UPDATE: Σήμερα, Πέμπτη 28/9, η συγκλονιστική ταινία του Καμπιγιό κάνει πρεμιέρα στις ελληνικές αίθουσες από τη Weird Wave.
Η ταινία που έκανε τον Πέδρο Αλμοδόβαρ, πρόεδρο της επιτροπής του πρόσφατου Φεστιβάλ Καννών, να δακρύσει, είναι το παθιασμένο χρονικό μιας ομάδας ανθρώπων οι οποίοι στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 ύψωσαν ανάστημα ενάντια σε έναν πανίσχυρο και θανατηφόρο ιό.
Εκεί όπου πολλές ταινίες για την επιδημία που έπληξε την ομοφυλοφιλική κοινότητα ασχολούνται με τα ατομικά πεπρωμένα (όπως το "Φιλαδέλφεια" με τον Τομ Χανκς), ο Καμπιγιό παρουσιάζει το θέμα στη συνολική του διάσταση και δίνει μια πολιτική ταινία, που κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στις Κάννες.
Η Κρουαζέτ συγκλονίστηκε από την παρουσίαση του φιλμ-γροθιά στο στομάχι "120 χτύποι το λεπτό", του Γάλλου Ρομπέν Καμπιγιό, που αναφέρεται στα πρώτα χρόνια του αγώνα κατά του AIDS στη Γαλλία της δεκαετίας του 1990, μέσα από τη μάχη που δίνει η οργάνωση Act Up.
"Στην αρχή της επιδημίας, οι άνθρωποι ζούσαν στη γωνιά τους. Με την Act Up, ασθενείς θέλησαν να σπάσουν τη μύχια κατάρα για να κάνουν τη νόσο πιο ορατή και να θέσουν τους πολιτικούς προ των ευθυνών τους", είχε δηλώσει ο σκηνοθέτης στο AFP.
Η Act Up ζητούσε "να μην υφιστάμεθα πλέον την επιδημία, αλλά να έχουμε ενεργό ρόλο", δηλώνει αυτός που ήταν ακτιβιστής της οργάνωσης, η οποία έγινε γνωστή για τα προκλητικά συνθήματά της και τις θεαματικές της εκστρατείες όπως οι "die in", με τους συμμετέχοντες να ξαπλώνουν στο έδαφος παριστάνοντας τους νεκρούς.
Εκτός από τον θάνατο, η καταπολέμηση της αδιαφορίας, τα εργαστήρια και η ασθένεια έρχονται κυρίως στο προσκήνιο. "Η ταινία δεν δίνει συμβουλές, απλά θυμίζει αυτή τη συσπείρωση του κόσμου κατά της επιδημίας αυτής, του κόσμου που έχτισε μια συνείδηση και έδωσε πολιτικούς αγώνες", τόνισε ο 54χρονος Καμπιγιό.
Από την περιπέτεια της Act Up, o σκηνοθέτης θέλησε να αποδώσει τις εντυπωσιακές επιχειρήσεις της οργάνωσης, τις τεταμένες συζητήσεις για να αποφασιστεί η δράση της, για τις θέσεις που θα υιοθετήσει και ιατρικά επιτεύγματα... Δείχνει επίσης τον έρωτα, τις gay pride και τις βραδιές υπό τον ήχο της μουσικής house, η οποία ενέπνευσε για τον τίτλο της ταινίας.
"Μια μουσική ανήσυχη, όπως η ασθένεια και η εποχή", υπογραμμίζει ο σκηνοθέτης των ταινιών "Revenants" και '"Eastern Boys". "Η μουσική επιτρέπει στον θεατή να ανατρέξει στη δεκαετία του 1990, χωρίς θέλουμε να κάνουμε μια ταινία εποχής".
"Αποδοκιμάζοντας τους πολιτικούς με ισχυρές και συμβολικές ενέργειες, η Act Up έπαιξε θεμελιώδη ρόλο", θυμάται ο Ζαν-Λικ Ρομερό, ο πρώτος πολιτικός στην Γαλλία που αποκάλυψε ότι είναι οροθετικός. "Ελπίζω ότι ταινίες όπως αυτή θα βοηθήσουν να αποδειχτεί ότι για να ενεργήσουν οι πολιτικοί, χρειάζεται η πίεση του κόσμου", δήλωσε ο σημερινός πρόεδρος της ένωσης τοπικών αιρετών εκπροσώπων κατά του AIDS.
Η ταινία "120 χτύποι το λεπτό", διάρκειας δύο και πλέον ωρών, δείχνει έναν ακτιβισμό που αναπτύχθηκε πολύ πριν από την εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Το φιλμ δεν έχει βλέμμα νοσταλγίας ούτε μοιάζει με ντοκιμαντέρ, ίσως γιατί δίνει έμφαση στην ιστορία αγάπης μεταξύ του Σον που νοσεί από AIDS και του Νατάν, ο οποίος δεν είναι άρρωστος.
Πέρα από την αρρώστια που απασχολεί το ζευγάρι, η "120 χτύποι το λεπτό" τονίζει τη ριζοσπαστικότητα του ενός και τη σαγήνη του άλλου.
Ακόμα όχι ιδιαίτερα γνωστοί ηθοποιοί, ο Ναϊέλ Περέζ Μπισκαγιάρ και ο Αρνό Βαλουά συγκλονίζουν στην οθόνη, μαζί με την Αντέλ Ενέλ.
Συνεργάτης από παλιά του σκηνοθέτη Λοράν Καντέ (Χρυσός Φοίνικας 2008 για το "Ανάμεσα στους τοίχους"), ο Ρομπέν Καμπιγιό συνεργάστηκε για την τρίτη του ταινία με τον Φιλίπ Μανζό, πρώην πρόεδρο της Act Up από το 1997-1999 για να γράψει το σενάριο.