Οι ταινίες με θέμα την πολιτική έχουν το δικό τους φανατικό κοινό, κυρίως επειδή αν και αντλούν τη θεματολογία τους από πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα, φωτίζουν μία άλλη όψη, συχνά εντελώς διαφορετική από το επίσημο αφήγημα.
Το σινεμά στρέφει τον φακό του, άμεσα ή έμμεσα, σε πολιτικούς που σήκωσαν θύελλα αντιδράσεων -όπως στην περίπτωση του Αμερικανού προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον και το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ που σήμανε το τέλος της πολιτικής του καριέρας- και τραγικά γεγονότα που άλλαξαν το ρου της ιστορίας -όπως η δολοφονία του έτερου Αμερικανού προέδρου Τζον Κένεντι.
Με φόντο τις αμερικανικές εκλογές, η HuffPost θυμάται δέκα κλασικές πολιτικές ταινίες που έκαναν τη διαφορά.
«Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου» του Άλαν Πακούλα (1976)
Το πιο αγαπημένο -μακράν- πολιτικό θρίλερ όλων των εποχών, αφηγείται την αληθινή περιπέτεια των δημοσιογράφων Καρλ Μπερνστάιν και Μπομπ Γούντγουορντ της «Washington Post», οι οποίοι κατάφεραν να αποκαλύψουν ένα από τα διασημότερα σκάνδαλα στην ιστορία της παγκόσμιας πολιτικής, το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, το οποίο οδήγησε στην πτώση του Νίξον. Με τον Ντάστιν Χόφμαν και τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ.
Σημειώνεται ότι οι δύο κορυφαίοι ηθοποιοί πήγαιναν στα γραφεία της εφημερίδας Washington Post επί μήνες, προκειμένου να συλλέξουν πληροφορίες για τους ρόλους τους. Ο διευθυντής της εφημερίδας δεν επέτρεψε όμως να γίνουν γυρίσματα στην εφημερίδα και γι′ αυτό το λόγο έγινε πιστή αναπαράσταση των γραφείων στα στούντιο Burbank.
Εξαιρετικές ερμηνείες, ταινία - σημείο αναφοράς για την ελευθερία του Τύπου και τη διαφθορά στην πολιτική, τέσσερα Όσκαρ (και οκτώ υποψηφιότητες).
«Αι Ειδοί του Μαρτίου» του Τζορτζ Κλούνεϊ (2011)
Μια ιστορία φιλοδοξίας, πίστης, προδοσίας και εκδίκησης, όπου ένας νεαρός και ιδεαλιστής εκπρόσωπος Τύπου πέφτει θύμα του πολιτικού παρασκηνίου, των ύπουλων χειρισμών από βετεράνους του επαγγέλματος και της αποπλάνησης από μια νεαρή ασκούμενη, η οποία τελικά, βρίσκεται νεκρή.
Ο Τζορτζ Κλούνεϊ -πέραν της σκηνοθεσίας- υποδύεται έναν Κυβερνήτη που έχει θέσει υποψηφιότητα στον πρώτο γύρο των Προεδρικών εκλογών με το κόμμα των Δημοκρατικών, ενώ ο Ράιαν Γκόσλινγκ τον εκπρόσωπο Τύπου του και η Μαρίσα Τομέι την ρεπόρτερ των New York Times.
Η φράση του τίτλου «Αι ειδοί του Μαρτίου» χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα για να δηλώσει την «αποφράδα ημέρα», καθώς την 15η Μαρτίου 44 π.Χ. δολοφονήθηκε ο Ιούλιος Καίσαρ. Σύμφωνα την παράδοση, ο Καίσαρας είχε προειδοποιηθεί από οιωνοσκόπο «να φοβάται τις Ειδούς του Μαρτίου».
«Νίξον» του Όλιβερ Στόουν (1995)
Βιογραφική ταινία με πρωταγωνιστή τον Άντονι Χόπκινς στον ρόλο του Ρίτσαρντ Νίξον, του πιο αμφιλεγόμενου [...] και πρώτου προέδρου των ΗΠΑ, που παραιτήθηκε από το αξίωμα του.
