Η ταύτιση της Χ.Α. με τη ναζιστική ιδεολογία και βία είναι πασιφανής για οποιονδήποτε δεν εθελοτυφλεί. Άκρατος μιλιταρισμός και παραστρατιωτική δομή, αυταρχισμός και απέχθεια στη δημοκρατία, επιθετικός φυλετισμός/ ρατσισμός: μισανθρωπισμός στο όλον του εντέλει.
Δεν είναι όμως μόνο οι δημοκράτες πολίτες, οι Ρομά, οι Εβραίοι ή οι Σλάβοι που έχουν διωχθεί και δολοφονηθεί μαζικά από τους ναζί. Οι ανάπηροι συμπολίτες μας βρέθηκαν πρώτοι και κατά εκατοντάδες χιλιάδες στο στόχαστρο της ναζιστικής κρεατομηχανής.
Η copy paste προπαγάνδα της ΧΑ, παρά τα άλλοθι που όψιμα επιχείρησε να κατασκευάσει, δεν εξαίρεσε τους ανάπηρους από τη ρητορική της. Αν η οργάνωση αποκτούσε την απαιτούμενη πολιτική νομιμοποίηση και ισχύ, η πραγμάτωση των θέσεων που τα στελέχη της «βροντοφώναξαν» σε τηλεοράσεις και κομματικές συγκεντρώσεις θα ήταν πραγματοποιήσιμη, ρεαλιστική.
Δύο μέρες πριν την ετυμηγορία του δικαστηρίου για τους δολοφόνους του Παύλου Φύσσα και την καταδίκη (ή όχι) της ΧΑ ως εγκληματικής οργάνωσης, ο Αντώνης Ρέλλας, σκηνοθέτης και ανάπηρος ακτιβιστής, μάρτυρας της Πολιτικής Αγωγής στη δίκη της ΧΑ, αναλύει στη HuffPost Greece το ναζιστικό αλλά και χρυσαυγίτικο μισαναπηρικό, παραληρηματικό «ιδεολόγημα».
Ποιά ήταν η ναζιστική πολιτική για τους ανάπηρους; Και πως αναπαρήγαγε η ΧΑ (ως άλλο ένα κρίσιμο σημείο ιδεολογικοπολιτικής ταύτισης με τους ναζί) αυτό το μισαναπηρικό, μισάνθρωπο πρόγραμμα;
«Σε κάθε ιστορική περίοδο όπου έχουν σημειωθεί μαζικές δολοφονίες, έχει προηγηθεί μια διαδικασία απονομιμοποίησης των θυμάτων», λέει ο Αντώνης Ρέλλας. «Κάποιες φορές τα θύματα έχουν αντιμετωπιστεί ως μη “άνθρωποι”, άλλες ως άνθρωποι μεν, “μη ικανοί” και “κόστοβόροι” όμως».
«Όλα αυτά μας θυμίζουν κάτι και στις μέρες που ζούμε. Σίγουρα πάντως κατά την περίοδο της ναζιστικής Γερμανίας είχαμε ένα συνδυασμό των παραπάνω- με τις πρώτες επιθέσεις να στοχοποιουν την κοινωνική ομάδα των αναπήρων».
«Οι “κοστοβόροι” άνθρωποι- συνεπώς ζωές ανάξιες για να βιωθούν- ήταν η πρώτη κοινωνική κατηγορία της οποίας την εξόντωση σχεδίασαν μεθοδευμένα οι ναζί. Βέβαια μέχρι να πραγματοποιήσουν τη μαζική εξόντωση αυτών των ανθρώπων, έπρεπε να λάβουν συναινέσεις από έναν λαό ο οποίος χρειαζόταν να πειστεί πως οι “αποκλίσεις” είναι μια τροχοπέδη προς την ένδοξη νέα πορεία του Γερμανικού έθνους».
Πως προώθησαν αυτή την μισαναπηρική ατζέντα τους οι ναζί;
Ξεκίνησε μια εκστρατεία απανθρωποποίησης που περιείχε απεικονίσεις και μηνύματα που σχετίζονταν με τους «ανάξιους για ζωή» αναπήρους. Ασφαλώς δεν παρέλειψαν να συνδέσουν τις ανάξιες για να βιωθούν ζωές με το υψηλό κόστος για την διαβίωση τους και το συνεπακόλουθο “βάρος” που προκαλούσαν στην κοινωνία».
