Όλοι οι πολιτισμοί που δημιουργήθηκαν ανά τους αιώνες υπήρξαν αποτελέσματα κοινής προσπάθειας των ανθρώπων. Κάθε κουλτούρα αντανακλούσε ως έναν βαθμό τις πεποιθήσεις, την νοοτροπία αλλά και την ψυχολογία του πληθυσμού που την δημιούργησε. Και όπως οι άνθρωποι έχουν την φωτεινή και την σκοτεινή πλευρά τους, έτσι και οι πολιτισμοί. Κανένα έθνος δεν ξέφυγε ποτέ από αυτόν τον κανόνα. Η σκοτεινή πλευρά της αρχαίας Ελλάδας δεν φαίνεται μόνο από κάποια ολέθρια περιστατικά, όπως ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, αλλά και από την μυθολογία της. Στους θρύλους της συνυπάρχουν οι ευγενέστερες μορφές ηρώων μαζί με τα πιο τρομακτικά και κακόβουλα πλάσματα. Και δεν αναφερόμαστε στα γνωστά τέρατα με τα οποία λίγο πολύ έχουμε πια εξοικειωθεί (Μινώταυρος, Κύκλωπες, Κένταυροι κ.τ.λ). Στην ελληνική μυθολογία συναντάμε εφιαλτικές οντότητες, λιγότερο γνωστές, που θα έκαναν τα σύγχρονα θρίλερ να μοιάζουν με παιδικά παραμύθια προσχολικής ηλικίας.
Οι Κήρες, ήταν κακοποιοί δαίμονες, κόρες της θεάς Νύχτας, οι οποίες ακολουθούσαν τον Άρη στα πεδία των μαχών. Φορούσαν έναν κατακόκκινο μανδύα, ποτισμένο με το αίμα των σκοτωμένων στρατιωτών και είχαν όψη μαύρη και αποκρουστική. Τα νύχια και τα δόντια τους ήταν μακριά και αιχμηρά, όπως των σαρκοφάγων άγριων ζώων. Στο πρόσωπό τους είχαν ένα ζευγάρι κόκκινα, απειλητικά μάτια, ενώ στους ώμους τους υπήρχαν δυο μεγάλες μαύρες φτερούγες, ώστε να πετούν γρήγορα οπουδήποτε γίνονταν μάχες. Οι Κήρες ακολουθούσαν τον θεό του πολέμου Άρη με μοναδικό σκοπό να τραφούν. Μετά από κάθε μάχη, ξέσχιζαν με τα αιχμηρά νύχια και δόντια τους τις σάρκες των νεκρών ή ετοιμοθάνατων στρατιωτών και ρουφούσαν το αίμα τους μέχρι την τελευταία σταγόνα.
Η Κάμπη ήταν ένα ανθρωποφάγο τέρας, που δρούσε ως δεσμοφύλακας των Κυκλώπων. Από την μέση και πάνω είχε γυναικείο σώμα αλλά το υπόλοιπο κορμί και τα πόδια της θύμιζαν δράκο ή μεγάλο ερπετό, καλυπτόμενα με σκληρές σκούρες φολίδες. Από τα πέλματά της φύτρωναν φίδια, που τυλίγονταν γύρω από τους αστραγάλους της και ξερνούσαν δηλητήριο, ενώ τα νύχια των χεριών της έμοιαζαν με δρεπάνια. Η Κάμπη είχε πενήντα κεφάλια, εκ των οποίων κάποια ήταν λιονταριού, κάποια αγριογούρουνου και κάποια σκύλου. Από την βάση της μέσης της ξεκινούσε μια μεγάλη ουρά σκορπιού, με δηλητηριώδες κεντρί και στους ώμους της βρίσκονταν δύο πελώριες σκουρόχρωμες φτερούγες. Όταν ο Κρόνος φοβήθηκε την δύναμη των Κυκλώπων και τους έκλεισε στα Τάρταρα, όρισε την Κάμπη για δεσμοφύλακά τους. Κάποια στιγμή όμως, ο Δίας θέλησε να τους απελευθερώσει, προκειμένου να τους χρησιμοποιήσει ως πολεμιστές κατά την Τιτανομαχία. Έτσι φόνευσε την Κάμπη και έβγαλε τους αιχμάλωτους Κύκλωπες από την σκοτεινή φυλακή τους.
Οι σκύλοι του Ακταίωνα, εγγονού του ιδρυτή της Θήβας, Κάδμου, δεν ήταν σκοτεινές οντότητες αλλά συνηθισμένα λαγωνικά. Η οργή μιας θεάς όμως, τα έκανε κάποια στιγμή να συμπεριφερθούν σαν τα χειρότερα τέρατα της μυθολογίας. Μια μέρα που ο Ακταίων κυνηγούσε στο δάσος, έτυχε να δει γυμνή την Άρτεμη, καθώς εκείνη λουζόταν σε μία πηγή. Η θεά, οργισμένη, τον μεταμόρφωσε σε ελάφι και ενέβαλε λύσσα στους σκύλους του, οι οποίοι όρμησαν μανιασμένα στον αφέντη τους και τον κατασπάραξαν.