Από τα παιδικά χρόνια και την ταπεινή καταγωγή του, μέχρι την ηχηρή πτώση του το 1974, η ταινία περιλαμβάνει όλα τα σημαντικά πρόσωπα του περιβάλλοντος του, από τον ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ μέχρι τον αδίστακτο διευθυντή του FBI, Έντγκαρ Χούβερ. Ακόμη στο καστ, οι Τζόαν Άλεν, Πάουερς Μπουθ, Εντ Χάρις, Μπομπ Χόσκινς.
«JFK» του Όλιβερ Στόουν (1991)
Ο Όλιβερ Στόουν δίνει τη δική του εκδοχή για τα γεγονότα που οδήγησαν στη δολοφονία του προέδρου των ΗΠΑ Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι τον Νοέμβριο του 1963 στο Ντάλας, υιοθετώντας την άποψη του πρώην εισαγγελέα της Νέας Ορλεάνης, Τζιμ Γκάρισον (1921 - 1992), τον οποίον ενσαρκώνει ο Κέβιν Κόστνερ.
Ο Γκάρισον, που ξεκίνησε την έρευνα στα τέλη του 1966, υπέβαλε κατηγορίες εναντίον του επιχειρηματία της Νέας Ορλεάνης Κλέι Σόου (Τόμι Λι Τζόουνς) για την υποτιθέμενη συμμετοχή του σε συνωμοσία για την δολοφονία του Αμερικανού προέδρου, για την οποία ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ (Γκάρι Όλντμαν) κρίθηκε ένοχος βάσει του πορίσματος στο οποίο κατέληξε η Επιτροπή Γουόρεν. Ο αμερικανικός Τύπος άσκησε έντονη κριτική στην τρόπο με τον οποίον αφηγείται ο σκηνοθέτης τα γεγονότα, ο οποίος στους τίτλους τέλους αναφέρει ότι τα αρχεία που σχετίζονται με τη δολοφονία θα δοθούν στη δημοσιότητα το 2029.
«Frost/Nixon: Η Αναμέτρηση» του Ρον Χάουαρντ (2008)
Ο Βρετανός (πλέιμποϊ) τηλεοπτικός παρουσιαστής ψυχαγωγικών προγραμμάτων Ντέιβιντ Φροστ, αποφασίζει το 1974 να κυνηγήσει μία συνέντευξη με τον παραιτηθέντα πρόεδρο Νίξον. Τρία χρόνια μετά, ο Νίξον αποφασίζει να λύσει τη σιωπή του και να μιλήσει εφ′ όλης της ύλης.
Την ιστορική αναμέτρηση των δύο εξ αδιαμέτρου διαφορετικών ανδρών, στις 23 Μαΐου 1977, παρακολούθησαν πάνω από 45 εκατ. τηλεθεατές.
Η επιλογή του Νίξον δεν ήταν τυχαία, καθώς θεώρησε ότι ένας παρουσιαστής ανάλαφρων εκπομπών θα ήταν εύκολη υπόθεση και θα τον βοηθούσε να αποκαταστήσει την εικόνα του στις καρδιές και τη συνείδηση των Αμερικανών. Με τη διαφορά ότι, η συνομιλία κατέληξε σε ομολογία του Νίξον για την εμπλοκή του στο σκάνδαλο Γουότεργκέϊτ.
Γεννημένος στο Κεντ, o Ντέιβιντ Φροστ σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και στη συνέχεια εργάστηκε στο ITV και στο BBC παρουσιάζοντας αρχικά την εκπομπή “That Was The Week That Was”, μεταξύ του 1962 και του 1963. Η καριέρα του εκτινάχθηκε μετά τη σειρά συνεντεύξεων με τον Νίξον.