«Το απόλυτο άλλοθι όμως για τα εγκλήματα αυτά αποτέλεσε η νομιμοποίηση των δολοφονιών μέσω της αναπηρικής δυστυχίας και της “φιλανθρωπικής” λύσης. Με τη λέξη “φιλανθρωπική” να σημαίνει τη διακοπή της ζωής ως πράξη ανακούφισης για τους ανάπηρους που a priori υποφέρουν. Μετά από αυτού του τύπου τις εκστρατείες, τα υπόλοιπα ήταν εύκολα».
Ποιό ήταν το θεωρητικό/ ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο των ναζί για τους ανάπηρους ανθρώπους; Και πως το εφάρμοσαν;
Η ιστορική γνώση μας αποκαλύπτει ξεκάθαρα τη σειρά των πραγμάτων σε ό,τι αφορά τα ιδεολογικά προτάγματα του εθνικοσοσιαλισμού και πως επιτυγχάνεται η καθαρότητα της φυλής. Τα προγράμματα στείρωσης της ναζιστικής Γερμανίας ξεκίνησαν το 1933, αμέσως μόλις πήραν την εξουσία. Ήταν συνέχεια των προγραμμάτων ευγονικής που νομοθετήθηκαν και εφαρμόστηκαν πολύ νωρίτερα σε χώρες της βόρειας Ευρώπης και σε κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ, στην ΕΣΣΔ, στον Καναδά, στην Ελβετία, στην Κίνα, την Σιγκαπούρη και την Ιαπωνία.
«Η ευγονική στη Ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ είχε στόχο την αύξηση του Γερμανικού πληθυσμού και την βελτίωση της «ποιότητάς» του με βιολογικούς όρους. Τα βασικά ζητήματα που φέρονταν υπεύθυνα για την «φυλετική παρακμή» ήταν η υπογεννητικότητα, ο βιολογικός εκφυλισµός εξαιτίας των κληρονομικών ασθενειών και νοσημάτων και η ανάµειξη των φυλών».
«Ο Χίτλερ επιθυμούσε να διατηρηθεί η φυλετική κληρονοµική υπόσταση του Γερµανικού λαού. Γι’ αυτό και η προώθηση του ποσοστού των γεννήσεων «υψηλής ποιότητας», οι πρακτικές ευγονικής και η επιδίωξη της φυλετικής καθαρότητας αποτέλεσαν µέρη του προγράµµατός του µε στόχο την «αναζωογόνηση» του Γερµανικού λαού».
«Αποτέλεσμα των μεθόδων που εφαρμόστηκαν για να διασφαλιστεί η καθαρότητα της Γερμανικής φυλής ήταν οι 400.000 στειρώσεις και οι πρακτικές ευθανασίας στις οποίες υπεβλήθησαν όσοι κρίνονταν ακατάλληλοι για ζωή».
«Οι μαζικές στειρώσεις έφεραν στο πολιτικό προσκήνιο τον ιατρικό κλάδο, μέλη του οποίου στόχευαν στην επιστημονική τεκμηρίωση και υλοποίηση του προγράμματος «φυλετικής υγιεινής» των Ναζί. Τα ιστορικά στοιχεία αναδεικνύουν ότι το 45% των γιατρών ήταν µέλη του Ναζιστικού κόμματος, μέλη των «Ταγμάτων Εφόδου» ή των Ες-Ες. Ο «Επαγγελµατικός Κανονισµός» του 1937, η διατήρηση και η αναβάθμιση των κληρονομικών φυλετικών στοιχείων των Γερμανών αποτελούσε ευθύνη των συνεργαζόμενων γιατρών και της επιστημονικής κοινότητας.
Τι ήταν το Πρόγραμμα Ευθανασίας T- 4 (Aktion T-4);
Η θεωρία περί καθαρότητας της Γερμανικής ανώτερης Άριας φυλής απέκλειε από την κοινωνία όλα τα άτομα με ανίατες ασθένειες, νοητική καθυστέρηση, σωματικές και αισθητηριακές βλάβες, τα οποία στοχοποιήθηκαν και θεωρήθηκαν άχρηστα και επιβλαβή για την κοινωνία, ενώ το κόστος διαβίωσής τους παρουσιαζόταν με προπαγανδιστικό υλικό (ακόμα και στην εκπαίδευση των μαθητών των σχολείων) ως δυσβάστακτο.
