Διάγουμε τον 8ο χρόνο της οικονομικής κρίσης και το υπάρχον πολιτικό προσωπικό δεν κατόρθωσε να μας βγάλει από το φαύλο κύκλο της λιτότητας, του στραγγαλισμού της οικονομίας και της παραγωγής. Το πολιτικό προσωπικό, δυστυχώς για τη χώρα, αποδείχθηκε κατώτερο των περιστάσεων. Και αυτό ήταν λογικό και επόμενο καθώς οι πολιτικοί που μας έφεραν ως εδώ, είναι σίγουρο ότι δεν έχουν την ικανότητα και τις δυνατότητες να βοηθήσουν την χώρα να ανανήψει και να της προσφέρουν τις λύσεις που χρειάζεται για να βγει από τη μέγγενη των μνημονίων και της λιτότητας.
Γιατί ποτέ στην ιστορία και σε καμία δημοκρατική χώρα οι άνθρωποι που οδήγησαν στην καταστροφή και στο μαρασμό μια χώρα δεν ήταν και αυτοί που βοήθησαν στο να ανακάμψει. Είναι δυνατόν σε όλο αυτό το βασανιστικό και επώδυνο χρονικό διάστημα να μην έχει δημιουργηθεί από το υπάρχον πολιτικό σύστημα ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση, να μην έχει διαφανεί μετά από 8 χρόνια καταστροφικής λιτότητας ο πάτος του βαρελιού, να μην υπάρχει καμία ελπίδα και προοπτική για τους πολίτες αυτής της χώρας; Με το υπάρχον πολιτικό σύστημα είναι δυνατόν, καθώς μοναδικός του στόχος είναι η διατήρηση της εκλογικής πελατείας και το πώς θα καταφέρει να επιβιώσει. Ο κόσμος έχει κουραστεί, έχει απογοητευτεί, έχει οργιστεί και δεν επιθυμεί πλέον να εμπαίζεται από τα παλαιά πολιτικά κόμματα και δη όσα έχουν ασκήσει εξουσία.
Ας δούμε κάποιους δείκτες σύμφωνα με τους οποίους η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ δεινή θέση στο παγκόσμιο στερέωμα, προκαλώντας σαφώς την οργή και τη θλίψη μας. Οι αριθμοί τις περισσότερες φορές λένε την αλήθεια. Πιο συγκεκριμένα:
Η Ελλάδα είναι 2η παγκοσμίως στο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, με ποσοστό 176% του ΑΕΠ.
Η Ελλάδα είναι πρώτη στην ανεργία μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. με ποσοστό 21% (Ιούλιος 2017).
Ο Δείκτης Οικονομικής Ελευθερίας σύμφωνα με το Heritage Foundation παρουσιάζει την Ελλάδα να βρίσκεται στην 138η θέση, μόλις 30 θέσεις μακριά από την τελευταία Βόρεια Κορέα. Η εν λόγω μέτρηση συνδυάζει εκατοντάδες διαφορετικά στοιχεία, όπως κρατικές δαπάνες, διαφθορά, νομοθετικό πλαίσιο για τις επενδύσεις, εμπορική ελευθερία κ.α. Είτε το πιστεύουμε είτε όχι, είτε το αποδεχόμαστε είτε όχι, στον κατάλογο των ... περισσότερο ελεύθερων χωρών από την Ελλάδα συγκαταλέγονται οι υπερδυνάμεις....που ακούν στο όνομα Βιετνάμ, Μπουρούντι, Μπουρκίνα Φάσο, Ουγκάντα, Γκαμπόν, Τανζανία και το Μπαγκλαντές.
Σχετικά με την ανταγωνιστικότητα η Ελλάδα συναντάται στην 87η θέση στον παγκόσμιο δείκτη ανταγωνιστικότητας του World Economic Forum. Και εδώ η χώρα μας ηττάται από παγκόσμιες υπερδυνάμεις που μας ξεπερνούν, και αυτές είναι ενδεικτικά... το Τατζικιστάν, η Μποτσουάνα, η Σρι Λάνκα κλπ.
Αναφορικά με την ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ: Ο δείκτης ποιότητας ζωής του ΟΟΣΑ αξιολογεί διάφορες παραμέτρους (όπως το οικιακό κόστος, τις δουλειές, το εισόδημα, την εκπαίδευση, το περιβάλλον, τη συμμετοχικότητα του πολίτη, την ικανοποίηση ζωής, την ασφάλεια, την ισορροπία εργασίας - ελεύθερου χρόνου κλπ). Η Ελλάδα καταλαμβάνει την διόλου τιμητική 33η θέση σε σύνολο 36 χωρών. Είναι η ευρωπαϊκή χώρα με την χειρότερη ποιότητα ζωής.
Ποσοστό επενδύσεων επί του ΑΕΠ:Η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναφορικά με τις επενδύσεις που γίνονται στη χώρα με ποσοστό 11.4% επί του ΑΕΠ της (για το 2016), σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Eurostat.
