Πραγματοποιείται για τρίτη συνεχή χρονιά το Φεστιβάλ Πιάνου της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ – σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Πιάνου Θεσσαλονίκης – το οποίο εφέτος εστιάζει στο ρομαντικό πιανιστικό ρεπερτόριο. Οι επόμενες εκδηλώσεις του είναι στις 6, 26 & 27 Νοεμβρίου και 4 Δεκεμβρίου με συναυλίες νέων σολίστ το απόγευμα και ρεσιτάλ καταξιωμένων πιανιστών/ιών το βράδυ ενώ στις 14 Νοεμβρίου θα πραγματοποιηθεί κατ΄ εξαίρεση στην Κεντρική Σκηνή η μεγάλη συναυλία της ορχήστρας της ΕΛΣ υπό την διεύθυνση του κορυφαίου Ντάνιελ Σμιθ με τρία από τα γνωστότερα κοντσέρτα για πιάνο και ορχήστρα των Ραχμάννονοφ, Τσαϊκόφσκις και Μπραμς και με τη σύμπραξη ισάριθμων βιρτουόζων του οργάνου. Ο καταξιωμένος πιανίστας και καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Πιάνου Θεσσαλονίκης Χαράλαμπος Αγγελόπουλος ο οποίος επιμελείται και την...αθηναϊκή εκδοχή του μου μίλησε για το γιατί και τους σκοπούς αυτού του σημαντικού κύκλου εκδηλώσεων για τον «βασιλιά των οργάνων», όπως χαρακτηριστικά αλλά και δικαιολογημένα αποκαλεί το πιάνο.
Καταρχήν πώς και γιατί προέκυψε αυτή η συνέργεια του Φεστιβάλ Πιάνου Θεσσαλονίκης με την ΕΛΣ ή μήπως πρόκειται για το αντίστροφο;
Η πρώτη συζήτηση με τον Γιώργο Κουμεντάκη έγινε πριν έξι χρόνια περίπου, όταν ήταν ακόμα μόνο καλλιτεχνικός διευθυντής της υπό σύσταση τότε Εναλλακτικής Σκηνής και όχι συνολικά της ΕΛΣ όπως σήμερα. Είδε την αποδοχή και την εξέλιξη που είχε το ΦΠΘ και σκέφτηκε ότι θα ήταν μία καλή ιδέα το project να «μεταφερθεί» και στην Αθήνα.
Ποια θέση επέχει για εσάς προσωπικά ο ρομαντισμός εντός του συνόλου της πιανιστικής φιλολογίας;
Ίσως τη σημαντικότερη. Καλύπτει χρονικά ένα φάσμα περίπου ενός αιώνα, απλώνεται γεωγραφικά σε όλη σχεδόν την Ευρώπη και εκπροσωπείται από συνθέτες -πιανίστες (Σοπεν, Λιστ, Ραχμάνινοφ κ. ά) που έχουν ταυτίσει το συνθετικό έργο τους με τον «βασιλιά των οργάνων».
Γιατί λοιπόν ρομαντισμός σήμερα; Τι μπορεί να πει, τι σημαίνει και κυρίως τι εκπροσωπεί για την εποχή μας ένα μουσικό – και όχι μόνο βέβαια – κίνημα τόσο άρρηκτα συνδεδεμένο με μιαν άλλη από την οποία έχουν πλέον παρέλθει σχεδόν δύο αιώνες;
Μία από τις βασικές αρχές του ρομαντισμού είναι η πρόκληση ισχυρής συγκίνησης μέσω της τέχνης όμως παράλληλα η αίσθηση που προκαλεί είναι αρκετά ελεύθερη σε σχέση με τις κλασικές αντιλήψεις. Τα δύο αυτά στοιχεία νομίζω ότι τα αναζητά ο σύγχρονος άνθρωπος, το να ζήσει μικρές στιγμές συγκίνησης που θα διανθίσουν την καθημερινότητα του και να νιώσει ελεύθερος.
Επιλέξατε τους/τις πιανίστες/ιες που θα εμφανιστούν και εκείνοι/ες τα έργα τα οποία θα εκτελέσουν ή το αντίστροφο;
Επέλεξα τους και τις πιανίστες/ιες και εκείνοι/ες τα έργα που θα εκτελούσαν, προσπαθώντας όσον ήταν δυνατό να τα εντάξουμε σε μία λογική θεματικών ενοτήτων.