«Κατά το διάστημα 1933-1939 εφαρμόστηκαν πολιτικές στέρησης στα ιδρύματα, συγκέντρωση μεγαλύτερου αριθμού “ασθενών”, έλλειψη φροντίδας και ειδική δίαιτα που οδηγούσε σε οδυνηρό θάνατο από ασιτία. Το “πρόγραμμα ευθανασίας” Τ4 (Aktion T-4), το οποίο πήρε το όνομά του από την οδό Tiergartenstraße(Tiergartenstrasse) αριθ. 4. του Βερολίνου (όπου βρισκόταν η έδρα της υπεύθυνης για την εφαρμογή του υπηρεσίας), απαιτούσε τη συνεργασία πολλών Γερμανών γιατρών. Αυτοί εξέταζαν τους ιατρικούς φακέλους των ασθενών σε ιδρύματα για να προσδιορίσουν ποια από τα ανάπηρα άτομα θα έπρεπε να «διαγραφούν» από την ζωή, ενώ στη συνέχεια επέβλεπαν τις δολοφονίες».
«Οι ανάπηροι που προορίζονταν για “τερματισμό” μεταφέρονταν με τα Gekrat Busses, λεωφορεία της ειδικής οργάνωσης “Κοινωνία της Φιλανθρωπίας για τη Μεταφορά των Ασθενών” (Gemeinnütziger Krankentransport GmbH) σε 6 κέντρα-ιδρύματα που βρίσκονταν σε Γερμανία και Αυστρία. Τα κέντρα αυτά αναλάμβαναν τις δολοφονίες αναπήρων χρησιμοποιώντας ειδικά κατασκευασμένους θαλάμους αερίων, ενώ ειδικότερα για τα ανάπηρα βρέφη και παιδιά χρησιμοποιούσαν ενέσεις και στέρηση σίτισης».
«Το πρόγραμμα T-4 αποτέλεσε πρότυπο για τη μαζική εξολόθρευση Εβραίων, Ρομά, Σίντι και ομοφυλόφιλων σε στρατόπεδα που διέθεταν θαλάμους αερίων και τα οποία οι Ναζί ίδρυσαν το 1941 και το 1942. Στάθηκε επίσης «χρήσιμο» το Τ4 στην εκπαίδευση των μελών των SS που επάνδρωσαν αυτά τα στρατόπεδα θανάτου».
Πόσοι ανάπηροι θανατώθηκαν;
Σήμερα, γνωρίζουμε με καθυστέρηση πολλών χρόνων από την διεξαγωγή αυτών των εγκλημάτων των ναζί, ότι τα προγράμματα εξόντωσης αφορούν σε εκατοντάδες χιλιάδες δολοφονημένους με φρικτό τρόπο «ανάξιους για ζωή» ανάπηρους, με τις πιο πρόσφατες έρευνες να φέρνουν τον αριθμό των θυμάτων σε πάνω από 300.000.
«Μετά από τόσα χρόνια, η έρευνα για τα προγράμματα ευθανασίας δεν αποτελεί πλέον ταμπού, όμως, δυστυχώς η κοινή γνώμη αγνοεί τις πραγματικές διαστάσεις τους. Τα θύματα του Τ4 δεν έχουν αποτυπωθεί στην συλλογική μνήμη όσο θα έπρεπε. Αυτός είναι και ένας απ’τους λόγους για τον οποίο εμείς, οι ανάπηρες/οι ακτιβιστριες/ες της συλλογικότητας ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ ταξιδέψαμε στο Βερολίνο και επισκεφθήκαμε το μνημείο που βρίσκεται στην οδό Tiergartenstrasse 4 για να αποτίσουμε φόρο τιμής στους δολοφονημένους συνανάπηρους μας. Αλλά και για να αντλήσουμε πληροφορίες που καταθέσαμε στην δίκη της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης «χρυσή αυγή».
