σε αυτήν τη φράση που πιθανότατα θα χρειαζόμασταν μια σειρά άρθρων για να τα αναπτύξουμε όλα.
Θα ήθελα όμως να επικεντρωθώ σε ένα: την υγεία της Άννας. Πιο συγκεκριμένα, τη ζωή της Άννας.
Ακριβώς όπως ένας ζωντανός αστακός στην κατσαρόλα, είναι πολύ δύσκολο να εντοπίσουμε την ακριβή στιγμή που το νερό φτάνει σε θερμοκρασία αρκετά υψηλή ώστε εκείνος να αισθανθεί τον πόνο του μαγειρέματος.
Μόνο που τότε είναι πολύ αργά, είναι μόνο θέμα χρόνου μέχρι να φτάσει στο πιάτο κάποιου.
Με την άδειά σας, θα ήθελα να κάνω μερικές ερωτήσεις φωναχτά.
Ας πούμε ότι κάποιος έχει ασθένεια που απειλεί τη ζωή του και τον άφηνε χωρίς δυνάμεις.
Τι θα συνέβαινε εάν αυτός ο κάποιος δεν μαγειρέψει για μια μέρα;
Ποιο είναι το χειρότερο πράγμα που θα συνέβαινε αν τα παιχνίδια των παιδιών έμεναν σκόρπια στο σπίτι;
Πώς γίνεται να είναι κάτι άλλο, που δεν σχετίζεται με την υγεία, πιο σημαντικό από την ίδια τη ζωή;
Ακούω συχνά στη συνεδρία μου τον ισχυρισμό :«Ο άντρας / η μητέρα / τα παιδιά / η δουλειά μου έχουν προτεραιότητα».
Εάν συμβαίνει αυτό, το πρώτο βήμα για να υπηρετήσει κάποιος το επάγγελμά του, τον σύζυγο, τους γονείς και τα παιδιά του είναι να είναι πρωταρχικά ζωντανοί, υγιής και γεμάτος ενέργεια.
Όσο περισσότερη δύναμη και ενέργεια έχει κάποιος, τόσο περισσότερα θα μπορεί να κάνει για τους άλλους.
Είναι η τέλεια ευκαιρία να μελετήσουμε ξανά την κάρτα που υπάρχει σε κάθε θέση στο αεροπλάνο «Παρακαλώ τοποθετήστε τη μάσκα πάνω από το στόμα και τη μύτη σας πριν βοηθήσετε άλλους». Όταν εξαντληθεί το οξυγόνο, δεν θα μπορείτε να βοηθήσετε κανέναν.
«Θέλω το καλύτερο για τα παιδιά / τη σύζυγο / τους γονείς / τους φίλους μου», είναι κάτι που ακούω πάρα πολύ ως λόγο για να μην έχει κάποιος χρόνο να ασχοληθεί με τον εαυτό του, να αφιερώνεται πλήρως στις ανάγκες των άλλων.
Σίγουρα κάποιος θα ήθελε τα παιδιά του να μεγαλώσουν γνωρίζοντας ότι είναι άξια, αγαπώντας τον εαυτό τους. Κάθε σωστός γονέας θα το ήθελε αυτό για τα παιδιά του. Φίλοι και σύζυγοι θα ήθελαν οι φίλοι και οι σύντροφοί τους να φροντίζουν πρώτα τον εαυτό τους, θα ήθελαν να έχουν ένα υγιές, ευτυχισμένο άτομο στο πλευρό τους.
Η ζωή δεν μας ρωτάει, μερικές φορές μπορεί να βρεθούμε σε κίνδυνο. Η αυτοσυντήρηση είναι μια ισχυρή δύναμη, πρέπει να την αφήσουμε να ενεργήσει.
Εάν σκέφτεστε ότι οτιδήποτε άλλο, μη απειλητικό για τη ζωή, είναι εξίσου σημαντικό, αυτή είναι μια καλή στιγμή να προβληματιστείτε. Σκεφτείτε και αξιολογήστε πολύ αυστηρά.
Είναι πραγματικά αυτή η κλήση από τον πελάτη, το μαγείρεμα του δείπνου, το σιδέρωμα πουκάμισων τόσο σημαντικά όσο η ζωή σας;
Εάν εξακολουθείτε να δυσκολεύεστε με την απάντηση, επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω: υπάρχει μόνο ένα άτομο σε ολόκληρο τον κόσμο που έχει τα μυαλά σας, την εμπειρία σας, τον μοναδικό τρόπο αντιμετώπισης της ζωής, τη λαμπρή προσωπικότητά σας. Είστε εσείς!
Όλος αυτός ο κόσμος δεν θα ήταν ο ίδιος χωρίς εσάς, οπότε σας παρακαλώ, βάλτε τον εαυτό σας εκεί που του αξίζει, στην κορυφή.