Η ιστορία διδάσκει ότι πολλές φορές οι παντός είδους κρίσεις μπορεί να επιφέρουν θετικά αποτελέσματα, όπως συνέβη για παράδειγμα το 1953 όταν έγιναν οι καταστροφικοί σεισμοί στα Επτάνησα. Τότε, ο Ξενοφών Ζολώτας, Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, είπε σε συνεργάτη του που κλαψούριζε για τις οικονομικές συνέπειες , «αυτός παιδί μου δεν είναι σεισμός, αλλά σωσμός για την οικονομία». Τα λόγια του επαληθεύθηκαν ενδεικτικά όχι μόνο στα Επτάνησα , που μετά τους σεισμούς ξανακτίστηκαν και έγιναν ωραιότερα, αλλά και στη Καλαμάτα, που μετά τους σεισμούς έγινε μια πολύ ωραία επαρχιακή πόλη, αλλά και στη Θεσσαλονίκη, που μετά την πυρκαγιά του 1917 το κέντρο της σχεδιάστηκε και έγινε μια σύγχρονη ωραία ευρωπαϊκή πόλη.
Φυσικά δεν θέλω να πω, ότι χαιρόμαστε όταν γίνονται φυσικές καταστροφές, αντίθετα λυπόμαστε βαθύτατα για τις ανθρώπινες απώλειες ιδίως όταν πρόκειται για μικρά παιδιά, όπως συνέβη πρόσφατα στη Σάμο με την απώλεια των δύο παιδιών, που συγκίνησε το Πανελλήνιο. Απλά επαναλαμβάνω το αρχαίο ρητό ουδέν κακό αμιγές καλού και ότι μια συμφορά αποτελεί μια πρόκληση, που κλείνει ένα κύκλο, αλλά ταυτόχρονα ανοίγει ένα άλλον, που εξαρτάται από μας πόσο θα επωφεληθούμε από την ευκαιρία που μας δίνεται ή θα την αφήσουμε να χαθεί και αυτή. Σύμφωνα με τα παραπάνω το λεχθέν από τον φίλο φιλόσοφο Στέλιο Ράμφο, ότι η πανδημία μπορεί να αποδειχθεί ευλογία είναι μια πρόβλεψη, που εξαρτάται από μας αν θα επαληθευθεί.
Είναι γεγονός ότι στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς για την πατρίδα, την έναρξη των οποίων μπορούμε να την οριοθετήσουμε με την έναρξη της οικονομικής κρίσης του 2009, όπου και τελειώνει η εποχή της ευημερίας, επισυνέβησαν με μεγάλη ταχύτητα πολλά γεγονότα. Η εμφάνιση δε της πανδημίας και τα περιοριστικά μέτρα που ακολούθησαν ανέκοψαν την ανάκαμψη της οικονομικής πορείας που είχε αρχίσει να διαφαίνεται στη χώρα. Στο διάστημα αυτό δημιουργήθηκαν πολλές νέες καταστάσεις, όπως τα μνημόνια, το προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα με απόπειρα εισβολής στον Έβρο, οι αλλαγές στους πολιτικούς σχηματισμούς, εξαγγελίες χωρίς αντίκρισμα, έξαρση της αντιεξουσιαστικής βίας με εμπρησμούς και θανάτους αθώων της Marfin, καταλήψεις, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια , οικονομική κρίση, κόκκινα δάνεια, πλημμύρες στη Μάνδρα, πυρκαγιά στο Μάτι , απόκρουση των τουρκικών διεκδικήσεων σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας με κίνδυνο ένοπλης σύγκρουσης και τώρα η πανδημία με τα lockdown, που κινδυνεύει να καταστρέψει την οικονομία.
Καθένα από τα παραπάνω γεγονότα αποτελεί μια στάση, που θα μπορούσε να αποτελέσει εφαλτήριο για την δημιουργία μιας καλύτερης κατάστασης, ή τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης ή την ανάκαμψη της οικονομίας ή άλλες βελτιωτικές αλλαγές. Σε κάποια χάσαμε την ευκαιρία, όπως με τα μνημόνια που τα δαιμονοποιήσαμε, σε άλλα επικράτησε το πελατειακό κράτος και ματαιώθηκαν κάποιες προσπάθειες αλλαγών, γενικά έχομε μάλλον ένα αρνητικό ισοζύγιο, αλλά έχουν γίνει και θετικά βήματα, όπως με την άμυνα της χώρας κυρίως με τη σύναψη διεθνών συμμαχιών και την αντιμετώπιση της πανδημίας. Επειδή όμως όλα τα βλέπουμε φορώντας κομματικούς φακούς, είναι βέβαιο ότι δεν θα συμφωνήσομε στα συν και πλην.
Η αντιμετώπιση της πανδημίας και οι συνέπειες της είναι η σοβαρότερη απειλή για τη χώρα μας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που πρέπει να την αντιμετωπίσουμε ενωμένοι, χωρίς προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης, με υπομονή, γιατί κανείς δεν ξέρει την διάρκεια της, ώστε στο τέλος να αποβεί ευλογία και επαληθευθεί η πρόβλεψη του Στέλιου Ράμφου, γιατί εμείς σαν υπεύθυνοι πολίτες θα έχουμε συνειδητοποιήσει ότι υπερέχει το γενικό καλό από το ατομικό συμφέρον.