Έφτασε η ώρα να μιλήσουμε χωρίς υπεκφυγές. Η περιβαλλοντική επιβάρυνση και η κλιματική κρίση εχουν λάβει δραματικές διαστάσεις. Η ανάγκη διασφάλισης της “περιβαλλοντικής σταθερότητας” και της “κλιματικής ασφάλειας” έρχονται ως κρίσιμες παράμετροι καθημερινά στο προσκήνιο.
Οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο δύναται δυστυχώς να ενισχύσουν εύθραυστες κοινωνικοπολιτικές και οικονομικές συνθήκες και κατ′ επέκταση να πυροδοτήσουν αντιπαραθέσεις αλλά και συγκρούσεις.
Όλα όσα ζούμε τον τελευταίο καιρό στον πλανήτη, στην Ευρώπη και στη χώρα μας ξηρασίες, σφοδρές καταιγίδες, πυρκαγιές, πλημμύρες εχουν ως αποτέλεσμα την καταστροφή βασικών υποδομών αποσταθεροποιώντας την οικονομία και την κοινωνία οδηγώντας σε οικονομική ανασφάλεια, ανεργία, μετανάστευση και φτώχεια.
Αντί να περιμένουμε να βιώσουμε την καταστροφή που έρχεται, χρειάζεται αναθεώρηση των προτεραιοτήτων με στόχευση την επίτευξη μιας οικολογικά βιώσιμης κοινωνίας, υποστηρίζοντας παράλληλα εργαλεία επίλυσης συγκρούσεων, πολυμερείς συνεργασίες και οικοδόμηση της ειρήνης. Η οικοδόμηση της ειρήνης δεν στοχεύει μόνο σε οικονομικούς στόχους αλλά στοχεύει στην εδραίωση της περιβαλλοντικής διακυβέρνησης και την επίτευξη της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Τον Ιανουάριο του 2021, ο ΟΗΕ δημοσίευσε μια παγκόσμια έρευνα για την κλιματική αλλαγή (”The Peoples’ Climate Vote”, https://www.undp.org/publications/peoples-climate-vote) σε 50 χώρες καλύπτοντας το 56% του παγκόσμιου πληθυσμού, η μεγαλύτερη έρευνα για την κλιματική αλλαγή που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ. Η έρευνα έδειξε ότι το 64% του κόσμου θεωρεί ότι η κλιματική αλλαγή συνιστά παγκόσμια έκτακτη ανάγκη, ενώ μόνο το 11% πιστεύει ότι δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Τα παραπάνω οφείλουν να τα λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι ηγέτες που θα βρεθούν στη Σύνοδο Κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα στη Γλασκώβη (COP26) μεταξύ 31 Οκτωβρίου και 12 Νοεμβρίου 2021. Δεν υπάρχει χρόνος. Απαιτείται τώρα:
να ληφθούν μέτρα σχετικά με τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν οι χώρες στην COP 21 στο Παρίσι (2015) για να μειώσουν δραστικά τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου ώστε να διατηρήσουν την άνοδο της θερμοκρασίας κάτω από 1,5 βαθμούς Κελσίου. Διαφορετικά αν ο πλανήτης θερμανθεί περισσότερο από το όριο του 1,5 βαθμού Κελσίου, εκατομμύρια άνθρωποι ειδικά στις πιο “ευάλωτες” περιοχές θα υποφέρουν από καταστροφικές ξηρασίες, καταιγίδες, πλημμύρες και άλλες επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης.
Οικονομική στήριξη. Οργάνωση συστηματικών σχεδίων για την παροχή χρηματοδότησης για το κλίμα στις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από την κλιματική κρίση και στις αναπτυσσόμενες χώρες. Οι δεσμεύσεις των ανεπτυγμένων χωρών για διάθεση 100 δις δολαρίων ως το 2020 απέτυχαν, ενώ χρειάζεται νέος σχεδιασμός χρηματοδοτήσεων για το μέλλον.
Αν τα ανωτέρω μείνουν στα λόγια τότε η κλιματική προσαρμογή αναβάλλεται επ′ αόριστον και η κλιματική κατάρρευση πλησιάζει δραματικά απειλώντας το περιβάλλον, την υγεία μας αλλά και την ειρήνη, την ασφάλεια και την κοινωνική συνοχή.
***
Η Ζέφη Δημαδάμα είναι Αντιπρόεδρος Γυναικών Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος - Διδάσκουσα, Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, Πάντειο Παν/μιο - Αναπλ. Εκπρόσωπος Τύπου του Κινήματος Αλλαγής.