Εδώ που τα λέμε ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μασάει τα λόγια του. Όταν πρόκειται να προπαγανδίσει τον οικονομικό φιλελευθερισμό ή, για να κυριολεκτούμε, τον νεοφιλελευθερισμό στην πιο επιθετική εκδοχή του, όχι δεν μασάει τα λόγια του. Για τον άλλο φιλελευθερισμό, τον πολιτικό και τον κοινωνικό, τα μασάει και τα παραμασάει τα λόγια του. Και ότι κρύβεται στη σκιά του μπορείς να πεις. Επικαλούμενος, κατά περίπτωση, την ωριμότητα ή μάλλον την ανωριμότητα της κοινωνίας. Φιλελεύθερος κατά περίπτωση λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ή φιλελεύθερος ala carte…
Ήταν μόλις προ ημερών, στο Forum του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Πληροφορικής και Επικοινωνιών Ελλάδος (ΣΕΠΕ), όταν ο Πρόεδρος της ΝΔ ξεκάθαρα αμφισβήτησε το 8ωρο, την σταθερή και μόνιμη εργασία, καθώς και τις συλλογικές συμβάσεις. Απαξιώνοντας τα ως «ξεπερασμένα». Όχι, για «αριστερές ιδεοληψίες» δεν μίλησε αυτή τη φορά, τα έχει όμως έτσι χαρακτηρίσει τόσες φορές, ώστε η επανάληψη μάλλον θα περίσσευε.
«Το κλασικό δυτικό ωράριο (9 με 5) στην ίδια δουλειά, να παίρνει κανείς σύνταξη από την ίδια δουλειά απ’ όπου ξεκίνησε, είναι μάλλον ξεπερασμένο» επεσήμανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. «Γι αυτό-συνέχισε- η ευελιξία στην αγορά εργασίας, καθώς και η προώθηση νέων τύπων συμβάσεων απασχόλησης, μπορεί να ειδωθεί ως ευκαιρία…».
Όχι 8ωρο λοιπόν, όχι στην ίδια σταθερή δουλειά, όχι στις συλλογικές συμβάσεις όπως τις ξέραμε. Ναι στην «ευελιξία» στην αγορά εργασίας, ναι στην αλλαγή δουλειάς κάθε τόσο, ναι στις «νέου τύπου» συμβάσεις. Στις ατομικές συμβάσεις κατά προτίμηση, μορφή την οποία βεβαίως πάντα προτιμούν οι επιχειρηματίες. Μιας και γίνονται έτσι εύκολα αντικείμενο εκβιασμού οι εργαζόμενοι, και κάθε άλλο παρά δεσμεύουν τον εργοδότη στην πράξη. Τα έχουμε δει και υποστεί με το παραπάνω, εξ άλλου, τα καλά της εργασιακής «ευελιξίας» και των συμβάσεων «νέου τύπου» όλ’ αυτά τα χρόνια της κρίσης. Όπου οι εργαζόμενοι είναι έτσι επί ξύλου κρεμάμενοι, δίχως από την άλλη να μειωθεί εξ αυτού στο ελάχιστο η ανεργία.
Και να σκεφτεί κανείς ότι μόλις πριν από λίγες μέρες γιορτάσαμε την εργατική πρωτομαγιά, όπου θυμηθήκαμε πως όλ’ αυτά τα –κατά Μητσοτάκη- «ξεπερασμένα» κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα. Αυτό τουλάχιστον πιστεύαμε ως τώρα, διότι εκείνη ακριβώς την ημέρα επέλεξαν ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος και ο Θάνος Τζήμερος για να υποστηρίξουν πως οι εργασιακές κατακτήσεις δεν υπήρξαν αποτέλεσμα των εργατικών αγώνων. Αλλά «παραχωρήθηκαν» από τους εργοδότες στο πλαίσιο του μεταξύ τους ανταγωνισμού. Και που ξέρεις, τα σχετικά μπορεί να τα πιστεύει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, γιατί όχι;
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο ίδιο Forum μίλησε και για «παραχώρηση υπηρεσιών του δημοσίου σε ιδιώτες», όπως ας πούμε την μη προμήθεια των δημόσιων νοσοκομείων σε αξονικούς τομογράφους, αλλά την ενοικίασή τους από ιδιωτικά νοσηλευτήρια. Πέρα από τις υπηρεσίες καθαριότητας των δημόσιων κτιρίων, πέρα από τις υπηρεσίες ασφαλείας των σχολείων, ή ακόμη και από την ασφάλιση και την συνταξιοδότηση των εργαζομένων. Θεματολογία η άποψη του Κυριάκου Μητσοτάκη επί της οποίας, είναι ήδη γνωστή.
Λίγες μέρες πριν δε, σε καθαρά κομματική εκδήλωση, και αφού διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει σε απολύσεις (εάν και εφόσον), ο Πρόεδρος της ΝΔ είχε υποστηρίξει πως η Χώρα έχει «πλεονάζοντες γιατρούς» (ναι γιατρούς), ότι οι περίπου οι μισοί εργαζόμενοι της ΕΡΤ είναι αχρείαστοι, και ότι θα επαναφέρει το σύστημα 5 προς 1 (ως σχέση αποχωρήσεων – προσλήψεων) στο δημόσιο, αντί του 3 προς 1 που έχει εξασφαλίσει η παρούσα Κυβέρνηση…
Ναι λοιπόν, δεν μασάει τα λόγια του ο Κυριάκος Μητσοτάκης προκειμένου να πλασάρει το όραμά του. Να παρουσιάσει το ευαγγέλιο του νεοφιλελευθερισμού στο οποίο ομνύει και από το οποίο εμπνέεται. Και θα πρέπει ασφαλώς να του αναγνωριστεί ότι κάνει έτσι καθαρότερη την εικόνα των «δύο κόσμων» οι οποίοι πρόκειται να αναμετρηθούν στις επόμενες εκλογές. Και μάλλον ευχερέστερη την επιλογή των πολιτών…