Οι χρυσαυγίτες, ποιά είναι η δική τους «ατζέντα» για τους ανάπηρους, όπως οι ίδιοι την προπαγάνδισαν;
Η ατζέντα της ΧΑ για τους ανάπηρους έχει περιγραφεί ξεκάθαρα σε διάφορα γραπτά της οργάνωσης, όπως και σε δηλώσεις στελεχών της. Μπορώ να φέρω διάφορα παραδείγματα αλλά θα σταθώ σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Μια από αυτές είναι όσα γράφονται στον ιστότοπο του Μετώπου Νεολαίας της ΧΑ antepithesi.gr.:
«Ο Λαϊκός Εθνικισμός δεν είναι απλά μια πτυχή της Ζωής, αλλά η θέληση για Ζωή, πέρα από κάθε είδος εκφυλισμού, αδυναμίας και αρρώστιας (σωματικής, πνευματικής, πολιτιστικής)».
Ο διαχωρισμός σε υγιείς και μη είναι παραπάνω από ξεκάθαρος, ενώ αντίστοιχα στο περιοδικό Χρυσή Αυγή έχουμε καταγραφή ενός υποτιθέμενου ιστορικού «παραδείγματος» από την αρχαία Σπάρτη:
«Το νεογέννητο εξεταζόταν από τα γηραιότερα μέλη της φυλής ώστε να διαπιστωθεί η ευρωστία και η αρτιμέλειά του και να επιτραπεί στους γονείς του να το αναθρέψουν. Σε αντίθετη περίπτωση, το εγκατέλειπαν στους Αποθέτες, στον Ταΰγετο, κοντά στον Καιάδα, προκειμένου να αναλάβει την περαιτέρω πορεία του η θεά Τύχη. [...] Ωστόσο τα παραπάνω μέτρα, για να έχουν θεσπιστεί με φυσικά-ευγονικά κριτήρια, είχαν μια λογική. Υπαγορεύονταν από την αναγκαιότητα να διατηρηθεί ακμαία η ράτσα, έστω κι αν αυτό απαιτούσε κάποιες θυσίες».
Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά για τον τρόπο με τον οποίο η ναζιστική εγκληματική οργάνωση αντιλαμβάνεται τα ανάπηρα άτομα αλλά σίγουρα δεν είναι τα μόνα:
“H Δημοκρατία καταδικάζει αθώα πλάσματα σε ισόβιο βασανισμό: Τα περισσότερα είναι προϊόντα κληρονομικών παθήσεων. Κάθε χρόνο τα θύματα αυτά της επιπολαιότητάς γονέων και κοινωνίας πληθαίνουν, χάρις στην επίσημη ιατρική επιστήμη, η οποία λόγω της ποδηγετήσεώς της από μία ομάδα μανιακών υποχονδρίων, προστατεύει κάθε ελαττωματικό πλάσμα, που σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση η φύσις θα το είχε καταδικάσει σε θάνατο. Τα κληρονομικώς βεβαρημένα άτομα όπως οι παρανοϊκοί, οι πνευματικώς καθυστερημένοι, οι σχιζοφρενείς, οι επιληπτικοί, οι φορείς μεταλλαχθέντων γονιδίων, οι αθεράπευτοι αλκοολικοί, οι προχωρημένοι τοξικομανείς και άλλοι, θα πρέπει να υποβάλλονται σε στείρωση. Η φυσική επιλογή, η στείρωσις και η ευθανασία είναι ορθές εφ′ όσον συνδυάζουν σοβαρές νομικές εγγυήσεις, υπεύθυνο ιατρικό έλεγχο και βιολογικώς ηθική βάση”.
Το παραπάνω κείμενο είναι σύμφωνα με τη Χρυσή Αυγή «του καθηγητή Dr. Jacqes Bauge-Prevost (N.M.D.), μέλους του Ινστιτούτου Ψυχοσωματικών, Βιολογικών και Φυλετικών Επιστημών. Τον Μάιο του 2007 αναπαράχθηκε στον ιστότόπο της «Πράσινης Πτέρυγας» (της ΧΑ) αλλά και στο site της Χρυσής Αυγής με την σημείωση: «Θίγει προβλήματα του ανθρώπινου εκφυλισμού και προτείνει συγκεκριμένα μέτρα Βιοπολιτικής».
Ανάλογες θέσεις έχουν εκφράσει δημόσια και πρώην βουλευτές και στελέχη της ΧΑ.
