Αφιέρωμα στα κατάλευκα και παστέλ σπιτάκια που ξεχωρίζουν στους λοφίσκους της όμορφης Καρπάθου πραγματοποίησε το αμερικανικό δίκτυο CNN και η Κέιτι Σεχ που γράφει για την επαφή της με το νησί.
Η συγγραφέας και συντάκτρια που αποφάσισε να επισκεφτεί το μέρος, εξηγεί πως παρόλο που αυτό βρίσκεται περίπου μία μόλις ώρα μακριά από την Αθήνα αεροπορικώς, φτάνοντας στο λιμάνι του νιώθεις πως βρίσκεσαι στην άκρη της γης.
Η Σεχ μένει στα Πηγάδια, την πρωτεύουσα του νησιού, ωστόσο όταν επισκέπτεται τον μαγικό αυτό τόπο, δεν αφιερώνει εκεί τον περισσότερο της χρόνο, αφού προτιμά να περιηγείται συνεχώς.
Στην Κάρπαθο οι ρυθμοί είναι ήρεμοι και ενώ θυμίζει πολύ άλλα ελληνικά νησιά, συνάμα διαφέρει, αφού δεν φημίζεται για τα πολυτελή πεντάστερα ξενοδοχεία, την νυχτερινή ζωή και την έξαλλη ζωή της.
Όλα αυτά πάνω κάτω είναι γνωστά. Αυτό που λίγοι ξέρουν για το νησί είναι η μητριαρχική δομή με την οποία είναι δομημένη η βόρεια πλευρά του νησιού, η Όλυμπος. Aυτό τουλάχιστον φημολογείται.
Η περιοχή Όλυμπος, αν και γραφική και όμορφη, δεν θεωρείται τουριστικό αξιοθέατο, ούτε οι κάτοικοι του ήθελαν μάλλον να γίνει κάτι τέτοιο.
«Δεν υπάρχουν και πολλά μέρη στον κόσμο που να χαρακτηρίζονται μητριαρχικές κοινωνίες και ως εκ τούτου είναι μια καλή ευκαιρία να μελετήσουμε κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα», λέει η Σεχ.
Η ίδια γράφει για τον υπαίθριο φούρνο από τούβλα της Άννας Λεντάκη στην Αυλώνα της Καρπάθου, ενώ κάνει ιδιαίτερη αναφορά στα ζαρωμένα χέρια της φουρνάρισσας που είναι έμπρακτη απόδειξη του τι κάνει σε όλη της τη ζωή.
Η Λεντάκη φημίζεται για τις μακαρούνες της αλλά και όλες τις συνταγές που έμαθε από τις γυναίκες της οικογένειας της. Η Άννα, όπως το απαιτεί η παράδοση, έμαθε στις κόρες και τις εγγονές της, να μαγειρεύουν με την ίδια τεχνική.
Η Σεχ επισκέπτεται την Άννα και την θαυμάζει να εφαρμόζει την τέχνη της. Οι γυναίκες στέκονται μπροστά σε ένα πιάτο μακαρούνων που μόλις έχουν μαγειρευτεί και έχουν πασπαλιστεί με φρέσκο τυρί. Η Άννα είναι για τη Σεχ το πρόσωπο κλειδί αυτής της κοινωνίας που έχει τόσα πολλά να δώσει στον ελληνικό πολιτισμό.
Όταν η Σεχ επισκέφτηκε την περιοχή του Ολύμπου, συνειδητοποίησε πως πρόκειται για μια κοινότητα «γνωστή ως τόπος όπου οι γυναίκες έχουν το πάνω χέρι». Η συγγραφέας ωστόσο διευκρινίζει πως δεν είναι σίγουρη πως αυτό συμβαίνει και σήμερα.
Παρόλα αυτά, είναι περίεργη να διαπιστώσει πώς έχουν διαμορφωθεί οι ρόλοι και οι σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών σε αυτή την απομακρυσμένη γη. Η Σεχ επικοινωνεί με την κυρία Ευαγγελία Αγαπίου, μια από τους κατοίκους του νησιού. Η ίδια όμως διστάζει να απαντήσει για τη μητριαρχική δομή του.
Η συγγραφέας καταλήγει στο ότι οι πρακτικές αυτές μοιάζουν περισσότερο με υπολείμματα μιας άλλης εποχής. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει τίποτα που να δείχνει πως η Όλυμπος είναι μια μητριαρχική και όχι πατριαρχική κοινωνία.
Όπως και να ’χει, η ίδια καταλήγει πως οι γυναίκες του τόπου είναι υπεύθυνες για τη διατήρηση της παράδοσης και την επιβίωση της κοινωνίας. «Οι γυναίκες της Ολύμπου μου θυμίζουν κάτι ακόμα πιο βαθύ: Είναι ισχυρές, ανεξάρτητα από το σύστημα διακυβέρνησης ή της κοινωνίας στην οποία ζουν», φέρεται μάλιστα να λέει.
Σημειώνεται ότι η Αγαπίου είναι η επικεφαλής ενός οικοτουριστικού προγράμματος στη βόρεια Κάρπαθο και στόχος της είναι να πείσει τους κατοίκους του νησιού πως οι επιχειρηματικές προσπάθειες είναι το μέλλον του.