Ευκολία του επιχειρείν:Ο δείκτης αυτός εκδίδεται από την Παγκόσμια Τράπεζα και συνυπολογίζει σωρεία παραγόντων όπως η γραφειοκρατία, η φορολογία, το νομικό καθεστώς ίδρυσης μιας επιχείρησης, οι μέρες αδειοδότησης, το κόστος καταγραφής της περιουσίας κ.ο.κ. Η Ελλάδα βρίσκεται στην προτελευταία θέση μεταξύ των 32 ισχυρών χωρών του ΟΟΣΑ και στην 60η παγκοσμίως. Όταν η Ελλάδα αξιολογείται ως προς την ικανότητά της να καινοτομεί, υποχωρεί στην 85η θέση.
Στον Δείκτη Ισότητας των Φύλων το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο αναφέρει σε πρόσφατη ανακοίνωσή του ότι η Ελλάδα είναι ουραγός.
Αναφορικά με τις δαπάνες για την παιδεία η Ελλάδα καταλαμβάνει την τελευταία θέση στην Ευρώπη.
Η Ελλάδα δυστυχώς είναι 7η στον κόσμο σε υπογεννητικότητα και 3η σε εκτρώσεις.
Τα στοιχεία αυτά προκαλούν σοκ για τη δεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα μας σε πολλούς τομείς. Είναι αδήριτη ανάγκη όμως η χώρα μας να αλλάξει σελίδα και να προσφύγει στην κανονικότητα και το ρεαλισμό. Δεν μπορεί άλλο να παραμένει σε ημιθανή κατάσταση και να οδηγείται από λαϊκίστικα κελεύσματα ανίκανων δημαγωγών.
Πρέπει επιτέλους να εκμεταλλευτούμε τη στρατηγική θέση της χώρας μας, τον τουρισμό μας, τον πολιτισμό μας, τη ναυτιλία μας, το κλίμα μας και τα τόσα άλλα πλεονεκτήματα που μας δόθηκαν απλόχερα και να αποκτήσουμε τη θέση που μας αξίζει στο διεθνές στερέωμα. Οι Έλληνες πρέπει να είμαστε περήφανοι για την καταγωγή μας, για τις δυνατότητες μας, για την ευφυΐα μας, για την εργατικότητά μας και δεν θα πρέπει να δίνουμε δικαίωμα να μας κουνάνε το δάχτυλο, άνθρωποι που πολύ θα ήθελαν να κλέψουν λίγο από την ελληνική αύρα.
Για το λόγο αυτό πρέπει να ασχοληθεί ακόμα περισσότερο ο πολίτης με τα κοινά για να εισφέρει τον άνεμο της αλλαγής. Δεν πρέπει να μένει απαθής εμπρός στις εξελίξεις και οργίλος απέναντι στα κόμματα, αλλά να προσπαθήσει να βάλει ο κάθε πολίτης το δικό του λιθαράκι, να αναμειχθεί με τα κοινά, ώστε να καταφέρει η χώρα μας να κερδίσει το στοίχημα της αναστροφής του κλίματος.
Στόχος μας είναι ως νέα γενιά να εισφέρουμε πολιτική ποιότητα, να είμαστε ωφέλιμοι και χρήσιμοι, να μιλάμε για το αυτονόητο και να το κάνουμε πράξη. Οφείλουμε να βάλουμε στην άκρη τη μιζέρια και την γκρίνια, να σηκώσουμε τα μανίκια και να προσφέρουμε ότι μπορούμε σε αυτή τη χώρα, η οποία μας ανέθρεψε και μας μεγάλωσε. Ο καθένας από το δικό του μετερίζι. Αλλά σίγουρα με μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη επαφή με τα κοινά. Πρέπει να εξοστρακίσουμε το λαϊκισμό και το ψέμα. Επιθυμούμε να ζήσουμε σε αυτή τη χώρα και όχι να αναγκαστούμε να μεταναστεύσουμε και εμείς (όπως 450.000 συμπολίτες μας μέσα στην κρίση). Πρέπει να αγωνιστούμε για να γυρίσουν και αυτοί πίσω.
Η πατρίδα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, του Μίκη Θεοδωράκη και του Οδυσσέα Ελύτη, αποτελεί πηγή έμπνευσης για όλη την ανθρωπότητα. Ο κατήφορος της Ελλάδας δεν πρέπει να συνεχιστεί. Οφείλουμε όλοι μας να αποτελέσουμε αρχικώς την τροχοπέδη και στη συνέχεια το ελατήριο εκτόξευσης της χώρας μας. Οφείλουμε να την τοποθετήσουμε ξανά στη θέση που της αξίζει. Στους πρωτοπόρους και όχι στους παρίες και τους φτωχούς συγγενείς του κόσμου.
Οφείλουμε όλοι να δράσουμε άμεσα πλέον ώστε ο λαμπρός ήλιος της χώρας μας να φωτίζει και να αναδεικνύει πάλι χαρούμενα πρόσωπα και όχι σκεφτικά και δύσθυμα. Το οφείλουμε σε εμάς και στα παιδιά μας. Οι καιροί ου μενετοί!