Βέβαια, η πιο χαρακτηριστική έκφανση της θεώρησης της Χρυσής Αυγής για τους ανάπηρους είναι αυτή που συνέβη σε αυτό που στην τηλεόραση λέμε “prime time”. Ο τότε βουλευτής Α. Ματθαιόπουλος, κατηγορούμενος για ένταξη και διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης στη δίκη της Χρυσής Αυγής, επανέλαβε τον Απρίλιο του 2013 στην εκπομπή του Γ.Τράγκα στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ (με παρόντες τους Κασιδιάρη, Παναγιώταρο και Παππά) όσα μεταξύ άλλων είχε ο ίδιος δηλώσει ξανά και στο περιοδικό CRASH.
«Τα ψυχικά ασθενή άτομα δεν πρέπει να αναπαράγονται και αυτό αποτελεί μια θέση ανθρωπιστική. Είμαστε μια χωρά που ο καθένας έχει άποψη, είτε είναι τρόφιμος ψυχιατρείου, είτε έχει διάφορες παθήσεις, μπορεί να αποφασίζει για εμάς και θεωρούμε ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να είναι επιτρεπτό».
«Αμέσως μετά αναφέρθηκε τι γίνεται στα ζώα προκειμένου να διατηρηθούν κάποιες ράτσες καθαρές, εκθειάζοντας την ευγονική για τους ανθρώπους και επισημαίνοντας ότι “παιδιά δικαιούνται μόνο οι υγιείς ψυχικά Έλληνες”. Όσοι έχουν ψυχικές ασθένειες δεν πρέπει να αναπαράγονται διότι αν προκύψει απόγονος θα βασανιστεί».
«Οι δημόσιες δηλώσεις του Ματθαιόπουλου παραπέμπουν ευθέως στα προγράμματα στείρωσης και ευθανασίας που εφάρμοσε η ναζιστική Γερμανία ποντάροντας περισσότερο στο γεγονός ότι η κοινή γνώμη αγνοεί το πρόγραμμα Τ-4 της ναζιστικής Γερμανίας και τα αιματοβαμμένα αποτελέσματα του».
Ένα ακόμη στοιχείο που αποδεικνύει τη σχέση της ιδεολογίας της Χρυσής Αυγής με αυτή του Τρίτου Ράιχ, δημοσιεύθηκε στο Έθνος της Κυριακής τις μέρες που είχε ξεκινήσει η δίκη. Ο πυρηνάρχης Σαλαμίνας της Χρυσής Αυγής, Μιχάλης Παπαδημητρίου, φαίνεται σε βίντεο να καλεί τα μέλη της οργάνωσης να εφαρμόσουν τακτικές του Χίτλερ όπως αυτή της ευγονικής: προτείνει στείρωση ή ευθανασία στους ανάπηρους διότι δεν μπορούν να φέρουν τον τίτλο του οπλίτη – πολίτη. Το ναζιστικό αυτό παραλήρημα προέρχεται από την ομιλία του στην τοπική οργάνωση της Νίκαιας, τον Φεβρουάριο του 2013, λίγους μόλις μήνες πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Ποιός ήταν ο κίνδυνος διάχυσης αυτής της μισαναπηρικής ιδεολογίας στην κοινωνία, αν η Χρυσή Αυγή συνέχιζε να έχει πολιτική/ κοινοβουλευτική παρουσία;
Δεν είναι τόσο κίνδυνος διάχυσης, όσο κίνδυνος νομιμοποίησης ήδη υπαρχουσών νοοτροπιών που βλέπουμε καθημερινά γύρω μας. Από την απροθυμία του κράτους να αντιμετωπίσει τους ανάπηρους στην κοινωνία ως ισότιμα μέλη, διασφαλίζοντας ισότιμη και ανθρώπινη διαβίωση, περιφρουρώντας την αξιοπρέπειά τους, μέχρι τον γείτονα του κινηματογράφου Τριανόν- που επανειλημμένα και για τρεις συνεχόμενες νύχτες καλούσε την αστυνομία προκειμένου να απομακρυνθεί αναπηρική χημική τουαλέτα που είχε τοποθετηθεί έξω από τον κινηματογράφο στη διάρκεια του φεστιβάλ “Νύχτες Πρεμιέρας”. Και τελικά η τουαλέτα απομακρύνθηκε...»
