Για έναν αριστερό, η σημαία είναι ένα ξεσκονόπανο. Οι προλετάριοι και οι κολασμένοι της γής ετούτης, δεν έχουν πατρίδα. Έτσι, τα σύνορα, ο πολιτισμός, οι συμπεριφορικές πρακτικές δεν σχετίζονται με το χώμα, αλλά με επίπλαστες κατασκευές κοινωνικού χαρακτήρα, επαναλαμβανόμενες από την πρώτη ημέρα της γέννησης, ως βιώματα, και επομένως είναι απλές συνήθειες. Τίποτα παραπάνω. Οι λαοί δεν διαχωρίζονται, κατά την αριστερά, στην ουσία των. Όλα εξαρτώνται από εξωτερικούς κατασκευασμένους παράγοντες.
Αντίθετα, μιάς και κεντρώοι δεν υπάρχουν, για να το ορίσουμε καθαρά, για κάποιον μη-Αριστερό, η σημαία είναι το Α και το Ω της ύπαρξης του.
Όταν δίνει λοιπόν ένας που δηλώνει αριστερός δώρο την σημαία, υποτιμά τον δωρεοδόχο. Ο Πρωθυπουργός προφανώς σε μία κίνηση marketing έδωσε την σημαία στον μετανάστη, ώστε τάχα να αισθανθεί αποδεκτός αυτός και η οικογένεια του. Δεν καταλαβαίνω αλήθεια όμως, για ποιο λόγο αυτή η οικογένεια χάρηκε με αυτήν την κίνηση, από κάποιον που δηλώνει ανά πάσα στιγμή αριστερός.
Περαιτέρω, στο twit του Πρωθυπουργού γράφτηκε μία παραίνεση προς το παιδί, να τιμά τις αρχές και τις αξίες μας.
Καλώς η κακώς, χοντρικά μιλώντας, αυτό το έθνος αγαπά την πατρίδα του, τον πολιτισμό του, θυσιάζεται ηρωικά, και ενίοτε κλέβει τον γείτονα του. Ας θυμίσουμε οτι στην αρχαία Αθήνα οι δίκες περί διαφθοράς και κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος ήταν ρουτίνα. Αυτά, λοιπόν, είναι κάποια δεδομένα, που οφείλουμε να μην παραβλέπουμε. Αν δεν τα δεχτείς, είτε κοροιδεύεις, είτε είσαι αριστερός, και είναι απόλυτα λογικό, να μην δέχεσαι δεδομένες αρχές & αξίες στο χρόνο, επιθυμώντας να της αλλάξεις. Συνεπώς, το να παραινεί ο Πρωθυπουργός στην τίμηση των αρχών και αξιών μας, ένα παιδί που δεν τις κουβαλά στην πλάτη του, και ούτε θέλει φαντάζομαι (ποιος από εμάς θα ήθελε στη θέση του;) είναι επίσης υποκριτικό και διφορούμενο. Με άλλα λόγια, από την μία κλείνει το μάτι σε ένα πιο συντηρητικό ακροατήριο λέγοντας "δείτε είμαστε Έθνος, έχουμε αρχές", από την άλλη λέει "στηρίζω τους πρόσφυγες, είμαι πολύ αριστερός".
Στο αποκύημα του χάους που αφήνει πίσω της αυτή η κίνηση, δεν μπορεί ο αμερόληπτος παρατηρητής από το να δεί πόσο συγκεχυμένη, ιδεοληπτική, μπερδεμένη, ίσως αστεία, είναι η κατάσταση της χώρας στην οποία έχουμε την τιμή να διαβιούμε.
Και όλα αυτά, για μία πράξη μερικών λεπτών, πόσα ακόμα συμβαίνουν...