Είτε στη μια περίπτωση είτε στην άλλη με ποια κριτήρια κάνατε την επιλογή;
Καθαρά καλλιτεχνικά. Από μία μεγάλη δεξαμενή εξαιρετικών Ελλήνων πιανιστών/ιών διαλέξαμε κάποιους που ίσως αγαπούν ή συνηθίζουν να ερμηνεύουν συχνότερα συνθέτες του ρομαντισμού.
Τι σας έκανε να επιλέξετε τα συγκεκριμένα πιανιστικά/συμφωνικά έργα της μεγάλης συναυλίας της ορχήστρας της ΕΛΣ υπό την διεύθυνση του Ντάνιελ Σμιθ ως υποθέτω τα πλέον αντιπροσωπευτικά αυτής της διάστασης του ρομαντικού πιανιστικού ρεπερτορίου και για ποιον λόγο τον συγκεκριμένο σολίστ για καθέναν από αυτά;
Θα έλεγα ότι επιλέξαμε τα συγκεκριμένα έργα ίσως ως αυτά που θεωρούμε πέραν από αντιπροσωπευτικά και τα περισσότερο αγαπητά στο ευρύ κοινό. Φυσικά σε μία τέτοια δεξαμενή υπέροχων ρομαντικών κονσέρτων για πιάνο πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θα διάλεγαν άλλα και μακάρι να είχαμε τη δυνατότητα να κάναμε περισσότερες συναυλίες ώστε να καλύπταμε ακόμα μεγαλύτερο φάσμα του συγκεκριμένου ρεπερτορίου. Οι πιανίστες κυρίως επιλέχθηκαν γνωρίζοντας ποια έργα έχουν παρουσιάσει παλαιότερα, πάντα φυσικά σε συνεννόηση με καθένα τους.
Οι συναυλίες των νέων πιανιστών/ιών είναι περιφερειακή εκδήλωση του Φεστιβάλ Πιάνου ή τμήμα του όπως και οι υπόλοιπες;
Εντάσσονται στις παράλληλες δράσεις. Πέραν από τον κεντρικό κύκλο των πέντε θεματικών ρεσιτάλ πιάνου στην Εναλλακτική Σκηνή και τη μεγάλη συναυλία με τα κονσέρτα στην Κεντρική Σκηνή οι παράλληλες δράσεις του φεστιβάλ περιλαμβάνουν απογευματινές συναυλίες πρωτοεμφανιζόμενων ή νέων σολίστ και masterclasses.
Θεωρείτε ότι το Φεστιβάλ Πιάνου απευθύνεται κυρίως σε ένα «μυημένοι» κοινό το οποίο εν πολλοίς θα αποτελείται από μουσικούς ή στο μέσο αλλά ενημερωμένο και φυσικά συνειδητό ακροατήριο;
Θεωρώ ότι κάθε μορφή της αποκαλούμενης «σοβαρής μουσικής» προϋποθέτει ένα κοινό που επιζητά την εξερεύνηση, δεν «καταπίνει» το mainstream και με κάποιο τρόπο «ψάχνεται» αρκετά.
Τέλος τι προσδοκείτε από το Φεστιβάλ Πιάνου και τι θα σας κάνει να το θεωρήσετε επιτυχημένο ως προς τις προθέσεις σας για αυτό;
Ο στόχος του Φεστιβάλ Πιάνου είναι να δώσει την ευκαιρία στο κοινό να παρακολουθήσει συγκεντρωμένες, χρονικά και θεματικά, συναυλίες υψηλού καλλιτεχνικού και αισθητικού επιπέδου από σπουδαίους Έλληνες και μη πιανίστες/ιες αλλά παράλληλα να ενισχύσει νέους μουσικούς και να τους δώσει ένα βήμα για να δείξουν τμήμα της δουλειάς τους. Θεωρώ ότι γενικά προσπαθούμε να δημιουργήσουμε στην ΕΛΣ μια νέα σειρά δραστηριοτήτων οι οποίες είναι διαφορετικές από αυτές που είχε συνηθίσει μέχρι τώρα το κοινό.
Εγώ θα το έλεγα απλά μια (ρομαντική σε αυτή την περίπτωση) πιανιστική πανδαισία την οποία κανείς και καμία από τους/τις λάτρεις του οργάνου δεν πρέπει να αφήσει να περάσει χωρίς να παρακολουθήσει μία έστω εκδήλωση της!