«Αν μιλάμε για κάτι τέτοιο σήμερα σκεφτείτε το εξής: Αν αύριο συνεχίσουμε να έχουμε έναν καταλύτη σαν την Χρυσή Αυγή, που μπορεί να φτάσει αυτή η “συζήτηση”»;
Το «άλλοθι» της Χ.Α, με τις φωτογραφίες πρώην βουλευτών της με παραολυμπιονίκες στη Βουλή, ή την «εθνική ένωση αναπήρων»- πως κατασκευάστηκε από τους χρυσαυγίτες και πόσο σαρθρό είναι;
Η Χρυσή Αυγή επιχείρησε να κατασκευάσει όλη αυτή την εικόνα υπό την απειλή της δίκης της, ακριβώς διότι το πόρισμα του Αντιεισαγγελέα Βουρλιώτη ανέφερε επι λέξει: «Κατά τις απόψεις των ανθρώπων της Χρυσής Αυγής, όσοι δεν ανήκουν στη “λαϊκή κοινότητα της φυλής” είναι υπάνθρωποι. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν οι ξένοι μετανάστες, οι Ρομά, όπως και όσοι διαφωνούν με τις ιδέες τους, ακόμα δε και άτομα με νοητικά ή κινητικά προβλήματα». Έπρεπε- όπως προσπάθησε και για άλλα σημεία του κατηγορητήριου- να δημιουργήσει μια εικόνα πως όλα αυτά δεν ευσταθούν, πως είναι μέρος της «σκευωρίας» της οποία ισχυρίζεται πως έπεσε θύμα. Δυστυχώς για την οργάνωση, είχα την ευκαιρία να είμαι παρών στη διαδικασία ως μάρτυρας και να διαλύσω αυτή τη μαγική εικόνα.
Η εμπειρία σου τελικά από αυτή τη δίκη, έπειτα από αυτά τα πεντέμιση χρόνια;
Βρεθήκαμε από την πρώτη στιγμή της έναρξης της δίκης για να υπερασπιστούμε το αυτονόητο. Πολλά από όσα βιώσαμε ως ακροατήριο τα πεντέμιση αυτά χρόνια δεν περιγράφονται εύκολα με λόγια. Η ημέρα της κατάθεσής μου είναι από εκείνα τα γεγονότα της ζωής που δεν ξεχνάς ποτέ. Στις 9/01/2018 βάλαμε τέλος στο νόμο της σιωπής που επικρατεί στο χώρο της αναπηρίας αναφορικά με διαχρονικές “ασκήσεις” ναζιστικής βίας κατά των αναπήρων.
«Στην κατάθεσή μου στο δικαστήριο αναφέρθηκα σε δύο συγκεκριμένα τέτοια περιστατικά:
Α. Την επίθεση στα γραφεία της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ ) στη Θεσσαλονίκη που πραγματοποίησαν τα ξημερώματα στις 19 Μάιου του 2012. Βανδάλισαν την πρόσοψη του γραφείου και σχημάτισαν το σήμα της Χρυσής Αυγής και έναν ημιτελή αγκυλωτό σταυρό.
Β. Την επίθεση στον δάσκαλο ειδικής εκπαίδευσης Τζεμαλί Μιλιαζίμ στις 20 Σεπτέμβριου του 2012 στην Θράκη.
Προφανώς, στη φάση των πρώτων χρόνων εμφάνισης της ναζιστικής οργάνωσης με πολιτικό/δημοκρατικό μανδύα – όπου το κοινωνικό προφίλ, ήθελε τη Χρυσή Αυγή να περνάει γριούλες στο απέναντι πεζοδρόμιο – το πρακτικό σκέλος των ασκήσεων ναζιστικής βίας σε βάρος αναπήρων εστίασε σε περιπτώσεις όπου η αναπηρία (ως στόχος) είναι συμπληρωματική ενός άλλου στρατηγικού – στη συγκεκριμένη χρονική φάση – στόχου. Ανάπηρος + κουμουνιστής (ΣΕΑΑΝ), εκπαιδευτική ένταξη Αναπήρων + ένταξη “μη εθνικής” μειονότητας (Θράκη) στην περίπτωση του Τζεμαλί Μλιαζίμ.
Η Μηδενική Ανοχή όλα αυτά τα χρόνια προσπάθησε να συλλέξει περιπτώσεις επιθέσεων των ναζιστών έναντι αναπήρων. Στον ηλεκτρονικό Τύπο και τα κοινωνικά δίκτυα καταφέραμε να εντοπίσουμε περίπου 50 τέτοιες επιθέσεις- που δυστυχώς δεν καταφέραμε και να στοιχειοθετήσουμε. Οι ρατσιστικές/ φασιστικές επιθέσεις στο δρόμο είναι σχεδόν πάντα δύσκολο να τεκμηριωθούν».
