Το τέρας
Το τέρας
Το ΤΕΕΕΡΑΣ
Έγινε άνθρωπος
και τώρα ουρλιάζει
Τηλέμαχος Χυτήρης, Μορφές της περιπέτειας
Η θολωμένη ή αποπροσανατολισμένη ιστορική μνήμη συγχέει θύτες και θύματα ή καλύτερα θύτες/θύματα με θύματα/θύτες.
Έτσι το τέλος της εποχής της ισομερούς/βιώσιμης ανάπτυξης [;] [για άλλους της αστακομακαρονάδας και της ανομικής ατιμωρησίας], που γνώρισε και έζησε η γενιά μας, μοιάζει να εργαλοποιεί την ιδεοληψία του απολύτως πολιτικού ορθού των “δικών μας”,να μεταμφιέζει τη μετεμφυλιακή αντ-εκδίκηση σε κυνήγι σκανδάλων και να κάνει πως δεν βλέπει τις φοβικές δι-αντι-δράσεις του απονευρωμένου/λοβοτομημένου ανθρωπάκου [με “επαναστατικό” ή οξφορδιανό βιογραφικό].
Διαβάζω π.χ απόψεις αριστερών/δεξιών καθηγητών ΑΕΙ για το άσυλο και διαπιστώνω ότι ΟΛΟΙ απαντάνε σύμφωνα με το χώρο στον οποίο ανήκουν. Εντάξει, το politically party correct θεωρείται λογικό. Αυτό όμως που μου κάνει εντύπωση είναι ότι ουδείς προσκομίζει ένα άλλο επιχείρημα, λες και ΟΛΟΙ κάνουν copy paste τις κομματικές γραμμές.
Πιστεύω ότι έτσι οι λεγόμενοι πνευματικοί/ακαδημαϊκοί δάσκαλοι [;] απαλλοτριώνουν ή εκχωρούν την προσωπική τους γνώμη, διότι δεν είναι δυνατόν να συμφωνούν σε Όλα με το κόμμα, το οποίο στηρίζουν ή στο οποίο δραστηριοποιούνται.
Σε ΟΛΑ; Πανεπιστημιακοί του ΝΑΙ και του ΟΧΙ, λόγω ταμπέλας;
Αν έτσι πράττουν τότε δίνουν την αίσθηση στην κοινή γνώμη ότι αποτελούν αυτοματοποιημένα υποπροϊόντα και δεν είναι ελεύθερα σκεπτόμενοι πολίτες.
Κάπου, σε κάτι θα έπρεπε να διαφοροποιούνται ώστε να κρατάνε για τον εαυτό τους ένα minimum χώρο ελεύθερης διατύπωσης ιδεών. Κι όμως την ίδια ώρα που μερικοί [κάνουν πως] υπερασπίζονται την ελευθερία διακίνησης των ιδεών εντός του Ασύλου, την ίδια ώρα ακριβώς οι ίδιοι απεμπολούν αυτό το δικαίωμα εντός του Κόμματος και λειτουργούν με δεσμευμένη [και φοβισμένη;] ύστερη σκέψη.
Κάκιστο παράδειγμα για τη νέα γενιά για την αυτόνομη παρουσία της οποίας [κάνουν ότι] κόπτονται.