Με τους Σαμ Ρόκγουελ, Κέβιν Μπέικον, Μάικλ Σιν, Φρανκ Λανγκέλα (στον ρόλο του Νίξον).
«Πολίτης Κέιν» του Όρσον Γουέλς (1941)
Ο μεγαλοεκδότης Τσαρλς Φόστερ Κέιν (Όρσον Γουέλς), ένας από τους πλουσιότερους άνδρες των ΗΠΑ, πεθαίνει μόνος στο δωμάτιο του. Η τελευταία λέξη που βγαίνει από τα χείλη του πριν ξεψυχήσει, είναι η λέξη Rosebud (Ροδανθός). Η είδηση του θανάτου του μεταδίδεται σε όλο τον κόσμο κι ο Τζέρι Τόμπσον (Γουίλιαμ Άλαντ), δημοσιογράφος της εφημερίδας Newsreel, προσπαθεί να ανακαλύψει πληροφορίες για την ιδιωτική ζωή του Κέιν και προπάντων τη σημασία της τελευταίας του λέξης. Παίρνει συνεντεύξεις από φίλους και συνεργάτες του μεγαλοεπιχειρηματία και η ζωή του Κέιν ξεδιπλώνεται στην οθόνη, σε μια σειρά από φλας μπακ. Πληροφορείται για την φτώχεια που βίωσε ως παιδί, μέχρι τη στιγμή που βρέθηκε το τρίτο κατά σειρά μεγαλύτερο χρυσωρυχείο σε ένα κτήμα της μητέρας του, η οποία τον αποχωρίστηκε, αναθέτοντας την ανατροφή του σε άλλον.
Η αριστουργηματική ταινία του μόλις 26χρονου Γουέλς -ο οποίος είχε εξ ολοκλήρου την επίβλεψη της-, είναι ένα συγκλονιστικό σχόλιο για την εξουσία, την αλαζονεία, την απληστία, τον ωφελιμισμό, αλλά και την αμερικανική κοινωνία.
«Λέοντες Αντί Αμνών» του Ρόμπερτ Ρέντφορντ (2007)
Η κοινωνικο-πολιτική αυτή ταινία αφηγείται τα γεγονότα μίας μέρας μέσα από τρεις ιστορίες, αποκαλύπτοντας πώς οι τολμηρές κινήσεις ενός Γερουσιαστή στην Ουάσινγκτον, η ιστορία που κυνηγά μια δημοσιογράφος κάτω από έντονη πίεση και δύο στρατιώτες σε μυστική αποστολή, συνδέονται με έναν νέο, ο οποίος βρίσκεται πολύ κοντά στο να κατανοήσει την πραγματική δύναμη της ελευθερίας, της πίστης και της δέσμευσης.
Ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής προσπαθεί να πουλήσει με την γοητεία του μια στρατιωτική λύση επέμβασης στο Αφγανιστάν σε μια λαμπρή δημοσιογράφο -στην οποία οφείλει την άνοδο του-, η οποία όμως καταλαβαίνει πως αν γράψει αυτολεξεί την κατευθυνόμενη και κίβδηλη ιστορία που της αφηγήθηκε, θα υπερβεί τα όρια.
Ο καθηγητής προσπαθεί να πείσει τον τεμπέλη, πανέξυπνο φοιτητή του, πως η απουσία του δεν τον τιμά, και πως η μηδενιστική θεώρηση της γενιάς του καταλήγει στην επανάσταση του καναπέ.
Με τους Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Μέριλ Στριπ, Τομ Κρουζ (ο τελευταίος απρόσμενα καλός).
«Η Αντιπρόεδρος» του Ροντ Λιούρι (2000)
Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ σκοτώνεται και για τη θέση του ο πρόεδρος των ΗΠΑ προτείνει για πρώτη φορά μια γυναίκα.
Όμως, η δυναμική γερουσιαστής Λέιν Χάνσον θα βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα, όταν οι Ρεπουμπλικάνοι διαρρέουν, θέλοντας να τη δυσφημήσουν, ένα ερωτικό επεισόδιο από τη φοιτητική της ζωή.