«Θα μου επιτρέψετε όμως για λόγους αξιοπρέπειας να σταθώ σε ένα γεγονός που για πρώτη φορά θα το αναφέρω δημόσια. Εκτός της χρονοβόρας διαδικασίας στην οποία έπρεπε να υποβληθώ προκειμένου να φτάσω μέχρι την είσοδο της αίθουσας με το αμαξίδιο μου, δυστυχώς η ίδια η αίθουσα τελετών του Εφετείου Αθηνών δεν είναι προσβάσιμη για ανάπηρους καθώς έχει σκαλοπάτια και δεν διαθέτει ράμπα».
«Την ημέρα της κατάθεσής μου δημιουργήθηκε αναστάτωση για το πως θα βρεθώ μπροστά στους δικαστές για να καταθέσω. Μου προτάθηκε να με μεταφέρουν στα χέρια οι αστυνομικοί της φρουράς της αίθουσας- δεν το δέχτηκα. Κατέβηκα υποβασταζόμενος από δικούς μου ανθρώπους. Αυτό ήταν προσβλητικό και αδιανόητο. Είναι αδιανόητο να μην μπορεί ένα άτομο με αμαξίδιο να έχει απρόσκοπτη πρόσβαση στον ναό της Δικαιοσύνης.
Ποιο είναι το τελικό, κρίσιμο σημείο αυτής της δίκης, της ετυμηγορίας πλέον; Ποιό είναι το μεγάλο ζητούμενο;
Το κρίσιμο είναι το μήνυμα που έχει να δώσει η ελληνική δικαιοσύνη βάζοντας το όριο. Όριο στον φασιστικό και ρατσιστικό λόγο, που όπως αποδείχθηκε από τα 5,5 χρόνια ακροαματικής διαδικασίας, οδηγεί σε εγκληματικές πράξεις εναντίον όσων δεν είναι “κανονικοί”. Αυτό είναι ένα πρώτο επίπεδο ανάγνωσης. Βαθύτερα, εκτιμώ πως θα μας κάνει να αναλογιστούμε σαν κοινωνία, εκτός των ταγμάτων εφόδου και των ακροδεξιών ναζιστικών μορφωμάτων, πόσο νομιμοποιημένες ή όχι είναι αυτές οι εκφάνσεις φασισμού, ρατσισμού, μισαναπηρισμού και μισαλλοδοξίας. Είναι κρίσιμη η απόφαση του δικαστηρίου, μακάρι να αποδειχθεί και χρήσιμη: να μας ωθήσει σε αυτοκριτική.
«Δεν διώκεται η ιδεολογία διώκονται οι πράξεις», λέει ο Ρέλλας.
«Χωρίς όμως την ιδεολογία αυτή, δεν θα υπήρχε η δυνατότητα ούτε το έδαφος της απανθρωποποίησης που οδήγησε στην επίθεση στους Αιγύπτιους αλιεργάτες ή στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ- και τελικά στην δολοφονία του Παύλου Φύσσα και του Σαχζάτ Λουκμάν».
«Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί- αν για αυτές τις απάνθρωπες νοοτροπίες (που μετασχηματίζονται σε συμπεριφορές και εν τέλει διέπουν και μέρος του κρατικού μηχανισμού), δεν υπήρχε μια ιεραρχικά δομημένη και πολιτικά φτιασιδωμένη εγκληματική οργάνωση να τις μετασχημάτιζει σε δολοφονική βία, νομιμοποιημένη από το αφήγημα του “μη κανονικού”».
«Για να αποφύγουμε στο μέλλον αυτές τις κορυφώσεις της ακροδεξιάς πρακτικής, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να έχουμε παρουσία στο δρόμο», συνεχίζει ο Ρέλλας. «Αλλά και να χρησιμοποιήσουμε όλα τα εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας για να καταπολεμήσουμε την εξάπλωσή τους».
«Το πρωί της Τετάρτης 7 Οκτωβρίου στο Εφετείο Αθηνών, η πρόεδρος του δικαστηρίου που δικάζει εδώ και 5,5 χρόνια τη Χρυσή Αυγή θα αναγγείλει την απόφασή της».
«Ολες και όλοι, όλες και όλα μας στη ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ σας περιμένουμε εκεί. Και στο δρόμο».