Πολλές χιλιάδες διαδηλωτές πανηγυρίζουν από το μεσημέρι στην Πλατεία Ballhausplatz μπροστά στο Μέγαρο της Καγκελαρίας στο κέντρο της Βιέννης, την παραίτηση του Αυστριακού αντικαγκελάριου και αρχηγού του ακροδεξιού εθνικιστικού Κόμματος των Ελευθέρων Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε, απαιτώντας ταυτόχρονα τη διάλυση του κυβερνητικού συνασπισμού υπό τον καγκελάριο και αρχηγό του Λαϊκού Κόμματος Σεμπάστιαν Κουρτς και την προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών εκλογών.
Το τέλος της πολιτικής σταδιοδρομίας του Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε, έρχεται ως συνέπεια του ”σκανδαλώδους βίντεο πρωτοφανούς πολιτικής συναλλαγής”, που δημοσιοποίησαν το βράδυ της Παρασκευής το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel και η γερμανική εφημερίδα Sueddeutsche Zeitung.
Στο βίντεο ο Στράχε εμφανίζεται καθαρά να υπόσχεται σε υποτιθέμενη ρωσίδα επιχειρηματία δημόσιες συμβάσεις λίγους μήνες πριν από τις αυστριακές βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 2017, με αντάλλαγμα την προεκλογική στήριξή της απέναντι στο ακροδεξιό εθνικιστικό Κόμμα των Ελευθέρων.
Οι σημερινές εικόνες στο κέντρο της Βιέννης, θυμίζουν έντονα εκείνες στην ίδια πλατεία, την 4 η Φεβρουαρίου του 2000, με την τεράστια διαδήλωση πολλών χιλιάδων ανθρώπων, κατά την ορκωμοσία της πρώτης παρόμοιας αμφιλεγόμενης κυβέρνησης συνασπισμού του Λαϊκού Κόμματος, υπό τον καγκελάριο και τότε αρχηγό του Βόλφγκανγκ Σιούσελ, και των Ελευθέρων υπό τον διαβόητο αρχηγό τους Γεργκ Χάιντερ.
Και αυτό γιατί τότε, για πρώτη φορά στην ιστορία της Αυστρίας συμμετείχε σε κυβέρνησή της ένα ακροδεξιάς και εθνικιστικής απόκλισης κόμμα, το Κόμμα των Ελευθέρων, κάτι που αποτελούσε τότε και «καινοτομία» στην Ευρώπη μια και ήταν, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, το πρώτο κόμμα με τέτοια πολιτική που ανέβαινε σε κυβέρνηση.
Το γεγονός αυτό έφερε την Αυστρία επανειλημμένα στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος αλλά και εντονότατης κριτικής που συνοδεύτηκε τότε από πολύμηνης διάρκειας μέτρα πολιτικής και διπλωματικής απομόνωσης της αυστριακής κυβέρνησης.
Στις 4 Φεβρουαρίου 2000, ο τότε πρόεδρος της Αυστρίας Τόμας Κλέστιλ προχωρούσε - «ενάντια στις προσωπικές πεποιθήσεις» του, όπως δήλωνε δημόσια ο ίδιος γνωρίζοντας τις διεθνείς επιπτώσεις - στην ορκωμοσία ενός δεξιού-ακροδεξιού κυβερνητικού συνασπισμού, ορκωμοσία που συνοδευόταν από πρωτοφανείς σε έκταση και δυναμικότητα επανειλημμένες διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων Αυστριακών πολιτών, μπροστά στα κτίρια της Προεδρίας της Δημοκρατίας και της Καγκελαρίας.
Αυτή η αντίθεση μεγάλης μερίδας του πληθυσμού κορυφώθηκε με το τεράστιο «συλλαλητήριο της Αντίστασης» που πραγματοποιήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2000 στην Πλατεία των Ηρώων με την πρωτοφανή, για αυστριακά δεδομένα, συμμετοχή 250.000 και πλέον ατόμων, ανάμεσά τους δεκάδες διεθνείς προσωπικότητες της πολιτικής , των γραμμάτων και των τεχνών.
Στα χρόνια της παραμονής στην εξουσία εκείνου του δεξιού-ακροδεξιού κυβερνητικού συνασπισμού, μέχρι τον Δεκέμβριο του 2006, η χώρα, η οποία μέχρι τότε ίσχυε ως πρότυπο στην Ευρώπη σε πολλούς τομείς, δέχθηκε πλήγματα στην αίγλη και στο κύρος που διέθετε τις προηγούμενες δεκαετίες στο εξωτερικό.
Στο ίδιο το εσωτερικό της, η Αυστρία γνώρισε ίσως τις εντονότερες πολιτικές αντιπαραθέσεις μετά το 1945, τις απόπειρες εγκατάστασης ενός αυταρχικού κράτους, την αμφισβήτηση της ελεύθερης έκφρασης της γνώμης, την απειλή της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης και των Μέσων Ενημέρωσης, αλλά συγχρόνως και την επαναπολιτικοποίηση των πολιτών της.
Ακόμη, στο διάστημα αυτό αμφισβητήθηκε, και στη συνέχεια άρχισε να καταργείται, το, για αρκετές δεκαετίες, υποδειγματικό στην Ευρώπη, «αυστριακό κράτος πρόνοιας», φαινόμενα που παρατηρούνται και στα σχεδόν δυόμιση χρόνια από την ορκωμοσία της τωρινής αυστριακής κυβέρνησης στις 18 Δεκεμβρίου 2017.
(Mε πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)