Η Χάνσον, δεν επιβεβαιώνει, ούτε διαψεύδει την ιστορία και προσπαθεί να γυρίσει την ατζέντα στα πολιτικά ζητήματα. Αλλά, οι αντίπαλοι της μεθοδεύουν διαρροές στον Τύπο που απειλούν να την καταστρέψουν.
Η ταινία θεωρήθηκε απάντηση στο σκάνδαλο Μπιλ Κλίντον - Μόνικα Λεβίνσκι.
Με τους Τζόαν Άλεν (υποψήφια για Όσκαρ Α′ Γυναικείου Ρόλου), Τζεφ Μπρίτζες (υποψήφιος για Όσκαρ Β Ανδρικού Ρόλου, Γκάρι Ολντμαν, Κρίστιαν Σλέιτερ, Γουίλιαμ Πίτερσεν.
«Καληνύχτα και Καλή Τύχη» του Τζορτζ Κλούνεϊ (2005)
Ο τηλεοπτικός ρεπόρτερ και παρουσιαστής του CBS Έντουαρντ Μάροου και ο παραγωγός του Φρεντ Φρέντλι, βρίσκονται μπροστά σε μία αποκλειστικότητα (καθώς ερευνούν την αποπομπή ενός πιλότου σερβικής καταγωγής από την πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ) και διακινδυνεύουν την καριέρα τους επιτιθέμενοι στον Ρεπουμπλικανό γερουσιαστή Τζόζεφ Μακάρθι.
Η ιστορία με την περίφημη εκπομπή «See It Now» συνέβη το 1953, εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου και της αντικομμουνιστικής υστερίας, που κατέληξε σε ένα κύμα εκφοβισμού, συκοφάντησης και διώξεων πολιτών. Άλλωστε, το όνομα του Μακάρθι έγινε πολιτικός όρος, ο γνωστός «μακαρθισμός».
Παίζουν Ντέιβιντ Στράδερν, Τζορτζ Κλούνεϊ, Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Πατρίσια Κλάρκσον.
Η (ασπρόμαυρη) ταινία ήταν υποψήφια για 6 Όσκαρ, 6 BAFTA και 4 Χρυσές Σφαίρες. Τιμήθηκε με βραβείο Σεναρίου και Ανδρικής Ερμηνείας για τον Ντέιβιντ Στράδερν στο Φεστιβάλ Βενετίας.
«Λίνκολν» του Στίβεν Σπίλμπεργκ (2012)
Οι τελευταίοι τέσσερις μήνες της ζωής ενός από τους πιο σημαντικούς προέδρους της Αμερικής, του Αβραάμ Λίνκολν.
Η ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίο της Ντόρις Κιρνς Γκούντγουιν «Team of Rivals», που αφηγείται τις τελευταίες εβδομάδες της ταραχώδους ζωής του Αβραάμ Λίνκολν, πριν από τη δολοφονία του.
Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ φωτίζει τις πιο επικίνδυνες και αποκαλυπτικές στιγμές του Αμερικανού ηγέτη, σε μια περίοδο όπου η σκοτεινή πλευρά της δουλείας ανυψώνεται και η χώρα οδηγείται σε απίστευτες καταστροφές από τον πόλεμο.
Ο Λίνκολν όχι μόνο προσπαθεί να δώσει ένα τέλος στον καταστροφικό Εμφύλιο, αλλά ταυτόχρονα δίνει μάχη για να περάσει την 13η Τροπολογία που αφορά την οριστική κατάργηση της δουλείας. Θέλει να πείσει τον αμερικανικό λαό και όσους απαρτίζουν την κυβέρνησή του και έχουν αντίθετη γνώμη, να αλλάξουν πορεία και να στοχεύσουν ψηλότερα προς ένα καλύτερο δρόμο για όλη την ανθρωπότητα.
Το σενάριο είναι του βραβευμένου με Πούλιτζερ, Τόνι Κάσνερ.