Ο Άργος ο Πανόπτης ήταν ένας τερατόμορφος γίγαντας, στον οποίο η θεά Ήρα ανέθετε συνήθως την φύλαξη σημαντικών κρατουμένων. Το κεφάλι του αλλά και το τεραστίων διαστάσεων σώμα του ήταν καλυμμένα από έναν απροσδιόριστα μεγάλο αριθμό ματιών (100 ή 1.000.000, ανάλογα με τις διαφορετικές παραδόσεις). Για τον λόγο αυτό, ο Άργος είχε το προσωνύμιο Πανόπτης, που σημαίνει «εκείνος που βλέπει τα πάντα». Κάθε φορά που κοιμόταν ο τερατώδης αυτός φρουρός, έκλεινε μόνο τα μισά μάτια του, αφήνοντας τα άλλα μισά ανοικτά, για να μην σταματά ποτέ η φύλαξη του κρατουμένου. Όταν ο Δίας απάτησε την Ήρα με την Ιώ, η θεά έπιασε το παράνομο ζευγάρι επ′ αυτοφώρω. Ο Ζευς, για να προστατέψει την ερωμένη του, την μεταμόρφωσε σε αγελάδα, ισχυριζόμενος ότι δεν διέπραττε μοιχεία με κάποια γυναίκα αλλά απλώς άρμεγε το ζώο. Η Ήρα όμως πήρε την Ιώ και την φυλάκισε, ορίζοντας ως φρουρό της τον Πανόπτη Άργο. Όταν ο Δίας θέλησε πίσω την ερωμένη του διέταξε τον Ερμή να την ελευθερώσει πάση θυσία. Εκείνος, παίζοντας με τον αυλό του μια ήρεμη μελωδία, κοίμισε τον Άργο, κάνοντάς τον να κλείσει για πρώτη φορά όλα του τα μάτια. Ο Ερμής στην συνέχεια αποκεφάλισε τον γιγαντόσωμο φύλακα και ελευθέρωσε την Ιώ – η οποία παρέμενε ακόμα μεταμορφωμένη σε αγελάδα. Η Ήρα, για να τιμήσει τον νεκρό Άργο, μετέφερε τα μάτια του στην ουρά του παγωνιού.
Ο Ευρύνομος ήταν ένας μοχθηρός δαίμονας του θανάτου, που κατοικούσε στον Άδη. Τρεφόταν με τα νεκρά σώματα των ανθρώπων, προτιμώντας να τρώει όλη την σάρκα και το δέρμα και να αφήνει μόνο τον σκελετό. Το χρώμα του Ευρύνομου ήταν κάτι μεταξύ μαύρου και σκούρου μπλε, ενώ στο στόμα του είχε μεγάλα και αιχμηρά δόντια, τα οποία επιδείκνυε απειλητικά. Όταν ο δαίμονας αναπαυόταν, συνήθιζε να κάθεται πάνω στο δέρμα ενός γδαρμένου γύπα που είχε μαζί του.
Οι τρεις Γραίες ήταν κόρες του ενάλιου θεού Φόρκυ και κατά πάσα πιθανότητα συμβόλιζαν τους κινδύνους της ταραγμένης θάλασσας. Κατοικούσαν μέσα σε μια σπηλιά, στην απώτατη Δύση, στα όρια του κόσμου των ανθρώπων. Εκεί κοντά βρισκόταν και το βασίλειο της θεάς Νύχτας, όπου δεν υπήρχε ούτε ήλιος ούτε φεγγάρι και επικρατούσε αιώνιο σκοτάδι. Τα ονόματα των τριών αδερφών ήταν Δεινώ, Ενυώ και Πεμφρηδώ. Από την στιγμή της γέννησής τους, οι Γραίες είχαν ήδη την μορφή μιας κακάσχημης και ρυτιδιασμένης γριάς γυναίκας – εξού και η ονομασία τους (Γραίες = Γριές). Οι τρεις αποκρουστικές αδερφές ήταν αόμματες και φαφούτες. Μοιράζονταν όμως ένα κοινό μάτι και ένα κοινό δόντι, τα οποία αντάλλαζαν μεταξύ τους κάθε φορά που έπρεπε να φάνε ή να δουν κάτι. Κάποια μέρα, ήρθε στην σπηλιά τους ο ήρωας Περσέας, ο οποίος αναζητούσε τα λημέρια της Μέδουσας, προκειμένου να την σκοτώσει. Ζήτησε λοιπόν από τις τρεις αδερφές να τον βοηθήσουν, δίνοντάς του όποια χρήσιμη πληροφορία είχαν. Η Μέδουσα όμως ήταν αδερφή των Γραιών, οι οποίες αρνήθηκαν να φανερώσουν οτιδήποτε θα μπορούσε να οδηγήσει την τερατώδη συγγενή τους στον θάνατο. Ο Περσέας τότε άρπαξε το κοινό μάτι τους και τις απείλησε ότι θα το κρατούσε μαζί του για πάντα, αν δεν έκαναν αυτό που τους ζητούσε. Με αυτόν τον έξυπνο τρόπο απέσπασε όλες τις πληροφορίες που χρειαζόταν, καταφέρνοντας τελικά να βρει και να σκοτώσει την Μέδουσα.